Ο Δήμος Βριλησσίων, η Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine-Δράση και το Εργαστήρι Κινηματογράφου του Δήμου Βριλησσίων «Κάνουμε Ταινία στα Βριλήσσια» συνεργάζονται και οργανώνουν 10 δωρεάν προβολές επιλεγμένων ταινιών σε υπαίθριους χώρους
Εκτός από το καθιερωμένο, πλέον προαύλιο του 2ου Γυμνασίου, που εδώ και χρόνια προβάλλει το Cine-Δράση, τρεις νέοι χώροι: η Πλατεία Ελευθερίας, το Πάρκο Ρεματιάς Βριλησσίων και το 3ο Γυμνάσιο, θα φιλοξενήσουν τον Ιούλιο και τον Αύγουστο  τις προβολές 10 ταινιών, επιλεγμένων ανάμεσα στις καλύτερες τριών κορυφαίων σκηνοθετών: του  Φράνσις Φορντ Κόπολα, των αδελφών Τζόελ και Ίθαν Κοέν και του Γούντι Άλεν.
 
Το πλήρες πρόγραμμα έχει ως εξής

Με τον Φράνσις Φορντ Κόπολα στην Πλατεία Ελευθερίας:
Παρασκευή   20 Ιουλίου   Αποκάλυψη Τώρα!
Σάββατο 21 Ιουλίου   Ο Αταίριαστος 
Κυριακή 22 Ιουλίου   Επαναστάτες Χωρίς Αύριο
Δευτέρα 23 Ιουλίου   Η Συνομιλία

Με τους αδελφούς Τζόελ και Ίθαν Κοέν στο Πάρκο Ρεματιάς Βριλησσίων: 
​Παρασκευή   27 Ιουλίου   Φάργκο
Σάββατο 28 Ιουλίου   Ω αδελφέ, που είσαι
Κυριακή 29 Ιουλίου   Ο Μεγάλος Λεμπόφσκι
Δευτέρα 30 Ιουλίου   Ο Άνθρωπος Που  Δεν Ήταν Εκεί

Με το  Γούντι Άλεν στο 3ο Γυμνάσιο Βριλησσίων:
Σάββατο 25 Αυγούστου   Ματς Πόιντ
Κυριακή 26 Αυγούστου   Μανχάταν

Με το Cine-Δράση κάθε Πέμπτη στο 2ο Γυμνάσιο Βριλησσίων, εκτός από 16 Αυγούστου. 
Όλες οι προβολές είναι δωρεάν. 
Ώρα έναρξης:  21.00
 
Διευθύνσεις:
Η Πλατεία Ελευθερίας βρίσκεται επί της Λεωφόρου Πεντέλης, στη συμβολή της με τις οδούς Ομήρου και Αίαντος.
Το Πάρκο Ρεματιάς Βριλησσίων βρίσκεται βόρεια της οδού Σισμανογλείου και στη συμβολή των οδών Μυκηνών, Νέστορος και Κέας.
Το 2ο Γυμνάσιο Βριλησσίων βρίσκεται στην οδό  Ταϋγέτου και Ξάνθης.
Το 3ο Γυμνάσιο Βριλησσίων βρίσκεται στην οδό  Βορείου Ηπείρου και Αγιάσου.
 
Περισσότερες  πληροφορίες εδώ:
www.vrilissia.gr
www.cinedrasi.com
https://www.facebook.com/kanoumetainiastavrilissia
Πάρτι αποφοίτησης! Ραντεβού το Σεπτέμβρη!
 Τέλος 2ου κύκλου ΒΛΕΠΟΥΜΕ, ΣΥΖΗΤΑΜΕ, ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ
από και για το ΣΙΝΕΜΑ
 
Μετά από 33 συνολικά συναντήσεις ολοκληρώσαμε με επιτυχία και τον 2ο κύκλο των συζητήσεων για την ιστορία του κινηματογράφου.
Για αυτό την Δευτέρα 2 Ιουλίου στις 8:30μμ, οργανώνουμε πάρτι αποφοίτησης
Το πρόγραμμα του πάρτι περιλαμβάνει:
-Προβολή της ταινίας του Νάνι Μορέττι «Αγαπημένο μου ημερολόγιο» (Caro Diario, 1993)
-Παραλαβή των βεβαιώσεων αποφοίτησης τις οποίες επιμελείται καλλιτεχνικά η αγαπητή μας «συμμαθήτρια» Νατάσσα Φριτάκη.
-Και φυσικά θα φάμε τα μεζεδάκια και θα πιούμε τα ποτάκια μας
Και όλα αυτά, στο στέκι μας Πίνδου 30 και Μαραθώνος

Αγαπημένο μου ημερολόγιο/Caro Diario
Ιταλία, 1993. Διάρκεια:100΄. Σενάριο-Σκηνοθεσία: Nani Moretti. Πρωταγωνιστούν: Nani Moretti, Renato Carpentieri, Giovanna Bozzolo, Antonio Petrocelli, Gulio Base.
To καλοκαίρι στη Ρώμη χρειάζεσαι μόνο μια βέσπα. Όλα τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει μια πόλη που αφηγείται ιστορίες ακόμη και όταν δεν υπάρχει κανείς για να τις ακούσει. Μια πόλη φτιαγμένη από την βίαιη αντίθεση της ιστορίας της και του μοντερνισμού της. Μια πόλη που βλέπει σκληρό πορνό, ανεξάρτητο αμερικάνικο κινηματογράφο και φτηνές λαϊκές κομεντί στα άδεια σινεμά της. Μια πόλη στην οποία μπορεί να συναντήσεις το είδωλό σου και να χορέψετε μαζί σε ένα υπαίθριο πάρτι. Μια πόλη που μοιάζει πιο μόνη από ποτέ όταν στο soundtrack ακούγεται ο Λέοναρντ Κοέν. Μια πόλη που στα περίχωρά της, στο κέντρο της Όστια, θα θυμάται πάντα τη βίαιη δολοφονία του πιο αντισυμβατικού κατοίκου της στο όνομα και τη μνήμη του Πιερ Πάολο Παζολίνι.
Το καλοκαίρι στα Νησιά του Αιόλου στη Σικελία χρειάζεσαι μόνο κάτι για να σκεπάσεις τα ανοιχτά παράθυρα που δεν έχουν παντζούρια. Έξω, ο εκτυφλωτικός ήλιος κάνει τον «Οδυσσέα» του Τζέιμς Τζόις να μοιάζει με μια καθημερινή εξωφρενική σαπουνόπερα, επιτρέπει σε ολόκληρες κοινωνίες να κυβερνούνται από τα παιδιά τους, μετατρέπει το ηφαίστειο στο Στρόμπολι σε μια ταυτόχρονα αποκαλυπτική και βασανιστική εμπειρία και η τηλεόραση, όταν δεν παίζει «Τόλμη και Γοητεία» σε ταξιδεύει με ένα ασπρόμαυρο μάμπο της Σιλβάνα Μάγκανο που παραμένει μια μνήμη της παιδικής σου ηλικίας που δεν θα ξεχάσεις ποτέ.
Τα καλοκαίρια χρειάζονται πάντα ένα ημερολόγιο. Από αυτά που κρατάς ασυναίσθητα, χωρίς ποτέ να συνειδητοποιείς το λόγο για τον οποίο οι πιο επώδυνες στιγμές της ζωής σου υπήρξαν αυτές που σε διασκεδάζουν περισσότερο (και το αντίστροφο), όταν πλέον ο χρόνος τις καταχωρεί σαν μια ακόμη κινηματογραφική ταινία που είδες σε κάποια άδεια αίθουσα με το air - condition στο τέρμα.
Αν είσαι τυχερός και μείνεις ζωντανός μπορείς απλά να τις διηγηθείς σαν ανέκδοτα που άκουσες από μια παρέα στο κατάστρωμα ενός καραβιού. Μια ισχυρή μειονότητα, ωστόσο, θα ξέρει πάντα πως κανένα ημερολόγιο δεν μπορεί να αφορά κανέναν άλλον εκτός από τον ιδιοκτήτη του, παρά μόνο αν είναι 100% αληθινό.
Σαν εκείνα τα καλοκαίρια που δεν θα ξεχάσεις ποτέ.
Όσο μόνος κι αν πέρασες ένα ζεστό πρωινό στην πόλη σου, όσο θλιμμένος και αν ένιωσες μπροστά στην αιώνια μάχη του ιστορικού παρελθόντος με το ευτράπελο παρόν, όσο κοντά κι αν βρέθηκες κάποια στιγμή στο θάνατο. Όσα χρόνια κι αν περάσουν...
Εδώ:  https://www.youtube.com/watch?v=FJ5vy-N_mFc  το trailer
Μια ακόμη εποχή κινηματογραφικών προβολών, η χειμερινή Σεπτέμβρης 2017-Ιούνης 2018, ολοκληρώνεται με επιτυχία. Το Cine-Δράση, πριν αφήσει το ΤΥΠΕΤ για το δροσερό προαύλιο του  Β΄ Γυμνασίου Βριλησσίων, (Ταϋγέτου και Ξάνθης) από Πέμπτη 21 Ιουνίου, 9:00μμ προσφέρει στους βριλησσιώτες φίλους του κινηματογράφου μια μουσική βραδιά, με ελεύθερη είσοδο.  Μια υπέροχη συναυλία με πιάνο, κιθάρες, τσέλο, φλάουτο και τραγούδι.

Ο συνθέτης Σταύρος Σοφιανόπουλος, ένας καλλιτέχνης με πολύχρονη παρουσία στο μουσικό στερέωμα, και η παρέα του θα παίξουν και θα τραγουδήσουν για εμάς παλιές και νέες επιτυχίες του και μουσική που έγραψε για τον κινηματογράφο, όπως πχ κομμάτια από το soundtrack  της ταινίας της Πέννυς Παναγιωτοπούλου «Δύσκολοι αποχαιρετισμοί: ο μπαμπάς μου»

Τον συνθέτη, ο οποίος θα παίζει, πιάνο θα συνοδεύουν:
Στο  τραγούδι  η Ναταλία Ρασούλη
Στις κιθάρες ο Αχιλλέας Περσίδης και ο  Αριστείδης Χατζηστεφάνου
Στο τσέλο ο Στέφανος Γιαννόπουλος
Στο φλάουτο η Σοφία Μαυρογενίδου
Πάμε εκδρομή στην Αρχαία Κόρινθο
Κυριακή 3 Ιουνίου, 8:00μμ
 
Τo Cine-Δράση οργανώνει την Κυριακή 3 Ιουνίου την  4η εκδρομή του στο Αρχαιολογικό χώρο και το Μουσείο της Αρχαίας Κορίνθου. Την ξενάγηση έχει αναλάβει και πάλι η πεπειραμένη   Γιάννα Δουράμπεη,  η οποία και θα μας ξεναγήσει στους χώρους του Μουσείου, στους Ναούς των Απόλλωνα και Ασκληπιού, στο Αρχαίο Αμφιθέατρο και το Θέατρο, στο Ιερό της Δήμητρας και της Κόρης, στο Βήμα του Αποστόλου Παύλου και άλλα πολλά σημεία που υπάρχουν στον πλούσιο  αυτό αρχαιολογικό χώρο.
 Η αναχώρηση είναι στις  8:00πμ, από το ΤΥΠΕΤ (είσοδος Π. Μπακογιάννη).
 Κόστος  συμμετοχής  12 ευρώ.
Δηλώσεις: Μαρία Στίγκα,  Βάλια Παπαπαναγοπούλου και στο email: cinedrasi20111@gmail.com
​Νέο αίμα-ίδιο πνεύμα  στο νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Cine-Δράση 

Στο ίδιο όπως πάντα φιλικό, δημοκρατικό και δημιουργικό κλίμα πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 22 Απρίλη η εκλογοαπολογιστική ΓΣ του Cine-Δράση. Όλοι, ανεξαιρέτως, οι συμμετέχοντες ανέπτυξαν πλούσιο προβληματισμό που αφορούσε τόσο το πεπραγμένα του απερχόμενου Διοικητικού Συμβουλίου, όσο  και προτάσεις για δράσεις και πρωτοβουλίες που πρέπει να αναπτυχθούν στην   επόμενη διετία. Κοινή διαπίστωση όλων ήταν  ότι η Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων πρέπει να συνεχίσει να  κινείται στην κατεύθυνση που ακολουθεί μέχρι σήμερα, εντείνοντας όμως τους ρυθμούς της ώστε να συνεχίσει να ανταποκρίνεται στις   απαιτήσεις των καιρών.
Η ΓΣ ολοκληρώθηκε με την ομόφωνη έγκριση των  απολογισμών δράσης και  οικονομικών και την εκλογή της νέας διοίκησης του φορέα. Στη συνέχεια άρχισε η ψηφοφορία και μέχρι να ολοκληρωθεί η εκλογή γίναμε όλοι μια μεγάλη παρέα, συζητώντας χαλαρά πια, όλα όσα, ασήμαντα ή σημαντικά,  μας απασχολούν.
 Το νέο ΔΣ, εμπλουτίστηκε με καινούρια άτομα, και  στην πρώτη του συνεδρίαση, την Τετάρτη 25 Απριλίου, συγκροτήθηκε σε σώμα κατανέμοντας τις αρμοδιότητες  που ορίζονται από το καταστατικό  ως εξής  
-Πρόεδρος: Παπαχριστοδούλου Μαρίνα
-Αντιπρόεδρος: Κρητικός Μάρκος
-Γενική Γραμματέας: Στίγκα Μαρία
Ταμίας: Τσίχλας Άγγελος
Τακτικά Μέλη: Ιωαννίδης Λεωνίδας, Μαλλίρη Βίκυ, Παπαπαναγοπούλου Βάλια
Αναπληρωματικά μέλη: Δούκας Χάρης, Κοντονίκα Άννα
Αποφάσισε επίσης να συνεδριάσει την Τετάρτη 9 Μαΐου με αντικείμενο τον ολοκληρωμένο καταμερισμό δουλειάς και την συγκρότηση πλήρους προγράμματος της επόμενης διετίας ενσωματώνοντας στο υπάρχον σχέδιο τις προτάσεις των μελών της ΓΣ.
 
Βριλήσσια 26.4.2018
Τo Διοικητικό Συμβούλιο του Cine Δράση
ΒΛΕΠΟΥΜΕ, ΣΥΖΗΤΑΜΕ, ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ
από και για το ΣΙΝΕΜΑ
Δευτέρα 2/4/2018, 8:000μμ, Πίνδου 30 και Μαραθώνος
2ος Κύκλος:
«Μεταπολεμικός  Ευρωπαϊκός Κινηματογράφος», Μέρος 9ο
Νέο Γερμανικό Σινεμά:  Rainer Werner Fassbinder , Volker Schlöndorff, Wim Wenders, Margarethe von Trotta
Ο Rainer Werner Fassbinder  ο επονομαζόμενος και «σκοτεινός άγγελος» του μεταπολεμικού γερμανικού σινεμά  πέθανε τον Ιούνιο του 1982.
Δίπλα του βρέθηκε ένα σενάριο για την ιστορία της Rosa Luxembourg, το οποίο προόριζε για την Romy Schneider. Ήταν μόλις 36 ετών.
Και όμως πρόλαβε να γυρίσει  43 ταινίες μέσα σε  μόνον 14 χρόνια, καταπιάστηκε με διαφορετικά φιλμικά είδη - κωμωδία, γκανγκστερικές ταινίες,
επιστημονική φαντασία- ενσωματώνοντας στα έργα του στοιχεία αμερικάνικου μελοδράματος της δεκαετίας του 50 και νεωτερικών κινηματογραφικών τεχνικών
με στόχο την κοινωνική κριτική.Ο γερμανικός κινηματογράφος ποτέ δεν ξεπέρασε τις ναζιστικές ενοχές του και το έργο του Fassbinder αποτελεί αδιάψευστη
απόδειξη γι' αυτό. Κανένας Μάης του '68 δε στάθηκε ικανός να σβήσει το οδυνηρό παρελθόν και καμιά οικονομική ανάπτυξη δε μπόρεσε να γιατρέψει τις πληγές,
γιατί δημιούργησε ακόμα περισσότερες: δημιούργησε ανθρώπους-φαντάσματα, σκιές των εαυτών τους που περιφέρονται στους αστικούς χώρους περιμένοντας
το ξημέρωμα μιας καλύτερης μέρας που ποτέ δεν έρχεται. Η ιστορία της Ελβίρας   στην ταινία του  «Η χρονιά με τα 13 φεγγάρια» ανάγεται σε μια πολιτική
αλληγορία για το μεταπολεμικό άνθρωπο που εκτοπίστηκε στο περιθώριο της επιστήμης, της τέχνης, της πολιτικής, των κοινωνικών κινημάτων, με μόνη του
παρηγοριά διαμεσολαβημένες πραγματικότητες της τεχνολογίας, μέχρι να οδηγηθεί στη σφαγή. Ο «σκοτεινός άγγελος»,  ενσάρκωσε το ασυνείδητο
και φορτώθηκε τις ενοχές μιας κινηματογραφίας -και μαζί μιας ολόκληρης κοινωνίας- που αναπολούσε το ένδοξο πεθαμένο παρελθόν της.Το έργο του κρίθηκε απαξιωτικά. Κατηγορήθηκε για αντισημιτισμό, αντικομουνισμό, μισογυνισμό. Πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα βιβλίο που υπόσχεται να αποκαλύψει τη σκανδαλώδη ερωτική ζωή του, την οποία ο ίδιος όσο ζούσε ποτέ δεν έκρυψε, αντιθέτως φρόντιζε να εκθέτει στη δημοσιότητα όσο το δυνατόν περισσότερο. Ούτε λέξη, βέβαια,
για τις επιρροές του από τον Bertolt Brecht, τον Antonin Artaud, τον Jean Luc Godard, τον Jean Marie Straub, Για τον κόσμο που αγαπά το σινεμά  
ο Rainer Werner Fassbinder δεν είναι παρά το «τρομερό παιδί»  του Νέου Γερμανικού Σινεμά, εκκεντρικός αλλά και εκτός μόδας, ακολουθώντας τη μοίρα
των περισσότερων κινηματογραφιστών της γενιάς του.   Αποσπάσματα από ταινίες του όπως «Τα Πικρά Δάκρυα της Petra Von Kant», «Η Χρονιά με τα 13 Φεγγάρια», «Ο Έλληνας Γείτονας», «Satan's Brew»,  «Fox and his friends», «Ο γάμος της Μαρίας Μπράουν», «Οι  Θεοί της Πανούκλας» και «Querelle», θα εξασφαλίσουν
στους ακροατές του σεμιναρίου που οργανώνει το Cine-Δράση, μια πλήρη εικόνα της δουλειάς του, ενώ η παρουσίαση αποσπασμάτων από τις ταινίες «Το ταμπούρλο» του Volker Schlöndorff, «Τα φτερά του έρωτα», «Παρίσι Τέξας»  και «Τόσο μακριά,  Τόσο κοντά» του Wim Wenders και « Η πραγματική αλήθεια για την Μάριαν Κ.» της  Margarethe von Trotta  θα ολοκληρώσουν την εικόνα για τον Νέο Γερμανικό Κινηματογράφο.
ΒΛΕΠΟΥΜΕ, ΣΥΖΗΤΑΜΕ, ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ
από και για το ΣΙΝΕΜΑ
Δευτέρα 12/2/2018, 8:000μμ, Πίνδου 30 και Μαραθώνος
2ος Κύκλος:
 «Μεταπολεμικός  Ευρωπαϊκός Κινηματογράφος», Μέρος 6ο
 
Και πάλι για την Γαλλική Nouvelle Vague (Νέο Κύμα)
Το γαλλικό Νέο Κύμα, γεννήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Συγκλόνισε τα κινηματογραφικά στούντιο ανάμεσα στο 1958 και 1963,όταν η διαπίστωση ότι ο κλασικός ακαδημαϊκός Κινηματογράφος είχε φτάσει στα όριά του, είχε δώσει ό,τι είχε να δώσει  και η αναζήτηση για το καινούριο είχε ήδη αρχίσει.  Η Γαλλία είναι το κέντρο αυτής της αναζήτησης και γύρω από το περιοδικό “Τετράδια του Σινεμά» (Cahiers du Cinema) συγκεντρώνεται μια ομάδα με οργισμένους νέους και ορκισμένους σινεφίλ με βασικούς εκφραστές τους Francois Truffaut, Jean-Luc Godard, Claude Chabrol, Eric Rohmer, Jacques Rivette κ.ά. οι οποίοι θα αλλάξουν την πορεία και θα βάλουν την σφραγίδα τους στην ιστορία του σινεμά. Βασική αντίληψη η "ΚΑΜΕΡΑ-ΣΤΥΛΟ", σύμφωνα με την οποία   η κάμερα του σκηνοθέτη πρέπει να παίζει το ρόλο  που έχει το στυλό για τον  λογοτέχνη.  «Η φιλοσοφία, η ψυχολογία, η μεταφυσική, όλες οι επιστήμες και οι τέχνες, εμπίπτουν στην δικαιοδοσία του. Θα φτάσω μέχρι του σημείου να πω ότι ακόμα και οι σύγχρονες φιλοσοφικές ιδέες είναι τέτοιες, που μόνον ο κινηματογράφος μπορεί να τις εκφράσει σωστά; Ασφαλώς αν ζούσε σήμερα ο Καρτέσιος, θα είχε κλειστεί σ' ένα δωμάτιο, με μια κάμερα και κάμποσα μέτρα φιλμ και θα έγραφε την Πραγματεία περί της μεθόδου, επάνω στο φιλμ» είναι μερικά μόνο από τα λόγια του μανιφέστου του.   Η γαλλική Nouvelle Vague   άσκησε τεράστια πολιτιστική επίδραση στο παγκόσμιο Κινηματογραφικό στερέωμα. Στα  μέσα  της δεκαετίας του 1960 αρχίζει η παρακμή της  καθώς στη γαλλική κοινωνία κυοφορούνται νέες και  έντονες διεργασίες που οδήγησαν στο κίνημα του Μάη του’68. 
Την Δευτέρα 12/3 θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε αποσπάσματα από ταινίες όπως «Ο ωραίος Σέργιος» (1958) και «Η τελετή» του Κλωντ Σαμπρόλ, «Ζυλ και Τζιμ» (1962) του Φρανσουά Τρυφώ, «Μια νύχτα με τη Μοντ» (1969) του Ερίκ Ρομέρ, και πολλές άλλες.  

Μάρτης! ένας μήνας γεμάτος εκδηλώσεις!

Συνεχίζουμε το αφιέρωμα στον μεταπολεμικό ευρωπαϊκό κινηματογράφο, θαυμάζουμε για άλλη μία χρονιά τις ταινίες του AnimFest και πάμε εκδρομή στην Τεγέα, έναν τόπο με ιστορία όπως όλη η Ελλάδα!

Καλό μήνα!

ΒΛΕΠΟΥΜΕ, ΣΥΖΗΤΑΜΕ, ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ
από και για το ΣΙΝΕΜΑ

Δευτέρα 5/3/2018, 8:000μμ,
Πίνδου 30 και Μαραθώνος

2ος Κύκλος:
«Μεταπολεμικός Ευρωπαϊκός Κινηματογράφος»,
Μέρος 5ο
 
 Αφού ξεσκονίσαμε τους  Federico Fellini, Luckino Visconti, Pier Paolo Pazolini και παρά τις μεγάλες, παρόλες τις φιλοδοξίες μας δεν καταφέραμε να ασχοληθούμε με τον τέταρτο μεγάλο σκηνοθέτη της εποχής και επίσης Ιταλό, τον Michelangelo Antonioni. Βλέπετε όλοι θέλουμε να ακούμε και να βλέπουμε περισσότερα Έτσι την Δευτέρα 5 Μαρτίου, στην 5η συζήτηση του κύκλου Μεταπολεμικός Ευρωπαϊκός Κινηματογράφος θα ασχοληθούμε με τον εναπομείναντα Ιταλό και μετά θα περάσουμε στη γαλλική Nouvelle Vague (Νέο Κύμα). Οι πρόδρομοι της, οι βασικοί εκπρόσωποι, οι «συνοδοιπόροι», η μετεξέλιξη και οι επιπτώσεις της στην παγκόσμια κινηματογραφική παραγωγή θα είναι το αντικείμενό μας.
Σκηνοθέτες όπως οι Francois Truffaut, Jean-Luc Godard, Claude Chabrol, Eric Rohmer, Jacques Rivette, Agnes Varda (που κατά πολλούς θεωρεί­ται η μητέρα της Nouvelle Vague εξαιτίας της ταινίας της «La Pointe Courte», 1955) θα έχουν την τιμητική τους. Όπως πάντα θα προβληθούν εκτενή αποσπάσματα από ταινίες όπως «Τα τετρακόσια χτυπήματα» (Les Quatre Cents Coups) του  Truffaut που πήρε και το βραβείο σκηνοθεσίας στις Κάννες το 1960,  «Με κομμένη την Ανάσα» (A bout de Souffle, 1960) του   Godard «Χιροσίμα, αγάπη μου» (Hiroshima mon amour, 1959) του Resnais. Η ταινία «Με κομμένη την ανάσα» είναι το πιο χαρακτηριστικό δείγμα γραφής της Nouvelle Va­gue: κάμερα στο χέρι που κινείται αδιάκοπα, μακριά σε διάρκεια πλάνα, παγωμένη εικόνα, γύρισμα σε εξωτερικούς, φυσικούς χώρους, χαμηλός προϋπολογισμός, φυσικοί φωτισμοί, αυτοσχεδιασμός στην υπόθεση και το διάλογο, πειραματισμός στον ήχο κοκ.
 Picture



13ο Athens AnimFest

Για τρίτη συνεχή χρονιά το Cine-Δράση βάζει την πόλη μας στο διεθνή Κινηματογραφικό Χάρτη
Tην Παρασκευή 16.3 και το Σάββατο 17.3.2018 θα πραγματοποιηθεί στα Βριλήσσια μέρος των εκδηλώσεων του 13ου AthensAnimFest.
Συγκεκριμένα την Παρασκευή θα προβληθούν διαγωνιζόμενες ταινίες. Το Σάββατο εκτός από το διαγωνιστικό πρόγραμμα θα προβληθούν 5 ταινίες μικρού μήκους που συμμετέχουν στο αφιέρωμα «Κινούμενα Σχέδια και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση». Επίσης σε συνεργασία με το Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού, θα παρουσιαστεί η μικρού μήκους ταινία κινούμενων σχεδίων «Τιτίβισμα», που δημιουργήθηκε στη δομή φιλοξενίας Σχιστού από παιδιά προσφύγων από το Αφγανιστάν, στο πλαίσιο του παράλληλου προγράμματος του Δικτύου "Σημεία Επαφής".
 Θα ακολουθήσει αφιέρωμα στον διεθνή clay-animator Ρόνυ Όρεν. Θα προβληθούν ταινίες του και ο  ίδιος ο καλλιτέχνης θα συνομιλήσει για τη δουλειά του (ταινίες και βιβλία) με τους θεατές.
Στη συνέχεια θα κλείσουμε τη βραδιά με το νεανικό μουσικό σχήμα Whole Lotta Groove και ένα ποτήρι κρασί.
 
Ο διεθνής animator Ρόνυ Όρεν (Rony Oren)
 Ο Ρόνυ Όρεν γεννήθηκε στο Ισραήλ το 1953. Είναι claymator και καθηγητής στην Ακαδημία Τεχνών και Ντιζάιν Bezalel της Ιερουσαλήμ. Είναι γνωστός για τις περισσότερο από 500 ταινίες μικρού μήκους του και τα  30 βιβλία του για παιδιά που εικονογραφεί ή γράφει και εικονογραφεί. Χρησιμοποιώντας μια εντελώς προσωπική, ιδιαίτερη και διεθνώς αναγνωρισμένη τεχνική το «Clayground», δημιουργεί μοναδικής έκφρασης ταινίες κινουμένων σχεδίων(clayanimation) από πηλό και πλαστελίνη.
 Ώρα συζήτησης με τον Ρόνυ Όρεν 9:15΄μμ
 
Το νεανικό μουσικό συγκρότημα Whole Lotta Groοve
Το νεανικό μουσικό Whole Lotta Groοve ερμηνεύει γνωστές επιτυχίες από ένα ευρύ φάσμα μουσικών ειδών και ρυθμών: φάνκυ, τζαζ, μπλουζ, ροκ, μπαλάντες κ.λπ. θα εμφανιστεί το Σάββατο 17.3.2018 και ώρα 22:30 στην Αίθουσα Νίκος Εγγονόπουλος.
 
Όλες οι εκδηλώσεις είναι δωρεάν για το κοινό
και θα γίνουν στην Αίθουσα «Ν. Εγγονόπουλος» (Πάρκο Μ. Θεοδωράκης, πρώην ΤΥΠΕΤ, Πλαταιών και Υμηττού, Βριλήσσια).
Ώρα έναρξης 8:15΄μμ
Η πρόσβαση σε ΑΜΕΑ είναι εξασφαλισμένη
Πάμε εκδρομή!

Κυριακή 18 Μαρτίου
στο Μουσείο
και τον Αρχαιολογικό Χώρο
Τεγέας
 
Το Cine-Δράση οργανώνει την 2η εκδρομή του για το 2018, την Κυριακή 18 Μαρτίου στον Αρχαιολογικό χώρο και το Μουσείο της Τεγέας. Σε μια εποχή του οι καλές ειδήσεις γα τη χώρα μας είναι από σπάνιες έως ανύπαρκτες το Αρχαιολογικό Μουσείο της Τεγέας βραβεύτηκε το 2016 «με την ύψιστη αναγνώριση για εξέχοντα επιτεύγματα» από την Κριτική Επιτροπή του European Museum Forum στο San Sebastian/Donostia της Ισπανίας. Το Μουσείο είναι ένα μικρό κόσμημα. Την ελάχιστη βοήθεια από την πολιτεία αναπληρώνει το ανήσυχο προσωπικό του. Η υποβολή της αίτησης για τη συμμετοχή του στον παραπάνω διαγωνισμό έγινε σε μια εποχή που στη χώρα μας βασίλευαν τα capital controls και η δυσκολότερη στιγμή της προετοιμασίας ήταν η υποχρέωση καταβολής 600 ευρώ για να γίνει δεκτή. Ποσό που δεν διέθετε η  Εφορεία Αρχαιοτήτων και τα κάλυψε ιδιώτης-χορηγός!
Το ίδρυμα συνδέθηκε με πολλές δυσάρεστες περιπέτειες, όπως μια διάρρηξη το 1992 και την κλοπή της περίφημης κεφαλής του Τηλέφου, αυθεντικού έργου του γλύπτη Σκόπα, απώλεια που μέχρι σήμερα παραμένει  μυστήριο, καθώς άλλα κλαπέντα εκθέματα, όπως η κεφαλή του Ασκληπιού και το ανάγλυφο με την παράσταση των Διονύσου, Αρτέμιδος και Ηρακλή, εντοπίστηκαν και επιστράφηκαν το 1998.
Το Μουσείο εκσυγχρονίστηκε με βάση τα δεδομένα του 21ου αιώνα και επαναλειτούργησε το 2014 μετά από επτά χρόνια σιωπής. Αποτελεί ευχάριστο προορισμό για τον επισκέπτη που φτάνει από την Αθήνα ως το χωριό Αλέα μετά από μιάμιση περίπου ώρα ταξίδι. Ο εκσυγχρονισμός του στηρίχτηκε στις ψηφιακές εφαρμογές αρχαιολογικού - ιστορικού περιεχομένου, που αξιοποιούν συσκευές τελευταίας τεχνολογίας. Στο εσωτερικό του πανέμορφου πέτρινου κτιρίου του, ο επισκέπτης με τη βοήθεια καινοτόμων τεχνολογιών υψηλής αισθητικής πληροφορείται την ιστορία του μουσείου, τη γένεση, συγκρότηση και εξέλιξη της Τεγέας, της ισχυρότερης ελληνικής πόλης-κράτους στην αρχαία Αρκαδία και παρακολουθεί αφηγήσεις για το φημισμένο ιερό της Αλέας Αθηνάς.
Στα δελεαστικά στοιχεία της εκδρομής συγκαταλέγονται ο υπέροχος αρχαιολογικός χώρος, το πανέμορφο τοπίο της ορεινής Αρκαδίας που λάμπει την άνοιξη και η δοκιμασμένη μας ξεναγός.
ΒΛΕΠΟΥΜΕ, ΣΥΖΗΤΑΜΕ, ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ
από και για το ΣΙΝΕΜΑ
Δευτέρα 26/2/2018, 8:000μμ, Πίνδου 30 και Μαραθώνος
2ος Κύκλος:
«Μεταπολεμικός Ευρωπαϊκός Κινηματογράφος», Μέρος 4ο
 
Μετά τον Ingmar Bergman και τον Jacques Tati, είναι οι Michelangelo Antonioni και Federico Fellini οι σκηνοθέτες που το έργο τους θα παρουσιαστεί την Δευτέρα 26/2/2018, 8:000μμ (μετά από μια μικρή διακοπή εξαιτίας της Καθαρής Δευτέρας) στην 4η συζήτηση για τον μεταπολεμικό Ευρωπαϊκό Κινηματογράφο που διοργανώνει το Cine-Δράση. Θα προβληθούν εκτενή αποσπάσματα, θα αναλυθούν από τον εισηγητή Παναγιώτη Δενδραμή και θα συζητηθούν ταινίες όπως οι: «Επάγγελμα Ρεπόρτερ» (1975), «Η Έκλειψη» (1962) του Michelangelo Antonioni «Ιουλιέττα των Πνευμάτων» ((1965) «Λα Στράντα» (1954), «Νύχτες της Καμπίρια»  (1957), «Αμαρκόρντ» (1973) και άλλες του νεορεαλιστή μαέστρου του ιταλικού κινηματογράφου Federico Fellini σε μια άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση,
όπως ακριβώς γίνεται κάθε Δευτέρα.
ΒΛΕΠΟΥΜΕ, ΣΥΖΗΤΑΜΕ, ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ
από και για το ΣΙΝΕΜΑ  
Δευτέρα 12/2/2018, 8:000μμ, Πίνδου 30 και Μαραθώνος
 
Νέος Κύκλος: «Μεταπολεμικός Ευρωπαϊκός Κινηματογράφος», Μέρος 3ο Ο Ingmar Bergman, ο Jacques Tati, ο Michelangelo Antonioni είναι μερικοί από τους σκηνοθέτες που θα έχουν την τιμητική τους την  Δευτέρα 12/2/2018, 8:000μμ στην 3η συζήτηση για τον μεταπολεμικό Ευρωπαϊκό Κινηματογράφο που διοργανώνει το Cine-Δράση. Ταινίες όπως «Επάγγελμα Ρεπόρτερ» (1975) του Michelangelo Antonioni «PlayTime» (1967) του Jacques Tati, «Άγριες Φράουλες» (1957) και «Έβδομη Σφραγίδα» (1957) του Ingmar Bergman θα προβληθούν (εκτενή αποσπάσματα), θα αναλυθούν και θα συζητηθούν.
Τι καλύτερο για να περάσει κάποιος ένα όμορφο βράδυ Δευτέρας;  
ΒΛΕΠΟΥΜΕ, ΣΥΖΗΤΑΜΕ, ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ
από και για το ΣΙΝΕΜΑ  
Δευτέρα 5/2/2018, 8:000μμ, Πίνδου 30 και Μαραθώνος
Νέος Κύκλος: «Μεταπολεμικός Ευρωπαϊκός Κινηματογράφος», Μέρος 2ο
 
Συνεχίζεται ο νέος κύκλος συζητήσεων με θέμα τον «Μεταπολεμικό Ευρωπαϊκό Κινηματογράφο». Την Δευτέρα 5/2/2018, 8:000μμ θα κουβεντιάσουμε για την ανάπτυξη του κινηματογραφικού θεωρητικού λόγου και τη θεωρία του δημιουργού.. Θα γίνουν αναφορές στο εξαιρετικό γαλλικό περιοδικό «Cahiers du Cinema» που γαλούχησε και ανέδειξε γενιές και γενιές ξεχωριστών σκηνοθετών, ηθοποιών, κριτικών κινηματογράφου κλπ.  Ευρύτατες αναφορές θα γίνουν επίσης για την δουλειά των:
Alfred Hitchcock, Ingmar Bergman, Federico Fellini, Luis Bunuel, Robert Bresson, Jacques Tati, Michelangelo Antonioni κ.ά.
Οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να δουν αποσπάσματα από τις ταινίες τους και να συζητήσουν αναλυτικά τα φιλμ «Ξεχασμένοι από την Κοινωνία»
(«Los Olvidados», Luis Bunuel, 1950) «Άγριες φράουλες» («Smultronstallet» Ingmar Bergman, 1957) και «Ο πορτοφολάς» («Picpocket», Robert Bresson, 1959).
ΠΑΜΕ ΕΚΔΡΟΜΗ

Την ΚΥΡΙΑΚΉ 25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΊΟΥ το CINE-ΔΡΑΣΗ οργανώνει επίσκεψη και ξενάγηση στον Αρχαιολογικό χώρο και το Μουσείο Ελευσίνας.
Ξεναγός μας η δοκιμασμένη Γιάννα Δουράμπεη.

Ώρα Αναχώρησης : 9:30πμ.
Σημείο Αναχώρησης: Είσοδος ΤΥΠΕΤ από οδό Π. Μπακογιάννη

Κόστος Συμμετοχής: 8 ευρώ

Δηλώσεις συμμετοχής στις προβολές της Πέμπτης
(κυρίες Μαρία Στίγκα, και Βάλια Παπαπαναγοπούλου)
και στο email: cinedrasi2011@gmail.com
 
Και επειδή είμαστε Κινηματογραφική Λέσχη και επιπλέον τα πάντα έχουν την κινηματογραφική πλευρά τους το Cine-Δράση σας προτείνει να δείτε, πριν την εκδρομή, το υπέροχο ντοκιμαντέρ του Φίλιππου Κουτσαφτή «Αγέλαστος Πέτρα» του οποίου μπορείτε να βρείτε ευρύτατα αποσπάσματα εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=iGPGT7YBdms
ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΣΚΡΑΜΠΛ ΣΤΑ ΒΡΙΛΗΣΣΙΑ
  Το Cine Δράση, συνεχίζοντας τις πρωτοβουλίες που μας φέρνουν τον έναν πιο κοντά στον άλλον, οργανώνει μια ακόμη δραστηριότητα.
 
Κάθε ΤΕΤΑΡΤΗ 6:00μμ,
(και για όσο επιθυμούν και αντέχουν οι συμμετέχοντες) Πίνδου 30 και Μαραθώνος ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΣΚΡΑΜΠΛ.

Στο παιχνίδι μπορούν να πάρουν μέρος αρχάριοι ή προχωρημένοι, νέοι, γέροι και παιδιά, αρκεί να τους αρέσει το συγκεκριμένο επιτραπέζιο και να έχουν αγάπη για την ελληνική γλώσσα. Επίσης, ενδείκνυται ιδιαίτερα για μαθητές οποιασδήποτε σχολικής βαθμίδας, καθόσον συμβάλει αποφασιστικά στην εμβάθυνση πάνω στην ορθογραφία και το ετυμολογικό των λέξεων.
ΒΛΕΠΟΥΜΕ, ΣΥΖΗΤΑΜΕ, ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ
από και για το ΣΙΝΕΜΑ  
Δευτέρα 29/1/ 2018, 8:000μμ, Πίνδου 30 και Μαραθώνος
Νέος Κύκλος: «Μεταπολεμικός Ευρωπαϊκός Κινηματογράφος», μέρος 1ο
 
Ολοκληρώθηκε ο 1ος  κύκλος συζητήσεων που οργάνωσε το Cine-Δράση με αντικείμενο τον Ελληνικό Κινηματογράφο από την εποχή της δημιουργίας του μέχρι σήμερα. Και επειδή όσοι πήραμε μέρος το βρήκαμε κάτι περισσότερο από ενδιαφέρον, μάθαμε στη διάρκειά του πολλά για το ελληνική κινηματογραφική παραγωγή, την ιστορία της και την ιστορία του τόπου μας και παράλληλα οι ώρες που «σπαταλήσαμε» ήταν αρκετά ευχάριστες αποφασίσαμε να συνεχίσουμε με ένα νέο κύκλο αυτή τη φορά με θέμα τον  «Μεταπολεμικό Ευρωπαϊκό Κινηματογράφο».
Έτσι η Δευτέρα, στο στέκι (Πίνδου 30 και Μαραθώνος) καθιερώνεται ως ημέρα Ιστορίας του Κινηματογράφου.  
Αρχή στο νέο κύκλο κάνουμε την  Δευτέρα 29/1/ 2018, 8:000μμ με ειδικό θέμα  «Ο ιταλικός νεορεαλισμός: Οι βασικοί του εκπρόσωποι και η επίδραση του σε παγκόσμιο επίπεδο». Ως εισαγωγή θα συζητηθούν 2 κορυφαίες ταινίες τις οποίες, ήδη, οι συμμετέχοντες στις συζητήσεις πήραν ως «δουλειά στο σπίτι». Πρόκειται για μια από τις κλασσικότερες αντιπολεμικές ταινίες, το φιλμ «Η Μεγάλη Χίμαιρα» («La Grande Illusion», 1937) του Ζαν Ρενουάρ και την ταινία ορόσημο του ιταλικού νεορεαλισμού «Ρώμη, Ανοχύρωτη Πόλη» («Roma Citta Aperta», 1945) του Ρομπέρτο Ροσελίνι .
 Εισηγητής στα σεμινάρια θα είναι και πάλι ο Παναγιώτης Δενδραμής που με τις παρουσιάσεις του στον προηγούμενο κύκλο κέρδισε επάξια τις εντυπώσεις.
 Ο Παναγιώτης Δενδραμής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Σπούδασε Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στη συνέχεια όμως ακολούθησε σπουδές σχετικές με τον κινηματογράφο. Αρχικά στη σχολή Σταυράκου και έπειτα στο μεταπτυχιακό Ιστορίας και Θεωρίας του Κινηματογράφου του Πανεπιστημίου της Κρήτης. Έχει δουλέψει ως βοηθός σκηνοθέτη, κάμεραμαν, μοντέρ και βοηθός παραγωγής για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, ενώ η μικρού μήκους ταινία του «Tο δωμάτιο» συμμετείχε στο φεστιβάλ Δράμας το 2009. Επιπλέον έχει συμμετάσχει ως εκπαιδευτής σε επιμορφωτικά προγράμματα σε σχολεία της Αττικής, με στόχο την εξοικείωση των μαθητών με την οπτικοακουστική κουλτούρα και τα μέσα της. Αυτή την περίοδο διδάσκει στη Σχολή Σταυράκου και ολοκληρώνει τη διδακτορική του διατριβή πάνω στον ελληνικό κινηματογράφο.
ΒΛΕΠΟΥΜΕ, ΣΥΖΗΤΑΜΕ, ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ
από και για το ΣΙΝΕΜΑ
μέρος 14ο

Δευτέρα 22/1/ 2018, 8:000μμ, Πίνδου 30 και Μαραθώνος
 
Την Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2018, ολοκληρώνεται ο κύκλος των συζητήσεων με θέμα «Βλέπουμε, Συζητάμε, Μαθαίνουμε από και για το Σινεμά»
«100 και κάτι χρόνια ελληνικού σινεμά-Ο ελληνικός εικοστός αιώνας μέσα από το κινηματογραφικό πανί».
Σε αυτή τη συνάντηση θα μας απασχολήσει η ελληνική κινηματογραφική παραγωγή στις συνθήκες της βαθειάς και παρατεταμένης κρίσης που κυριαρχεί
στην ελληνική κοινωνία την τελευταία δεκαετία, το Weird Wave Greek Cinema και οι ανεξάρτητες παραγωγές μυθοπλασίας ή ντοκιμαντέρ.
Γιατί το ελληνικό σινεμά και οι Έλληνες κινηματογραφιστές σε πείσμα των εξουθενωτικών συνθηκών, της αδιάφορης, το λιγότερο, στάσης του Υπουργείο Πολιτισμού, του γεγονότος ότι στο Κέντρο Ελληνικού Κινηματογράφου η κατάσταση είναι σχεδόν διαλυμένη, της μη απόδοσης του νόμιμου 1,5% από τα έσοδα των τηλεοπτικών σταθμών για την χρηματοδότηση της ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής, κάνουν την Ελλάδα πρωταγωνίστρια στα διεθνή κινηματογραφικά Φεστιβάλ και φόρουμ, αναδεικνύουν το ελληνικό σινεμά στο μοναδικό πολιτιστικό προϊόν που διαφημίζει τη χώρα δωρεάν στο εξωτερικό. Από  την άλλη η πολιτεία όχι μόνο δεν το εκμεταλλεύεται αλλά κάνει το παν για να γίνει ακόμα πιο δύσκολο το να κάνει κάποιος σινεμά στην Ελλάδα. Με πενιχρά έως ανύπαρκτα μέσα, πολλές φορές υποθηκεύοντας προσωπικές περιουσίες και δανειζόμενοι από γνωστούς, φίλους και μπατζανάκηδες, οι σκηνοθέτες δημιουργούν αξιόλογα φιλμ και μας δίνουν πίσω λίγη από την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια που μας στέρησαν οι πολιτικοί. Μόνο για τη σεζόν 2010-2011 δημιουργήθηκαν 24 ταινίες μυθοπλασίας
και ντοκιμαντέρ, Παράλληλα υπάρχει τεράστια άνθηση των ταινιών μικρού μήκους, ενώ πληθαίνουν, αναβαθμίζονται και αποκτούν κύρος
πολλά περιφερειακά και κεντρικά, θεματικά ή γενικά Φεστιβάλ.
Η συνάντηση θα ολοκληρωθεί με την παρουσίαση της δουλειάς νέων, κυρίως, σκηνοθετών και την προβολή αποσπασμάτων από ταινίες που έχουν αποσπάσει
πολλές διακρίσεις σε διεθνείς διοργανώσεις όπως: Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού, του Έκτορα Λυγίζου, Οι αισθηματίες του Νίκου Τριανταφυλλίδη,
Η αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά της Μαρίας Ψύκου, Ο Αννίβας προ των Πυλών της Ελισάβετ Χρονόπουλου, Η Αφροδίτη στην αυλή του Τηλέμαχου Αλεξίου, Virus του Αντώνη Φραντζή, Wild Duck του Γιάννη Σακαρίδη, Το δέντρο και η Κούνια της Μαρίας Ντούζα κ.ά.
Ο κύκλος αυτός τελειώνει, αλλά έχουμε ήδη αρχίσει να συζητάμε τη συνέχεια. Η επικρατέστερη επιλογή είναι να συνεχίσουμε με έναν κύκλο αφιερωμένο στον «Μεταπολεμικό Ευρωπαϊκό Κινηματογράφο»
Καλωσορίζοντας το 2018 με το Cine-Δράση
Στην αρχή ήταν μια τρυφερή ταινία το «Γλυκό φασόλι» με αντικείμενο την αποδοχή της διαφορετικότητας, την αλληλοκατανόηση, τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση. Απρόσμενα πολύς ο κόσμος για μια τόσο κρύα βραδιά, δεν έφτασαν οι καρέκλες και κάποιοι βρεθήκαμε να παρακολουθούμε απορροφημένοι μεν, όρθιοι δε ένα φιλμ διάρκειας δύο περίπου ωρών.
Στη συνέχεια ήρθε το κόψιμο μιας καλοφτιαγμένης, νοστιμότατης πίτας από τα χεράκια της Ελένης και του Χάρη Δούκα. Χεράκια έμπειρα και δοτικά που προσφέρουν πάντα το καλύτερο είτε πρόκειται για προτάσεις ταινίας είτε για κεράσματα. Στο φλουρί αντιστοιχούσε το βιβλίο «Το Σενάριο Ουσία, Δομή, Ύφος και Βασικές Αρχές» του Robert McKee (επιμέλεια Εύα Στεφανή, εκδόσεις Πατάκης). Ελπίζουμε η τυχερή της βραδιάς Δήμητρα Αδάμ να το ευχαριστηθεί.
Μετά ήταν η μουσική και το τραγούδι από μια καλοκουρδιμένη ομάδα που ανέλαβε εθελοντικά και αφιλοκερδώς να ψυχαγωγήσει τους φίλους του Cine-Δράση. Στην αρχική παρέα από τους Βασίλη Μιχαηλίδη (λαούτο, τραγούδι) και Κώστα Γκελέσο (νησιώτικη λίρα, τσαμπούνα, τραγούδι) προστέθηκε ο Αλέξανδρος Κλειδωνάς (λίρα) που έφτασε απροσδόκητα για να ενισχύσει το συγκρότημα. Δεν έπαιξαν βέβαια ρεμπέτικο που μας είχαν υποσχεθεί. Οι χορευτές της παρέας περιόρισαν το ρεπερτόριο στα παραδοσιακά τραγούδια που προσφέρονται περισσότερο για ομαδικό χορό. Γιατί χορέψαμε πολύ, από συρτό μέχρι Ικαριώτικο, τόσο που μετακινήσαμε  τραπέζια και καρέκλες για να μεγαλώσει η πίστα.
 Στο ευχάριστο κλίμα συνέβαλαν καταλυτικά, το άφθονο κρασί, τα τσίπουρα και τα χειροποίητα κεράσματα. Ήταν πολλά και από πολλούς. Εκτός από τη Βάλια και τη Μαρία με τις πίτες τους, τον Μάρκο, την Τασία, τον Λεωνίδα, τον Κώστα και τη Νασία με τα ποτά τους κάποιοι έβαλαν τα δυνατά τους για να ευχαριστηθούμε οι υπόλοιποι. Ήταν η Μόλυ Εγγολφοπούλου με τα αρμένικα μπουρεκάκια της με χειροποίητο φύλλο, η Θάλεια Πορφύρη με τους σπιτικούς κουραμπιέδες της (τους Καστοριανούς σαλιάρους), η Μαρτίν Περικέ  με τις πικάντικες πατατούλες της, η Ματούλα με την παστουρμαδόπιτά της. Και αυτοί είναι ελάχιστοι μόνον από τους «χορηγούς». Ας μας συγχωρήσουν όσοι δεν βλέπουν τα ονόματά τους. Δεν τους ξεχνάμε, αλλά ακόμα δεν τους γνωρίζουμε όλους για να αναφέρουμε ονομαστικά ποιοί έφεραν τα ντιπ, ποιοι τα μελομακάρονα σοκολάτας, ποιοι τα τυριά, το ψωμί, την παντζαροσαλάτα, το ξινολάχανο.
Όλα τα παραπάνω έφτιαξαν μια όμορφη, ζωηρή και χαρούμενη βραδιά. Ο νέος χρόνος καλωσορίστηκε όπως έπρεπε. Πρωτίστως με καλή παρέα, ποιοτικό κινηματογράφο, καλή μουσική, πολύ χορό, κεράσματα φτιαγμένα με μεράκι και αγάπη.  
ΒΛΕΠΟΥΜΕ, ΣΥΖΗΤΑΜΕ, ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ
από και για το ΣΙΝΕΜΑ
Mέρος 11ο

Δευτέρα 11/12, 8:00μμ, Πίνδου 30 και Μαραθώνος
 
Την Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου Νοεμβρίου πραγματοποιείται η 11η συζήτηση με θέμα «Βλέπουμε, Συζητάμε, Μαθαίνουμε από και για το Σινεμά»  «100 και κάτι χρόνια ελληνικού σινεμά-Ο ελληνικός εικοστός αιώνας μέσα από το κινηματογραφικό πανί».
Αυτή την φορά θα μιλήσουμε για την δεκαετία του 1990 και την επανεκκίνηση του Ελληνικού Κινηματογράφου. Θα μας απασχολήσουν σκηνοθέτες όπως οι Νίκος Γραμματικός, Σωτήρης Γκορίτσας, Κωνσταντίνος Γιάνναρης, Ρένος Χαραλαμπίδης,  Δήμος Αβδελιώδης, Φίλιππος Κουτσάφτης. Θα μας  απασχολήσει  ο ρόλος της νεοεμφανισθείσας, εκείνη την δεκαετία, ιδιωτικής τηλεόρασης, η επονομαζόμενη «χρυσή εποχή των ελληνικών σήριαλ», το πέρασμα των μοτίβων του ελληνικού κινηματογράφου στις σειρές: κωμωδία, μελόδραμα (Φώσκολος, Δαλιανίδης, Ρέππας- Παπαθανασίου, Παπαδοπούλου)  .
Τέλος και πάλι θα δούμε αποσπάσματα από ταινίες όπως: «Παρακαλώ γυναίκες μην κλαίτε» (Σταύρος Τσιώλης, 1992), «Απόντες» ( Νίκος Γραμματικός, 1996), «Βαλκανιζατέρ» (Σωτήρης Γκορίτσας, 1997), «Από την άκρη της πόλης» (Κωνσταντίνος  Γιάνναρης, 1998), «Η εαρινή σύναξις των αγροφυλάκων» (Δήμος  Αβδελιώδης, 1999), «Safe Sex» (Μιχάλης Ρέππας – Θανάσης Παπαθανασίου, 1999), «Φτηνά τσιγάρα» ( Ρένος Χαραλαμπίδης, 2000),
«Αγέλαστος Πέτρα» (Φίλιππος Κουτσάφτης,  2000) και άλλες.
ΒΛΕΠΟΥΜΕ, ΣΥΖΗΤΑΜΕ, ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ
από και για το ΣΙΝΕΜΑ
μέρος 9ο

Δευτέρα 27/11, 8:00μμ, Πίνδου 30 και Μαραθώνος
  
Την Δευτέρα 27 Νοεμβρίου πραγματοποιείται η 9η συζήτηση με θέμα «Βλέπουμε, Συζητάμε, Μαθαίνουμε από και για το Σινεμά»  «100 και κάτι χρόνια ελληνικού σινεμά-Ο ελληνικός εικοστός αιώνας μέσα από το κινηματογραφικό πανί».
Όσοι  βρεθούν στο στέκι εκείνη την ημέρα θα έχουν  την ευκαιρία να απολαύσουν την παρουσίαση του Παναγιώτη Δενδραμή για το κομμάτι εκείνο της ιστορίας του Ελληνικού Σινεμά που αφορά τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια. Θα παρακολουθήσουν τις μεταβολές που επέφεραν στο ύφος και το περιεχόμενο της ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής, οι πολιτικές εξελίξεις και κυρίως η εμφάνιση και η γενίκευση της χρήσης, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, της τηλεόρασης. Ανάμεσα στα άλλα, θα αναλυθούν οι αλλαγές στο θεσμικό επίπεδο όπως η δημιουργία του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου (ΕΚΚ), η πορεία των εκπροσώπων του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου κλπ. Και όπως πάντα θα απολαύσουμε αποσπάσματα από χαρακτηριστικές ταινίες της εποχής όπως το «Χάππυ Νταίη» του Παντελή Βούλγαρη,  «Η παραγγελιά» του Παύλου Τάσιου, «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο» του Νίκου Τζίμα κοκ.
«Βλέπουμε, Συζητάμε,  Μαθαίνουμε από και για το Σινεμά»
μέρος 8ο Δευτέρα 20/11. 8:00μμ, Πίνδου 30 και Μαραθώνος
 
Γοητευμένοι από τις παρουσιάσεις, αλλά κυρίως από το ίδιο το άγνωστο παρελθόν του ελληνικού κινηματογράφου που ξεδιπλώνει μπροστά μας κάθε Δευτέρα
ο Παναγιώτης Δενδραμής φτάσαμε  στο 8ο μέρος των συζητήσεων που οργανώνει το Cine-Δράση με κεντρικό τίτλο «Βλέπουμε, Συζητάμε,  Μαθαίνουμε από
και για το Σινεμά» «100 και κάτι χρόνια ελληνικού σινεμά - Ο ελληνικός εικοστός αιώνας μέσα από το κινηματογραφικό πανί» .
Έτσι την Δευτέρα 20 Νοεμβρίου στις 8:00 μμ, στο γνωστό στέκι  Πίνδου 30 και Μαραθώνος, θα κουβεντιάσουμε για το πολυσυζητημένο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
του 1966, που δεν προλάβαμε στις 13/11 ούτε να το αγγίξουμε ως θέμα,  για τη σύγκρουση ανάμεσα στο ρεύμα που αποκαλείτε «Νέος Ελληνικός Κινηματογράφος» και το mainstream  σινεμά της εποχής  και για τα πρώτα βήματα  κορυφαίων σκηνοθετών όπως οι Θόδωρος  Αγγελόπουλος, Παντελής Βούλγαρης,
Νίκος Παναγιωτόπουλος, Γιώργος Σταμπουλόπουλος, Αλέξης Δαμιανός, Ροβήρος  Μανθούλης. Και όπως πάντα θα παρακολουθήσουμε αποσπάσματα
από χαρακτηριστικές ταινίες της εποχής όπως  το φιλμ «Μέχρι το Πλοίο» του Αλέξη Δαμιανού.
To Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας
ταξιδεύει στα Βριλήσσια για 4η χρονιά



Την Παρασκευή 17 και το Σάββατο 18 Νοεμβρίου το Cine Δράση παρουσιάζει τις βραβευμένες ταινίες του 40ου Φεστιβάλ Δράμας.
Οι προβολές θα γίνουν στο ΤΥΠΕΤ, και θα ξεκινήσουν στις 7:00μμ

Σε αυτή τη διήμερη γιορτή Κινηματογράφου:
- Θα προβληθούν 15 ταινίες διάρκειας περίπου 4 ωρών, που πραγματεύονται πληθώρα θεμάτων κοινωνικών, πολιτικών, αισθηματικών. Ταινίες γυρισμένες από Έλληνες σκηνοθέτες κυρίως νέους ανθρώπους που διαθέτουν αγάπη και μεράκι  για την τέχνη τους, τόλμη στην αναζήτηση νέων θεμάτων και τρόπων απόδοσής τους
στην μεγάλη οθόνη. Νέοι καλλιτέχνες που παρά τις αντίξοες συνθήκες καταφέρνουν να δώσουν άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο επιτυχημένα,
αξιόλογα αποτελέσματα.
- 7 σκηνοθέτες έτοιμοι να συζητήσουν με τους θεατές οτιδήποτε αφορά το περιεχόμενο ή των μορφή των ταινιών τους, αλλά και το παρόν και το μέλλον
του ελληνικού Σινεμά.

ΒΛΕΠΟΥΜΕ, ΣΥΖΗΤΑΜΕ, ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ
από το ΣΙΝΕΜΑ και για το ΣΙΝΕΜΑ
 
Η Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine-Δράση συνεχίζοντας και προεκτείνοντας τις αναζητήσεις της, οργανώνει μια σειρά συζητήσεις με γενικό θέμα:
 
«100 και κάτι χρόνια ελληνικού σινεμά
Ο ελληνικός εικοστός αιώνας μέσα από το κινηματογραφικό πανί»
 
Οι συζητήσεις, με τις οποίες επιχειρούμε να εμβαθύνουμε στην ιστορία του εγχώριου κινηματογράφου
και τη διαδραστική του σχέση με την σύγχρονη ελληνική ιστορία, θα γίνονται στο στέκι του Cine-Δράση
Πίνδου 30 και Μαραθώνος, Βριλήσσια.
 
Ξεκινάμε την ΤΕΤΑΡΤΗ 20 Σεπτεμβρίου, 8:00μμ
Εισηγητής ο Παναγιώτης Δενδραμής
 
Οι διαλέξεις περιλαμβάνουν, εισήγηση με ταυτόχρονη προβολή αποσπασμάτων από τις ταινίες και συζήτηση.
Στην πρώτη συνάντηση θα συζητηθούν, από τους συμμετέχοντες, τα πρακτικά θέματα οργάνωσης των συζητήσεων
 
Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine-Δράση
Προβολές κάθε Πέμπτη 8:15΄μμ, στο ΤΥΠΕΤ

Η Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine-Δράση σας  προσκαλεί, την Τρίτη 11 Ιουλίου 2017, ώρα 8:30μμ,  στην παράσταση της κωμωδίας του Μενάνδρου
ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΕΣ / (エピトレポンテス),  από  την Λέσχη Αρχαίου Θεάτρου του Πανεπιστήμιο του Τόκυο

Σκηνοθεσία: Risa Sakurai
Σκηνικά, κοστούμια, αντικείμενα: Φοιτητές του Πανεπιστήμιο του Τόκυο.
Μουσική: Η φοιτήτρια Futaba Sato παίζει αρχαία ελληνική λύρα επί σκηνής
Ερμηνεύουν: Φοιτητές του Πανεπιστήμιο του Τόκυο  
Συγκεκριμένα  τον θίασο αποτελούν οι φοιτητές:
Risa SAKURAI, director
Futaba SATO, actor (Habrotonon)/musician
Akihito KAWASHIMA, actor (Daos/Onesimos)
So NISHIMURA,  actor (Smicrines)
Kensuke TANAKA, actor (Syros)
Koichiro TOKURA, stage director
Kenji TAKEMURA,  stage assistant
Yusuke KUNIE, stage assistant
Daichi NUMA, producer
Yoichi SHINTANI, assistant producer
Την ομάδα συνοδεύει η Junκo NAGATA, που μιλάει άψογα ελληνικά!
 
Το κείμενο της παράστασης αποδίδεται στα αρχαία ελληνικά
 
Η παράσταση θα δοθεί στην αίθουσα Νίκος Εγγονόπουλος του Πάρκου Μίκης Θεοδωράκης (πρώην ΤΥΠΕΤ), Παύλου Μπακογιάννη 38-42 Βριλήσσια.
Είσοδος: Ελεύθερη
Την παράσταση θα παρακολουθήσει ο πρεσβευτής της Ιαπωνίας στην Ελλάδα.  
Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine-Δράση
www.cinedrasi.com
email: cinedrasi2011@gmail.com
Λίγα λόγια για το έργο  ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΕΣ του Μενάνδρου
Η παράσταση στηρίζεται στις Πράξεις 2 και 3 της κωμωδίας του Μενάνδρου, που διασώθηκε χωρίς μεγάλες απώλειες.
Η Πράξη 2 είναι γνωστή για τη «σκηνή διαιτησίας» μεταξύ δύο σκλάβων, από την οποία προέρχεται ο τίτλος του έργου. Ο βοσκός Δάος βρίσκει ένα εγκαταλελειμμένο βρέφος και το παραδίδει στον καρβουνιάρη Συρίσκο, κρατώντας ωστόσο για τον εαυτό του μέρος από τα πολύτιμα στολίδια του μωρού. Το γνωστό μέρος της πράξης αρχίζει με τη σκηνή όπου ο Συρίσκος απαιτεί από τον βοσκό τον θησαυρό. Οι φιλονικούντες αποφασίζουν να τους λύσει το πρόβλημα ένας περαστικός πλούσιος πολίτης ονόματι Σμικρίνης, ο οποίος, αφού ακούει τους αντιδίκους, κρίνει ότι τα τιμαλφή ανήκουν στο βρέφος και το βρέφος στον Συρίσκο. Αυτός, έχοντας αποκτήσει τον θησαυρό, συναντά τον δούλο Ονήσιμο, ο οποίος, ψαχουλεύοντας τα χρυσαφικά, βρίσκει ένα δαχτυλίδι και το αρπάζει, ισχυριζόμενος ότι ανήκε στον κύριό του, Χαρίσιο.
Το υπόλοιπο μέρος της Πράξης 3 χαρακτηρίζεται από έναν κωμικό διάλογο μεταξύ του Ονήσιμου και του Χαιρέστρατου, φίλου του Χαρίσιου. Την επομένη, ο δούλος Ονήσιμος, έχοντας παρακρατήσει το δακτυλίδι από τον Συρίσκο βρίσκεται σε ένα δίλημμα: να το επιστρέψει στον Συρίσκο ή να το παραδώσει στον κύριό του, προκαλώντας ωστόσο ένα άλλο πρόβλημα, καθώς ο Χαρίσιος, ένα χρόνο πριν το είχε απoλέσει σε μια γιορτή, όπου, μεθυσμένος καθώς ήταν, βίασε ένα κορίτσι. Αυτό σήμαινε ότι ο Χαρίσιος ήταν ίσως ο πατέρας του έκθετου βρέφους. Η κατάσταση γίνεται ακόμη χειρότερη για τον Ονήσιμο, δεδομένου ότι η Παμφίλη, η νεαρή σύζυγος του Χαρίσιου και κόρη του Σμικρίνη είχε κυοφορήσει μυστικά και είχε εγκαταλείψει το νεογνό. Εάν ο Ονήσιμος δείξει το δαχτυλίδι στον κύριό του, αυτός στην κατάσταση που ήταν, θα μπορούσε να αναστατωθεί ακόμη περισσότερο και να τον απολύσει! Ο Χαιρέστρατος έχοντας γνώση της δυσκολίας του φίλου του, όπως αυτή προέκυψε από τη συζήτησή τους, του προσφέρει τη βοήθειά του: προτείνει επιτυχώς να εξεταστεί εάν ο Χαρίσιος είναι σίγουρα ο πατέρας του παιδιού, προσποιούμενος ότι είναι το... βιασμένο κορίτσι με το δαχτυλίδι στο χέρι της και το μωρό στην αγκαλιά της.
Το κείμενο του έργου λείπει μετά τη σκηνή όπου ο Χαιρέστρατος αναλαμβάνει δράση με τη συγκατάθεση του Ονήσιμου, και ο Σμικρίνης καταφθάνει έξαλλος με την πολυτέλεια του γαμπρού του και προσπαθεί να πείσει την κόρη του Παμφίλη να τον χωρίσει. Είναι γνωστό από άλλα διασωθέντα μέρη και θραύσματα παπύρων, ότι ο Χαιρέστρατος σωστά αναγνωρίζει την ίδια την Παμφίλη ως το κορίτσι που βιάστηκε από τον Χαρίσιο εκείνο το βράδυ της γιορτής, και ότι το εγκαταλελειμμένο βρέφος είναι δικό τους.
Η ιστορία ολοκληρώνεται με τη συμφιλίωση του ζευγαριού, ένα ευτυχές τέλος στα αρχαία πρότυπα, αν και ο Χαρίσιος δεν φαίνεται πουθενά στο έργο να τιμωρείται για την πράξη του βιασμού.

Εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=2PHmvZUNe14  το trailer της παράστασης
re to edit.
Φωτογραφία από την παράσταση

Η Τετάρτη των  εκπλήξεων

Μια σειρά από  εκπλήξεις, ευτυχώς όλες ευχάριστες, περίμεναν όλους όσοι βρεθήκαμε την περασμένη Τετάρτη στο ΤΥΠΕΤ για να παρακολουθήσουμε την οργανωμένη  από το Cine-Δράση προβολή  των ταινιών μικρού μήκους «Κάνε μου Like» και «Ο θάνατος σου πήγαινε πολύ» που δημιούργησαν οι μαθητές του Εργαστηρίου «Κάνουμε Ταινία στα Βριλήσσια», ενός από τα πολλά εργαστήρια που λειτουργούν στα πλαίσια του δήμου.
​
Έκπληξη πρώτη: οι πολύ-αναμενόμενες καινούριες καρέκλες που αντικατέστησαν τις παλιές ήταν ήδη στη θέση τους. Φρέσκες-φρέσκες με τη δερματίνη, να μυρίζει ακόμα, σε ένα ωραίο μπορντό χρώμα, ανανέωσαν την αίθουσα δίνοντας  της ένα ξεκούραστο τόνο και προσφέροντας σε εμάς μια νότα φρεσκάδας και την ελπίδα ότι και οι άλλες απαραίτητες αλλαγές που θα βελτιώσουν την λειτουργικότητα της αίθουσας δεν θα αργήσουν!
Έκπληξη δεύτερη: νιάτα, νιάτα, νιάτα. Περισσότεροι από ποτέ νέοι παρακολούθησα την προβολή και πολύ περισσότερο νεότατοι ήταν οι περισσότεροι μαθητές αλλά και οι διδάσκοντες στο εργαστήριο. Ξεκινώντας από τους υπεύθυνους, τον  σκηνοθέτη  Αλέξανδρο Σιπσίδη και την σεναριογράφο Απολλωνία Τσαντά, που μόλις έχουν περάσει τα τριάντα, οι μαθητές, ήταν όλοι τους νέοι από 8 ετών έως νέοι που έχουν περάσει τα εβδομήντα.
Έκπληξη τρίτη: Ήταν πολύ ευχάριστο για όλους εμάς τους θεατές να παρακολουθούμε συνδημότες μας, που μέχρι προχθές τους γνωρίζαμε μόνον  ως γείτονες, για την κοινωνική τους δραστηριότητα, ή έστω με την επαγγελματική τους ιδιότητα άλλον ως εκπαιδευτικό, άλλον ως λογιστή κοκ, να διαπιστώνουμε ότι ερασιτεχνικά αλλά όχι πρόχειρα ανταποκρίθηκαν με επάρκεια στο ρόλο του σκηνοθέτη, του σεναριογράφου, του μοντέρ, του υπεύθυνου κάστινγκ, του sound designer, του ηθοποιού. Οι Μιχάλης Καρπουζάς, Νίνα Μπάτη, Ελπίδα Μυριδάκη στο ρόλο  σκηνοθέτη και σεναριογράφου. Ο Βασίλης Καπράλος ως σεναριογράφος αλλά και ως άνθρωπος για όλες τις δουλειές. Ο Κώστας Παπακώστας ως πρωταγωνιστής του «Κάνε μου Like». Οι  Ουρανία Φουρλάνου, Αρετή Κυριώτου, Νίνα Μπάτη, Φίλιππος Μπούκης, Κ. Χειλάς, Β. Καπράλος, Γρηγόρης Μαλτέζος, Δ. Χατζηανδρέου, Άννα Αλεξανδράκη, Πηνελόπη Πουλή, Ιωάννα Καλλιπολίτη, Θεόδωρος Σκληρός, Νίκος Σιδεράκης, Αλέξανδρος Γεωργίου, Ευρυπίδης Τσαούσογλου, Κώστας Πουλής, Ιωάννα Καλλιπολίτη, Εύη Μητσοπούλου, Σταμάτης Παπαευαγγέλου, Νικολέτα Βασιλάκου, ο μικρός μαθητής της τετάρτης τάξης δημοτικού  Αναξαγόρας - Ιάκωβος Δέτσης και κυρίως ο σκύλος Μπρούμερ αποφάσισαν να ξεφύγουν από την  ανωνυμία τους και να  εκτεθούν στα μάτια και την κριτική των συμπολιτών τους. Και έκαναν πολύ καλά.
’Έκπληξη τέταρτη και πιο ευχάριστη από όλες: Οι παρευρισκόμενοι    είδαμε μπροστά μας μια καλοδεμένη  ομάδα ανθρώπων που  ασχολείται με κάτι που της αρέσει πολύ, μαθαίνει μέσα από αυτή τη διαδικασία, δημιουργεί, παράγει πολιτιστικά προϊόντα και κυρίως  ευχαριστιέται πολύ και περνάει καλά με όσα κάνει. Τόσο που οι περισσότεροι επιλέγουν όχι απλά να «μένουν  μετεξεταστέοι» για να μιλήσουμε με σχολικούς όρους, αλλά κυριολεκτικά στην ίδια τάξη ώστε να παρακολουθούν πάλι και πάλι το ετήσιο πρόγραμμα του εργαστηρίου. Σε αυτούς τους καιρούς είναι τέτοιες ομάδες που κρατάνε την κοινωνία ενωμένη και δεν επιτρέπουν σε όσους το επιδιώκουν να την δουν να φυλλοροεί . Ή όπως είπε ο ποιητής «…Μέχρι τα ουράνια σώματα με πομπούς και με κεραίες φτιάχνουν οι έλληνες κυκλώματα…» (Διονύσης Σαββόπουλος, «Τα τραπεζάκια έξω»).

Εμείς δεν μπορούμε παρά να τους ευχαριστήσουμε  και να δηλώσουμε ότι είναι ακριβώς τέτοιες ομάδες που μας κάνουν να είμαστε ακόμα αισιόδοξοι για το μέλλον αυτού του τόπου!
Όλος ο θίασος επί σκηνής. Από αριστερά η σεναριογράφος Απολλωνία (Πωλίνα)  Τσαντά, ο Μιχάλης Καρπουζάς , η Νίνα Μπάτη, η Ζωή Μπουλέρου, ο Βασίλης Καπράλος, ο σκηνοθέτης Αλέξανδρος Σιπσίδης
​και ο Γρηγόρης Μαλτέζος
Και μια αναμνηστική. Ο  μικρός Αλέξανδρος- Ιάκωβος Δέτσης,  η Ζωή Μπουλέρου, η Απολλωνία Τσαντά, η Νίνα Μπάτη, ο Μιχάλης Καρπουζάς και πίσω οι Αλέξανδρος Σιπσίδης και Βασίλης Καπράλος

Ανοιξιάτικη συνάντηση με τη λογοτεχνία.
Η εμπνευσμένη ομιλία της Μάρως Δούκα πυροδότησε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση. Αίθουσα Μουσών, Σάββατο 1 Απριλίου.

Tελικό πρόγραμμα των εκδηλώσεων
​του διήμερου 18 και 19ου Μαρτίου

Οι εκδηλώσεις είναι στο ΤΥΠΕΤ.  Ξεκινάνε το Σάββατο το πρωί με ημερίδα εκπαιδευτικών με θέμα "Animation και Περιβάλλον". Οι προβολές και Σάββατο και Κυριακή είναι στις 7:30μμ (τα φιλμάκια που βλέπετε είναι για την ημερίδα). Το Σάββατο το βράδυ στις 9:30 έχει μουσική Συναυλία με το συγκρότημα Balkan Familia. Όλες οι εκδηλώσεις, προβολές και συναυλία είναι ΔΩΡΕΑΝ!

12o Athens Animation Film Festival
Σάββατο 18 και Κυριακή 19 Μαρτίου,  στο ΤΥΠΕΤ

Η Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine-Δράση βάζει και φέτος, για δεύτερη συνεχή χρονιά την πόλη μας στον διεθνή πολιτιστικό χάρτη, συνδιοργανώνοντας μέρος των προβολών, εργαστηρίων και σεμιναρίων του 12ου Διεθνούς Athens Animation Film Festival.
 Έτσι ένα πανηγύρι κινουμένων σχεδίων με προβολές, συζητήσεις, δωρεάν συναυλίες θα διαδραματίζεται στην πόλη μας.
 
Συγκριμένα στις εκδηλώσεις περιλαμβάνονται:
- Προβολές διαγωνιζομένων μικρού μήκους ταινιών κινουμένων σχεδίων, ψηφοφορίες με τις οποίες οι θεατές θα αναδείξουν την ταινία που θα πάρει το Βραβείο Κοινού Σάββατο 18 και Κυριακή 19/3 από τις 19:00μμ
- Προβολές μιας ειδικά επιλεγμένης ανθολογίας 5 ταινιών σε  σχολεία, παιδικούς σταθμούς και νηπιαγωγεία,
 - Σεμινάριο με θέμα (Σάββατο 18/3, 10:00πμ στο ΤΥΠΕΤ) «Νέες Τεχνολογίες και Εκπαίδευση: Animation και Περιβάλλον” στη διάρκεια της οποίας Πανεπιστημιακοί, ερευνητές και καλλιτέχνες προσεγγίζουν το θέμα του animation και της δυνατότητας ευαισθητοποίησης της μαθητικής κοινότητας, της νεολαίας και όλων των πολιτών εν γένει σε περιβαλλοντικά θέματα .
 - Μια συναυλία έκπληξη από το μουσικό σχήμα  του Εργαστηρίου Μουσικής Ακουστικής και Τεχνολογίας, του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του ΕΚΠΑ (Σάββατο 18/3 μετά τη λήξη των προβολών και πάλι στο ΤΥΠΕΤ).
 – «Διερευνώντας τους μηχανισμούς αφήγησης»: Διαδραστική συμμετοχική πράξη ψηφιακής συγγραφής (Σάββατο 18/3, 17:00μμ).
 
* Για πρώτη φορά οι εκδηλώσεις τελούν υπό την αιγίδα του Πολιτιστικού και Αθλητικού Οργανισμού του Δήμου Βριλησσίων (ΠΑΟΔΗΒ)
 * Η επεξεργασία της αφίσας, της πρόσκλησης και όλων των υλικών της εκδήλωσης είναι μια ακόμα ευγενική προσφορά της Βίκυς Μαλλίρη
* Οι εκδηλώσεις είναι όλες δωρεάν για το κοινό και προσβάσιμες σε ΑΜΕΑ
Με 15 ταινίες μικρού μήκους, επιλεγμένες από ένα σύνολο 110 που διαγωνίστηκαν στο 39ο Φεστιβάλ Δράμας, 285΄ λεπτά προβολής και 2 συζητήσεις με 10 βραβευμένους σκηνοθέτες η Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων συνεχίζει την όμορφη παράδοση της παρουσίασης στους σινεφίλ της πόλης μας των βραβευμένων ταινιών του Φεστιβάλ ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας.
Την πρώτη ημέρα ο κύκλος των προβολών αρχίζει  με την ταινία  «Κύβος» του Αλέξανδρου Σκούρα, που αναδείχθηκε ο μεγάλος νικητής του Φεστιβάλ και κατέκτησε το Χρυσό Διόνυσο. Πρόκειται για ένα καλοφτιαγμένο οικογενειακό δράμα με πρωταγωνιστή τον Μάκη Παπαδημητρίου (Suntan) που υποδύεται έναν άνεργο 35άρη ο οποίος λύνει με εξωπραγματική ταχύτητα τον κύβο του Ρούμπικ, αλλά εγκλωβίζεται σε μια ενδοοικογενειακή διένεξη με αναπάντεχο τέλος. Συνεχίζεται με το φιλμ «Φιλοκτήτης-Ο Μύθος ενός Ξένου» της Κατερίνας Καλκετενίδη που απέσπασε το Βραβείο Ντοκιμαντέρ. Το φιλμ συνδέει ποιητικά τον αρχαίο ελληνικό μύθο του Φιλοκτήτη με ένα σύγχρονο φλέγον πρόβλημα. Όπως ο Οδυσσέας εγκατέλειψε τον πληγωμένο Φιλοκτήτη στη Λήμνο προκειμένου να μην μολύνει τους συντρόφους του, έτσι και τώρα χιλιάδες  πρόσφυγες εγκαταλείπονται χωρίς προοπτική στη Λήμνο πάλι και σε άλλα νησιά, ενώ η ίδια, η Ελλάδα, έχει προ πολλού εγκαταλειφτεί  από την υπόλοιπη Ευρώπη. Η ταινία, σε ένα δομημένο κολάζ, παρουσιάζει ντοκουμέντα από τους πρόσφυγες της σημερινής Λήμνου, εικόνες από τους μετανάστες στη σύγχρονη Αθήνα, στοιχεία από την αρχαιότητα, τη νεοελληνική κουλτούρα, το λαϊκό κιτς και τον εθνικισμό.
Στη συνέχεια  βλέπουμε την ταινία «Helga Ar I Lund» της Θέλγιας Πετράκη (Τιμητική Διάκριση Σχεδιασμού Ήχου για τους Κώστα Βαρυμποπιώτη και Βάλια Τσέρου) που αποτυπώνει ρεαλιστικά και με υπόκωφο χιούμορ μια καθημερινότητα, που για κάποιους είναι σουρεαλιστική, αλλά για πολλούς άλλους δυστυχώς είναι η σκληρή πραγματικότητα. Ακολουθεί η ταινία «Ρήξη τυμπάνου» (Εύφημος Μνεία) από το Κινηματογραφικό Εργαστήρι της  Κινηματογραφικής Λέσχης Ηλιούπολης. Περισσότερα από 37 μέλη της Κινηματογραφικής Λέσχης Ηλιούπολης, με εισηγητές τους Άγγελο Κοβότσο και Σπύρο Τσιφτσή, συμμετείχαν σε αυτό το εγχείρημα. Δούλεψαν ομαδικά, έγραψαν, κινηματογράφησαν και μόνταραν με αποτέλεσμα ένα απολαυστικό ψευδό-ντοκιμαντέρ, που παρουσιάζει στο θεατή όλα τα στάδια  παραγωγής μιας κινηματογραφικής ταινίας. Ακολουθεί η «Αλεπού» της Ζακλίν Λέντζου  (Βραβείο Τεχνικής Αρτιότητας της Ένωσης Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), Βραβείο «Τώνια Μαρκετάκη» Καλύτερης Γυναικείας Σκηνοθετικής Παρουσίας καθώς και Διάκριση Ήχου για τον Στέφανο Ευθυμίου). Το φιλμ χρησιμοποιεί με ευρηματικό τρόπο την τραγική ειρωνεία και τη δραματική ένταση για να αφηγηθεί γοητευτικά μια ιστορία για την οικογένεια, την ενηλικίωση και το τέλος της αθωότητας.  Στη συνέχεια  έρχεται η «Μάγδα» του  Δημήτρη  Ζούρα (Τιμητική Διάκριση Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας στην Ιωάννα Τρικενέ)  που αφορά την ιστορία μιας γυναίκας  που ζει σε έναν δικό της κόσμο και απεχθάνεται τον εαυτό της, αλλά κάποια στιγμή  αποφασίζει να κάνει ένα βήμα για να αλλάξει ζωή, γεγονός που θα επιφέρει μη αναμενόμενες συνέπειες. Η πρώτη μέρα τελειώνει με το «TWIST» του Μιχάλη Παπαντωνόπουλου  (Βραβείο  της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας και Βραβείο της Πανελλήνιας Ένωσης κριτικών Κινηματογράφου), μια ταινία για τη σχολική ζωή που με αφηγηματική και δραματουργική αρτιότητα αναδεικνύει την κρίση στην κοινωνία και την εκπαίδευση και παρουσιάζει το απρόβλεπτο της συμπεριφοράς των εφήβων και την δυσκολία αντιμετώπισης της σχολικής ανυπακοής.
Ακολουθεί συζήτηση στην οποία συμμετέχουν οι σκηνοθέτες Αλέξανδρος Σκούρας, Θέλγια Πετράκη, Εκπρόσωπος της Κινηματογραφικής Λέσχης Ηλιούπολης, Δημήτρης Ζούρας και Μιχάλης Παπαντωνόπουλος που ανταλλάσσουν απόψεις με τους παρευρισκόμενους για τη δουλειά, τα σχέδια τους, το παρόν και το μέλλον του Ελληνικού Κινηματογράφου.
Η δεύτερη μέρα ξεκινάει με το «Νηπενθές» του Γιάννη Συμβώνη (Διάκριση του Ελληνικού Κέντρου Κινη/φου, Βραβείο της Ένωσης Ελλήνων Κινηματογραφιστών, Τιμητική Διάκριση για την Φωτογραφία στην Χριστίνα Μουμούρη, καθώς  και Τιμητική Διάκριση Σκηνικών για τις Ελένη Καριόρη και Στάθια Ραυτοπούλου), μια ταινία για το φόβο της απώλειας και της μοναξιάς. Συνεχίζουμε με το «3000» (Ειδικό Βραβείο), του Αντώνη Τσώνη, ενός  Έλληνα της διασποράς που σπούδασε, ζει και δουλεύει στην Μελβούρνη της Αυστραλίας. Η ταινία αφορά τους νέους της Αθήνας, που σπρώχνονται στα όρια τους από τις μη αναστρέψιμες   συνέπειες  μιας κρίσης για την οποία δεν ευθύνονται οι ίδιοι, αλλά είναι αποτέλεσμα παραγόντων που δεν μπορούν και να ελέγξουν. Το «Αντίδοτον», που ακολουθεί, (Βραβείο «Σωκράτης Δημητριάδης» για την καλύτερη ταινία της κατηγορίας ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ) σκηνοθετήθηκε από τον  Μιχάλη Χαπέσιη, που ζει και δουλεύει στο Λονδίνο και είναι μια ταινία στην οποία στηλιτεύει με τόλμη τον απρόσωπο και καταπιεστικό κρατικό μηχανισμό μέσα από την αισθητική ενός φιλμ νουάρ: ένας απλός άνθρωπος επιστρέφοντας  σπίτι του το βράδυ μετά την δουλειά και βρίσκει στο πεζοδρόμιο ένα πορτοφόλι. Στην προσπάθεια του να βρει τον κάτοχο, χάνεται μέσα σε ατέρμονα μονοπάτια και περιπέτειες με αναπάντεχη κατάληξη.
Συνεχίζουμε με «UMMI» του Νίκου Αυγουστίδη (Ειδικό βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη «ΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗΣ»), μια ταινία που με ευαισθησία και φαντασία πραγματεύεται μια επίκαιρη καθημερινή τραγωδία: ο εξάχρονος Μοχάμεντ είναι μόνος του σε μια πολυσύχναστη παραλία του Αιγαίου. Κρυμμένος πίσω από έναν βράχο, παρακολουθεί τους λουόμενους και περιμένει τη μητέρα (UMMI στα αραβικά) του, που έχασε στη θάλασσα,  για να συνεχίσουν μαζί το μεγάλο ταξίδι προς τη Δύση. Ακολουθεί  το βραβευμένο με τον Αργυρό Διόνυσο για τον άρτιο τρόπο με τον οποίο συνυφαίνει την φύση με το ανθρώπινο δράμα «Το Νανούρισμα της Μαρίας» του Ντίνου Παναγόκου, με ήρωες ένα ζευγάρι υδροβιολόγων στην Λίμνη της Πρέσπας που βιώνουν την απώλεια του αγέννητου παιδιού τους. Στην συνέχεια παρακολουθούμε το φιλμ «Γενέθλια» του Δημήτρη Κατσιμίρη (Τιμητική Διάκριση Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας στον Θωμά Χαβιανίδη) μια ταινία που ο σκηνοθέτης εμπνεύστηκε από αληθινά γεγονότα και δικές του οικογενειακές αναμνήσεις, αφορά τα άτομα με ειδικές ανάγκες και αναφέρεται στη συνάντηση και την αναγκαστική συνύπαρξη στον ίδιο χώρο δύο διαφορετικών κόσμων. Ενός γεμάτου υποκρισία, ψέμα και οικονομική ευμάρεια και ενός άλλου που προσπαθεί να επιβιώσει με αξιοπρέπεια και ψυχικό σθένος πάρα τις αντιξοότητες. Ακολουθεί ο «Αόρατος» του Κώστα Γερμαμπίνη (Τιμητική Διάκριση Σεναρίου) που με αφορμή την περίπτωση ενός μοναχικού εικοσιπεντάχρονου που περνάει τις ώρες του γυμνάζοντας το σώμα του, εξερευνεί την κουλτούρα  του fitness και του body building. Η δεύτερη ημέρα προβολών τελειώνει  με το φιλμ «Η Αλίκη στο Καφέ» (Βραβείο Νότιας και Ανατολικής Ευρώπης στο Διεθνές Διαγωνιστικό τμήμα και Τιμητική Διάκριση Μοντάζ  στον Πάνο Βουτσαρά)  του βραβευμένου και πέρυσι Δημήτρη Νάκου, μια ιστορία για τις επιθυμίες, τα διλήμματα και το θάρρος των ανθρώπων να κάνουν επιλογές από τις οποίες θα κερδίσουν κάτι, αλλά ενδεχομένως να χάσουν περισσότερα.
Στη συζήτηση που ακολουθεί τις προβολές της δεύτερης μέρας συμμετέχουν οι Γιάννης Συμβώνης, Νίκος Αυγουστίδης, Ντίνος Παναγόκος, Δημήτρης Κατσιμίρης και Δημήτρης Νάκος. 
…Και μην ξεχνάς πως ήρθε η ώρα πάλι για ταξίδι
Ο άνεμος φυσάει τα μάτια σου μακριά…
Θόδωρος Αγγελόπουλος
​
Όσοι βρεθήκαμε την Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου  στο ΤΥΠΕΤ είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μια ποιητική και συγκινητική ταινία για μια έφοδο στον ουρανό που δεν πραγματοποιήθηκε, μια ουτοπία που ματαιώθηκε  και την «Σκόνη του Χρόνου» που σκεπάζει τα πάντα: από τα ανθρώπινα πάθη, δυστυχίες και ευτυχίες, μέχρι τα μεγάλα ή μικρά πολιτικά και ιστορικά γεγονότα. Μια ταινία για τον πόνο που προκλήθηκε από τις άμεσες ή έμμεσες ματαιώσεις στις επιλογές εκατομμυρίων ανθρώπων που έθεσαν, με αληθινό πάθος, εαυτούς στην υπηρεσία ενός ονείρου που στην πορεία μετατράπηκε σε εφιάλτη παρασύροντας  τους ίδιους και όσους συνδέονταν μαζί τους. Κάποιοι έχασαν τη ζωή τους, κάποιοι έβαλαν οι ίδιοι τη σφραγίδα στο τέλος της και άλλοι την είδαν να καταστρέφεται. Κάποιες ανθρώπινες σχέσεις έγιναν τόσο περίπλοκες Αντρόγυνα χώρισαν ουσιαστικά. Βρέθηκαν ο ένας στην Ανατολή και ο άλλος στην Δύση. Κάποιοι εραστές   συναντήθηκαν  φευγαλέα ή ποτέ, παιδιά μεγάλωσαν χωρίς γονείς  κουβαλώντας σε όλη τη μετέπειτα ζωή τους το βάρος της προσωπικής απώλειας, βάρος  που έγινε ασήκωτο όταν το «όραμα» στην υπηρεσία  του οποίου είχαν αφοσιωθεί ψυχή τε και σώματι έγινε συντρίμμια, σχεδόν από τη μια στιγμή στην άλλη.  Μια ταινία για τον πόνο που προκαλεί η ανακάλυψη της αλήθειας, αλλά που παρόλα αυτά όμως στο τέλος σου επιτρέπει να ελπίζεις.  Γιατί πάντα θα υπάρχει μια νέα γενιά  που  ίσως  αυτή τα καταφέρει καλύτερα από τις προηγούμενες.
Μια ταινία για την ίδια την Ιστορία και το ρόλο των λαών σε αυτήν, που ελάχιστοι δημιουργοί (και μετά τον θάνατο του Αγγελόπουλου έγιναν ακόμα λιγότεροι) μπορούν να δημιουργήσουν. Γυρισμένη στο Βερολίνο, την Τασκένδη, τον Καναδά  και τις ΗΠΑ, με θαυμάσιες ερμηνείες από κορυφαίους ηθοποιούς (Γερμανούς, Έλληνες, Γάλους, Αμερικανούς), υπέροχη φωτογραφία και συγκλονιστική μουσική από την Ελένη Καραΐνδρου, μουσική που συχνά αποκτούσε τη δική της οντότητα και σε έκανε να ταξιδεύεις σε άλλους τόπους του μυαλού και της ψυχής σου.  
Μετά την προβολή ο Αλέξανδρος Λαμπρίδης (μια πολυσχιδής προσωπικότητα ο ίδιος: μεταλλειολόγος του ΕΜΠ, κινηματογραφιστής με μεταπτυχιακό στην Σορβόννη, αρθρογράφος, παραγωγός ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών εκπομπών, πρωτοστάτης στην δημιουργία και στη συνέχεια εμψυχωτής   του Πολυφωνικού Συνόλου “Χαονία” κ.ά.), επί 22 χρόνια  στενός συνεργάτης  του Θόδωρου Αγγελόπουλου με μια ολιγόλεπτη ομιλία  και στη συνέχεια με απαντήσεις  στις ερωτήσεις των παρευρισκομένων, εξέφρασε την βαθιά αγάπη, αυτήν που οι μαθητές τρέφουν για τους πραγματικά εμπνευσμένους δασκάλους τους και  την υπερηφάνεια που του δίνει το δικαίωμα να αποκαλείται συνεργάτης του και παρουσίασε πολλές πλευρές της ζωής και της δουλειάς του σκηνοθέτη.
Μίλησε για τη συνεργασία τους, την γενναιόδωρα του Αγγελόπουλου προς τη νεότερη γενιά σκηνοθετών, την χρηματοδότηση των ταινιών του, την ανεξαρτησία του από τους παραγωγούς και γενικά όποιον επιθυμούσε να  βάλει περιορισμούς στο έργο του. Για την παγκόσμια αναγνώριση του από σκηνοθέτες όπως ο Ιάπωνας Ναγκίσα Όσιμα,  την μελέτη του έργου του από χιλιάδες σκηνοθέτες ή φοιτητές  κινηματογραφικών σχολών, αναγνώριση που συχνά έρχεται σε αντίθεση με την εμπάθεια που εκφράζουν  κριτικοί και άλλοι παράγοντες του ελληνικού κινηματογράφου. Για παράδειγμα, ο καθηγητής του Αλέξανδρου στη Σορβόννη,  αναγνωρισμένος και ο ίδιος σκηνοθέτης, υποκλίθηκε μπροστά του όταν έμαθε ότι υπήρξε βοηθός του Τεό (όπως αποκαλούν  στο εξωτερικό τον Αγγελόπουλο). Έδωσε μερικά ενδιαφέροντα ανέκδοτα στοιχεία για τη ζωή και τη δημιουργία του και αποκάλυψε  ότι ο σκηνοθέτης ενημέρωνε τους συνεργάτες του ότι ήταν έτοιμος να ξεκινήσει μια καινούρια ταινία με τον παρακάτω δικό του στίχο, που τελικά λειτουργούσε ως σύνθημα:
«…Και μην ξεχνάς πως ήρθε η ώρα πάλι για ταξίδι
Ο άνεμος φυσάει τα μάτια σου μακριά…»,
κίνηση  που αποδεικνύει  την αγάπη του για την ποίηση κα την εκτίμηση στο έργο ποιητών όπως ο Σεφέρης κ.ά. Με συγκίνηση αναφέρθηκε  στο  απρόβλεπτο γεγονός που αφαίρεσε τη ζωή από τον σκηνοθέτη και  τον στέρησε από τον κινηματογράφο σε μια πολύ δημιουργική για αυτόν στιγμή. Η επιμονή του Αρχιεπίσκοπου  Αλβανίας Αναστάσιου, παλιού συμμαθητή του Αγγελόπουλου στο Β΄ Γυμνάσιο αρρένων Αθηνών, να χοροστατήσει στην κηδεία του ήταν ο  βασικός  λόγος  που η κηδεία του ήταν θρησκευτική και όχι πολιτική.  Οι τίτλοι τέλους της ζωής του σκηνοθέτη, είπε, ήταν οι τίτλοι αρχής της πρώτης του ταινίας. Η οικογένεια  του νεκρού παρακάλεσε το συγκρότημα  «Χαονία» να τραγουδήσει  στην  εξόδιο τελετή   το τραγούδι «Μωρή κοντούλα λεμονιά» με το οποίο ξεκινάει η «Αναπαράσταση» (1970), πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του.
Και αυτή η ποιοτική βραδιά, μια ακόμα από αυτές που οργανώνει η ομάδα του Cine-Δράση έκλεισε με την υπόσχεση του Αλέξανδρου  Λαμπρίδη ότι αυτός και η «Χαονία» θα έρθουν για μια συναυλία στα Βριλήσσια. 

​Ο Αλέξανδρος Λαμπρίδης γεννήθηκε στην Αθήνα. Με ρίζα (γένος Μάκος) στη Σωτήρα της Άνω Δερόπολης, με καταγωγή από το Πολύδροσο Θεσπρωτίας, πέρασε τα παιδικά του χρόνια σε χωριά της παραμεθόριας Ηπείρου, ακολουθώντας τις μεταθέσεις των εκπαιδευτικών γονέων του.
Σαν μαθητής στο 2ο Λύκειο Αθήνας εκδίδει την σχολική εφημερίδα “Αναζήτηση”, σαν φοιτητής στους Μεταλλειολόγους του Ε.Μ.Π. το περιοδικό “Επαφές”. Δραστηριοποιείται σε φοιτητικές πολιτιστικές ομάδες και συμμετέχει σε κινηματογραφική ομάδα που γυρίζει σειρά ντοκιμαντέρ σε νεολαιίστικους και εργασιακούς χώρους τα οποία προβάλονται σε πολιτικά, κοινωνικά φεστιβάλ. Μαθητεύει σε Εργαστήρι Θεωρίας και Κριτικής Κινηματογράφου κοντά στον Σωτήρη Δημητρίου και σε Εργαστήρι Σκηνοθεσίας με τον Χρήστο Σιοπαχά. Ακολουθούν σπουδές Σκηνοθεσίας Κινηματογράφου και Τηλεόρασης στις σχολές Χαντζίκου και Σταυράκου από όπου και αποφοιτεί.
Αρθρογραφεί με θέματα κριτικής και κινηματογράφου σε εφημερίδες και περιοδικά ενώ, παράλληλα, ξεκινά τις πρώτες εβδομαδιαίες και, κατόπιν, καθημερινές ραδιοφωνικές εκπομπές, στο ξεκίνημα της μη κρατικής ραδιοφωνίας. Αποχωρώντας από τον 902, θα πρωτοστατήσει στη δημιουργία του εναλλακτικού ραδιοφωνικού σταθμού “Ρωγμή στα FM”. Μεταπτυχιακές σπουδές Κινηματογράφου και Οπτικοακουστικών για τρία χρόνια στο Παρίσι (PARIS 1- La Sorbonne), όπου παρακολουθεί και stages τελειοποίησης στη σκηνοθεσία με υποτροφία της Γαλλικής κυβέρνησης, σκηνοθετώντας ντοκιμαντέρ με θέμα τους μουσικούς του δρόμου. 
Στη διάρκεια της θητείας του μετατίθεται στην Υπηρεσία Κινηματογραφίας Στρατού και σκηνοθετεί για εννέα μήνες την τηλεοπτική εκπομπή του Υ.ΕΘ.Α. “Με Αρετή και Τόλμη” στην ΕΡΤ καθώς και ιστορικά, ενημερωτικά ντοκιμαντέρ.
Το 1990 ξεκινά η συνεργασία του με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο ως βοηθός σκηνοθέτη και υπεύθυνος του casting – μια συνεργασία που έμελλε να διαρκέσει 22 ολόκληρα χρόνια, μέχρι το τελευταίο πλάνο του μεγάλου δημιουργού. Συνεργάστηκε μαζί του σε 5 ταινίες (“Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού”, “Το Βλέμμα του Οδυσσέα”, “Μια Αιωνιότητα και μια Μέρα”, “Το Λιβάδι που δακρύζει”, “Η Άλλη Θάλασσα”).
Συνεργάστηκε και με άλλους σημαντικούς σκηνοθέτες ενώ ξεκίνησε να σκηνοθετεί ταινίες και ντοκιμαντέρ – ανάμεσά τους το “ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ”, ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους με διεθνή διανομή, πολλαπλή τηλεοπτική προβολή και συμμετοχή σε πλήθος φεστιβάλ κι εκδηλώσεων σε όλο τον κόσμο. Σκηνοθετεί, παράλληλα, εκδηλώσεις σε μεγάλους χώρους και θεσμούς – ανάμεσά τους, τακτική, πολυετής συνεργασία με το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας, με τη σκηνοθεσία τελετών και τη διδασκαλία σε κινηματογραφικά σεμινάρια.
Το 1996 πρωτοστατεί στη δημιουργία του Πολυφωνικού Συνόλου “Χαονία” που πήρε το όνομά του από τη χώρα του αρχαιότερου Ηπειρωτικού φύλου που συμπίπτει με το χώρο επιβίωσης της Ηπειρώτικης Πολυφωνίας. Η “Χαονία”, στα δεκαέξι χρόνια της διαδρομής της, έχει εμφανιστεί σε εκατοντάδες συναυλίες σε όλη την Ελλάδα, σε φωνητικά φεστιβάλ στο εξωτερικό, έχει δισκογραφήσει σε Ελλάδα κι εξωτερικό ενώ έχει βραβευθεί για την προσφορά της από την Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδας.
Η σκόνη του χρόνου, The Dust of Time (2008)
​
Ελλάδα, 2008. Διάρκεια: 125'.  Σκηνοθεσία: Θεόδωρος Αγγελόπουλος. Σενάριο: Θεόδωρος Αγγελόπουλος, Πέτρος Μαρκάρης, Tonino Guerra. Πρωταγωνιστούν: Willem Dafoe, Bruno Ganz, Michel Piccoli, Irène Jakob, Christiane Paul, Tiziana Pfiffner, Reni Pittaki, Kostas Apostolidis, Apostolos Mylonas.
«Ο Αγγελόπουλος δεν κάνει «σινεμά. Ποίηση δημιουργεί. Αν δεν είχε την κάμερα και κρατούσε πένα, θα ήταν ίσως, ο Σεφέρης. Μόνο αν σταθείς έτσι απέναντι στη δουλειά του μπορείς να της επιτρέψεις να σε αγγίξει. Όλοι μιλάνε για το «υπερ-εγώ» του. Δεν ξέρω. Αυτό που γνωρίζω, είναι πως μια φορά τον συνάντησα τυχαία στο αεροδρόμιο και τον έπιασα διακριτικά από το μπράτσο για να του πω-ως θεατής των ταινιών του ή ως «αναγνώστης» της ποίησης του ένα «ευχαριστώ». Αντέδρασε σχεδόν σα ντροπαλό παιδί, κοίταξε κάτω και ψέλλισε ένα ξαφνιασμένο «εγώ ευχαριστώ». Ακριβώς όπως θα περίμενε κάποιος από έναν πραγματικό δημιουργό. Σπάνιο είδος στην Ελλάδα των ξιπασμένων φελών» Γιώργος Πήττας   (σε ένα σχόλιό του στον Πολίτη).
Στο χαμόγελο του Μπρούνο Γκανς (πέφτοντας από το πλωτό ταξί στο ποτάμι του Βερολίνου), νομίζουμε πως συμπυκνώνεται ο πλούτος και η ποικιλία των μηνυμάτων που μας στέλνει η νέα ταινία του Θ. Αγγελόπουλου. Ένα χαμόγελο γεμάτο, αποχαιρετισμός μιας γενιάς που δεν υπέκυψε, μιας γενιάς που μετρούσε το χρόνο με γεγονότα. Εμείς χάσαμε -σαν μας λέει- αλλά παίξαμε το παιχνίδι μέχρι τέλους, εσείς; Ένα χαμόγελο ειρωνικό προς την επόμενη γενιά, που ταλαντευόμενη ανάμεσα στο συλλογικό όνειρο και την ατομική καταξίωση, άφησε το ταξίδι στη μέση και έμεινε να μετρά τα γεγονότα με το χρόνο.
Ο Γιάκομπ (Μπρούνο Γκανς σε μια ερμηνεία που θα μείνει στην ιστορία) τα έχει ζήσει και τα έχει χάσει όλα. Την κοινωνία που ονειρευόταν, τη χώρα του, τους φίλους του και το μεγάλο του έρωτα, την Ελένη. Αλλά δεν σταμάτησε ποτέ να παλεύει. Ακόμα και τώρα που τα μαλλιά έχουν ασπρίσει και τα δάχτυλα υγραίνονται, συνεχίζει να διεκδικεί την Ελένη, να την προσκαλεί σε χορό στα σκαλιά του μετρό. Κι όταν αυτή καταρρέει, τότε μόνο συνειδητοποιεί πως ήρθε το τέλος, ενώ ο Σπύρος, έχει από καιρό αποδεχτεί παθητικά την απόφαση της ιστορίας «που μας έβαλε στο περιθώριο».
Η Ελένη συλλαμβάνεται στη Θεσσαλονίκη στα χρόνια του εμφύλιου. Ο μεγάλος της έρωτας, ο Σπύρος (Μελισσοκόμος, Ταξίδι στα Κύθηρα), την αναζητά και την βρίσκει στην Τασκένδη. Είμαστε στο 1953. Εξορίζονται και οι δυο στη Σιβηρία, από όπου φεύγουν μετά το θάνατο του Στάλιν. Δυο πλάνα σεκάνς, αυτό της ανακοίνωσης του θανάτου του Στάλιν και αυτό στο βαγόνι (που αιτιολογεί συμβολικά την εξορία), δίνουν αριστουργηματικά το κλίμα της εποχής.
Το ταξίδι συνεχίζεται, οι τόποι εναλλάσσονται, ο χρόνος γυρνά πίσω, όχι όμως με φλας μπακ, ο χώρος και ο χρόνος συμπλέκονται, διαστέλλονται και συστέλλονται, ο χρόνος γίνεται ο τόπος της ιστορίας, οι εποχές και οι γενιές συνομιλούν άμεσα, χωρίς διαμεσολαβήσεις. Φιλανδία, Αυστρία, Ρώμη, Νέα Υόρκη, Τορόντο, Βερολίνο, τα σύνορα έχουν πέσει, παγκοσμιοποίηση.
Ο Νταφόε, γιος της Ελένης και του Σπύρου, γυρίζει ταινία την ιστορία των γονιών του (Ταξίδι στα Κύθηρα). Εκπροσωπώντας την επόμενη γενιά, ψηλαφεί τις ανοιχτές πληγές του παρελθόντος προσπαθώντας να ανιχνεύσει το παρόν (η σκηνή στο πιάνο με την Πιτακή είναι από τις ωραιότερες της ταινίας). Μένοντας άναυδος αλλά και μετέωρος απέναντι στα γεγονότα, αναζητά κι αυτός την Ελένη, την κόρη του, που παραπαίει στο φόντο ενός άγριου καπιταλισμού (πλάνο σεκάνς με τις μοτοσικλέτες). Την Ελένη που προσπαθεί να καταλάβει, αλλά δεν μπορεί, που το βάρος του παρελθόντος (σκηνικό του παιδικού δωματίου) την πλακώνει, αναζητώντας το τέλος στο κατειλημμένο από άστεγους κτίριο. (Ένας από τους άστεγους έρχεται από τη σκηνή του θανάτου του Στάλιν)
Μετά το αρκετά επιτηδευμένο «Λιβάδι που δακρύζει», είναι φανερή η προσπάθεια του σκηνοθέτη να επικοινωνήσει με τον «παλιό» εαυτό του, κρατώντας μεν τον άξονα της νέας τριλογίας, (ατομικό-συλλογικό, έρωτας και επανάσταση, ως υποκείμενα και αντικείμενα της ιστορίας), αλλά αποφεύγοντας επιμελώς τόσο την τεχνική της συναισθηματικής ταύτισης, όσο και την οπτική της «αβάσταχτης ελαφρότητας» των πραγμάτων.
Όπως είναι φανερή και η αγωνία του να ξαναβρεθεί με τους «κάτω», λέγοντας μας με λόγια, πως «κάποιοι βιάστηκαν να μιλήσουν για το τέλος της ιστορίας», αλλά και δείχνοντάς μας μέσα από μια προκάτ μεν, αλλά περίτεχνη σκηνή (αυτή του σκονισμένου παλιού μουσικού οργάνου), πως η ταξική πάλη συνεχίζεται και στο χέρι μας είναι να βγει ξανά στο προσκήνιο της ιστορίας. Αρκεί να διώξουμε τη σκόνη; Θα ρωτήσουμε εμείς.
Όμως είναι και φανερή η αδυναμία του να προσεγγίσει τη νέα εποχή και τη νέα γενιά και να πιάσει τα σύγχρονα υπόγεια ρεύματα (η μορφή της μικρής Ελένης είναι μάλλον απλουστευτική και ξεπερασμένη από τις εξελίξεις).
Κινηματογραφική γλώσσα σταθερή, όπου τα γεγονότα αναγγέλλονται από τους ηθοποιούς και τα μηνύματα αναδείχνονται μέσα από τα πλάνα σεκάνς. Τα αγάλματα (του Σεφέρη;) επαναφέρονται με τα κομμένα κεφάλια (Τοπίο στην ομίχλη, Βλέμμα του Οδυσσέα), μετά την κατάρρευση ίσως θα μπορούσε να προστεθεί κι αυτό του Λένιν (για να συνδιαλέγονται τα αίτια της ήττας;)
Οι νεκροί χρόνοι κυριαρχούν ως σημείο τομής του ανθρωπολογικού και του φιλμικού, όπως και η φωνή οf και το espace of (σκηνή αναγγελίας του γάμου), ενώ στην πορεία μειώνονται τα πανοραμίκ εξωτερικά πλάνα και αυξάνονται τα κοντινότερα εσωτερικά, όπως και ο ρυθμός (η επικράτηση του ατομικού απέναντι στο συλλογικό;).
Ιδανική η φωτογραφία του Α. Σινάνου και επιβλητική η μουσική της Ε. Καραϊνδρου.
Τέλος ο σκηνοθέτης μας αφήνει ένα ανοιχτό παράθυρο με την αναφορά του στην επόμενη ταινία της τριλογίας. Θα είναι άραγε η «Αιώνια επιστροφή» η ανάκληση και ανάπλαση εικόνων -απόκρυφων πτυχών- της σύγχρονης ανθρώπινης ύπαρξης, πάνω στο έδαφος της νέας κοινωνικής πραγματικότητας και των μεγάλων αντιθέσεων
(Το παραπάνω κείμενο είναι του  Βασίλη Τσιράκη  και δημοσιεύτηκε στο ΠΡΙΝ στις 30 Νοεμβρίου 2008).
Όλα τα στοιχεία από το blog: camerastyloonline.wordpress.com
​
Σε λίγες ημέρες: Η Ιωάννα Καρυστιάνη στα Βριλήσσια
​
Το Cine - Δράση φιλοξενεί μια από τις σημαντικότερες συγγραφείς της εποχής μας!
Ανάμεσα στους σύγχρονους συγγραφείς και διανοούμενους της χώρας, η Ιωάννα Καρυστιάνη κατέχει ασφαλώς μια ξεχωριστή θέση. 

Σε λίγες ημέρες το "Cine-Δράση" την φιλοξενεί στην πόλη μας, για να μιλήσει για το σύνολο του έργου της, για το τελευταίο της μυθιστόρημα «Το φαράγγι» αλλά και για όσα, γενικότερα συμβαίνουν και μας απασχολούν. 

Τιμή, που γίνεται ακόμη μεγαλύτερη, καθώς η σημαντική συγγραφέας, σπάνια δίνει συνεντεύξεις ή εμφανίζεται σε δημόσιες εκδηλώσεις.

Κυριακή 13 Νοεμβρίου, στις 7:00 μ.μ. στο ΤΥΠΕΤ (Π. Μπακογιάννη 38-42).

Μην το χάσετε!
Η Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine-Δράση παρουσιάζει  το έργο του ποιητή και θεατρικού συγγραφέα Χρήστου Ι. Βατούσιου σε μια εκδήλωση με τον τίτλο «Ποιητικοί διάλογοι» την Κυριακή 23 Οκτωβρίου ώρα 19:00μμ στην αίθουσα Νίκος Εγγονόπουλος, πάρκο Μϊκης Θεοδωράκης  (πρώην ΤΥΠΕΤ), Π. Μπακογιάννη 38-42, Βριλήσσια
Το έργο του ποιητή θα «συναντηθεί» με το κοινό μέσα από μια δραματοποιημένη παράσταση στην οποία συμμετέχουν εκτός από τον ίδιο     και οι    εκπαιδευτικοί-ηθοποιοί Νικολέττα Παπανικολάου και Λυκούργος Γκούβελος.
Ο Χρήστος Ι. Βατούσιος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973, όπου και ζει. Εργάζεται στα Βριλήσσια. Από τις εκδόσεις "Γαβριηλίδης" έχουν εκδοθεί οι ποιητικές συλλογές :
-"Πεζά και Τροχοφόρα" (2009),
-"Ρημάτων τύχη" (2011)
-"Νόμιμη μοίρα" (2014)
Έχουν επίσης εκδοθεί τα θεατρικά του έργα:"Η ζωή του Δημήτρη" (2012 εκδόσεις "Γαβριηλίδης") και "Μια γνωριμία - το μυστικό" (2015 ,εκδόσεις "24 γράμματα".
Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2016, ΤΥΠΕΤ 8:00μμ
Το Cine-Δράση παρουσιάζει την ταινία «Αρκαδία Χαίρε».
Μαζί μας ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης της Φίλιππος Κουτσαφτής.
Θα παρουσιάσει την ταινία του και θα συζητήσει με τους θεατές για τη δουλειά του. 
Αρκαδία Χαίρε
Ελλάδα, 2015. Ντοκιμαντέρ. Διάρκεια: 90'.
Κείμενα-Φωτογραφία-Σκηνοθεσία: Φίλιππος Κουτσαφτής.
Μοντάζ Εικόνας & Ηχου: Ιωάννα Σπηλιοπούλου.
Μουσική: Κωνσταντίνος Βήτα.
Κάμερα: Νικόλας Καρανικόλας, Σταμάτης Κούρος.
Προμοντάζ: Χρόνης Θεοχάρης, Ξενοφών Λατινάκης. 
15 χρόνια μετά την «Αγέλαστο Πέτρα», το εκπληκτικό ντοκιμαντέρ για την Ελευσίνα, ο Φίλιππος Κουτσαφτής επιστρέφει με τη νέα του ταινία, ένα πορτρέτο της Αρκαδίας, ένα λυρικό και ευαίσθητο εθνογραφικό-αρχαιολογικό οδοιπορικό. Ο σκηνοθέτης περιπλανιέται σε έναν τόπο μυστικιστικό, που μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από τις σελίδες της Ελληνικής μυθολογίας και κουβαλάει ιστορίες, θρύλους και ανεξερεύνητα μονοπάτια. Βραβείο καλύτερης ελληνικής ταινίας της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

​Το Cine-Δράση δίνει βήμα στο γείτονά μας
σκηνοθέτη Τάκη Βογόπουλο
και την Κυριακή 30 Ιουλίου, στις 9:00μμ
προβάλει την ταινία του: «Ο Λέων της Πεντέλης».
Κήπος της Δράσης για μια Άλλη Πόλη (Πίνδου30 και Μαραθώνος)
Ακολουθεί συζήτηση με τον σκηνοθέτη.

«Ο Λέων της Πεντέλης» Ελλάδα 2015. Διάρκεια: 83΄. Σενάριο- Σκηνοθεσία: Τάκης Βογόπουλος. Πρωταγωνιστούν: Κώστας Σταρίδας, Γιώργος Γιαννόπουλος, Τάκης Βογόπουλος, Θανάσης Παπαθανασίου Βαγενάς, Νεκτάριος Σουλδάτος, Διονύσης Ρούσσος, Πέτρος Πετράκης, Ησαΐας Κωνσταντινίδης, Χάρης Συμεωνίδου, Γιώργος Πιλάλης, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος
Picture
Ο λήσταρχος Νταβέλης από τις τελευταίες μέρες της ζωής και της δράσης του οποίου είναι εμπνευσμένη η ταινία «  Ο Λέων της Πεντέλης» του γείτονά μας Τάκη Βογόπουλου είναι ένας θρύλος για την ευρύτερη περιοχή. Μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα για την οποία λέγονται και γράφονται πολλά, συνήθως αντιφατικά, τόσο που σήμερα θεωρείται πρόσωπο μυθικό, δημιούργημα της λαϊκής συνείδησης,  ανύπαρκτο  στην πραγματικότητα  που ανήκει περισσότερο στη λαογραφία και λιγότερο στην ιστορία. Όπως λέει ο ίδιος ο Τάκης Βογόπουλος  εμπνεύστηκε το σενάριο της από τις λαϊκές δοξασίες που κυκλοφορούν ή έχουν καταγραφεί γύρω από το πρόσωπο του διαβόητου ληστή, ενώ προσπάθησε να αποδώσει σχετικά ελεύθερα τα γεγονότα της ζωής του, τις σχέσεις  με τα γνωστά (πχ Δούκισσα της Πλακεντίας) και άγνωστα πρόσωπο της εποχής.  Η αισθητική της ταινίας είναι επηρεασμένη από την ζωγραφική των Γύζη, Θεόφιλου, το Θέατρο Σκιών, τα κόμικς (συγκεκριμένα τα Κλασσικά Εικονογραφημένα), καθώς και τα σπαγγέτι γουέστερν της δεκαετίας του ’70. Κεντρικό ζήτημα στην ταινία είναι η θρυλούμενη απεγνωσμένη προσπάθεια του Νταβέλη να εξιλεωθεί για τα εγκλήματα του. Από αυτή την άποψη μόνον τυχαία δεν είναι   η ταύτιση του λήσταρχου  με τον εκ δεξιών του Ιησού εσταυρωμένο ληστή, σε μια προσπάθεια δικαίωσης του μέσω της μετάνοιας.  
Η ταινία έχει αποσπάσει τα παρακάτω βραβεία και διακρίσεις.
Βραβείο Α΄ Ανδρικού Ρόλου (Τάκης Βογόπουλος) στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κύπρου. Βραβείο Α΄ Ανδρικού Ρόλου και Σκηνικών-Κοστουμιών (Τάκης Βογόπουλος) στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου «Γέφυρες». Βραβείο Φωτογραφίας (Νεκτάριος Σουλδάτος) στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου
Εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=kuVu2-D08Ng το trailer της ταινίας

​Μια γιορτή Μουσικής και Κινηματογράφου
Σάββατο 25 Ιουνίου, 9:00μμ στο ΤΥΠΕΤ από το Cine-Δράση

Η Banda del Sol, («Φίλοι Φιλαρμονικής Ηλιούπολης»), θα παρουσιάσουν κομμάτια από τα κινηματογραφικές ταινίες: «Νονός» Ι, ΙΙ και ΙΙΙ, «Μελισσοκόμος», «Ο Βιολιστής στη Στέγη», «Σινεμά ο παράδεισος», «Η ζωή είναι ωραία», η «Η Μελωδία της Ευτυχίας» , «Οι Πειρατές της Καραϊβικής»  κ.ά.
Μια γιορτή μουσικής  που θα πάρουν μέρος 36 μουσικοί, 4 φλάουτα, 3 όμποε, 3κλαρινέτα, 4 σαξόφωνα, 2 γαλλικά κόρνα, 5 τρομπέτες, 2 τρομπόνια, 1 ευφώνιο, 1 τούμπα και κρουστά. Μια γιορτή κινηματογράφου όπου θα προβάλλονται σε υπαίθρια οθόνη αποσπάσματα από τις ταινίες των οποίων τη μουσική θα παίζει η ορχήστρα. Μια προσφορά του  Cine-Δράση στους φίλους του σινεμά και της μουσικής, δωρεάν, χωρίς εισιτήριο στον υπαίθριο χώρο του ΤΥΠΕΤ.
Στην εκδήλωση θα πάρει μέρος ομάδα από τη «Lalibela», Σύλλογος Βοήθειας Παιδιών Αιθιοπίας, ένα ελληνικό μη κερδοσκοπικό σωματείο κοινωνικής αλληλεγγύης με σκοπό την έμπρακτη συμπαράσταση στα παιδιά της Αιθιοπίας με παροχή υλικής, ηθικής και μορφωτικής βοήθειας. Σε συνεργασία με μη κυβερνητικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στην Αιθιοπία αναλαμβάνει προγράμματα αρωγής κυρίως προς ορφανά, άστεγα και απροστάτευτα παιδιά αλλά και σε παιδιά από άπορες και ενδεείς οικογένειες, που δεν έχουν καμία άλλη στήριξη και βοήθεια.

Η τέχνη του Κινηματογράφου στην Ελλάδα βρίσκεται σε καλά χέρι

Ιστορία πρώτη: Η υπέργηρη Ελένη, όντας ετοιμοθάνατη έχει ως τελευταία της επιθυμία να φάει ένα σύκο. Ο σύντροφος της ζωής της, επίσης υπέργηρος, Κώστας κάνει τα πάντα για να της το φέρει: παίρνει   το γαϊδουράκι του, πηγαίνει στη μακρινή συκιά, ανεβαίνει να κόψει το τελευταίο σύκο, πέφτει και τσακίζεται, τον δαγκώνει ένα φίδι, το σύκο το  παίρνει το ποτάμι, κάνει μια βουτιά έφηβου και το σώζει, αλλά άδικος κόπος το σύκο στο τέλος το τρώει το γαϊδούρι. Ο Κώστας  γυρίζει σπίτι, ξαπλώνει δίπλα στην καλή του  στο κρεβάτι, απαντάει «ναι» στην ερώτησή της «βρήκες κανένα;» και πεθαίνουν μαζί. Αυτή από την αρρώστια της και αυτός από το δάγκωμα του φιδιού. Ιστορία δεύτερη: Ένα μικρό τηλεκατευθυνόμενο  αυτοκινητάκι, που ανήκει σε ένα πεθαμένο παιδί, κρύβεται κάτω από το κρεβάτι στο ακατάστατο δωμάτιό του. Παρακολουθεί τη μητέρα του παιδιού στις αναγκαστικές της βόλτες με το αυτοκίνητό στους δρόμους της πόλης και στο τέλος φτάνει στον προορισμό του και σταματά μπροστά στον τάφο του μικρού του φίλου. Εκεί το ταξίδι του τελειώνει. Τι αφοσίωση, ούτε άνθρωπος έτσι. Ιστορία Τρίτη: Ο Σάιμον ζει μια μοναχική ζωή στο Λονδίνο. Ανά διαστήματα επισκέπτεται κάποιους «φίλους» του από το Facebook και, με το πρόσχημα ότι θέλει να παραδώσει λουλούδια στην οικοδέσποινα, μπαίνει στα σπίτια τους, συμπεριφέρεται σαν κακοποιός,   αλλά το μόνο που θέλει  είναι να φάει κάτι απλό μαζί τους, ας πούμε μια καρμπονάρα, να φωτογραφηθεί με χαμογελαστούς ανθρώπους σαν να πρόκειται για τους κολλητούς του και στο τέλος να προσθέσει τη φωτογραφία στο «άλμπουμ με φίλους» που έχει σπίτι του. Ιστορία τέταρτη: Μια δασκάλα διορίζεται σε ένα απομακρυσμένο χωριό και κάνει σοβαρές προσπάθειες να μην αφομοιωθεί στους παράξενους νόμους και τις «ανθρωποφαγικές» διαθέσεις του διευθυντή, των συναδέλφων και των μαθητών της , που δεν θέλουν κανένας να ξεφεύγει από τη νόρμα. Προσπαθεί, αλλά στο τέλος  παγιδεύεται και αφομοιώνεται πλήρως.  

Όχι δεν είναι παραμύθια. Είναι τα σενάρια τεσσάρων από τις 15 ταινίες που είδαμε  το Σαββατοκύριακο 28-29 Μαΐου,  όταν για δεύτερη  συνεχή χρονιά το Cine Δράση φιλοξένησε με επιτυχία στα Βριλήσσια τις βραβευμένες δημιουργίες του 38ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας(2016). Η αλήθεια είναι ότι αυτή η μικρή μας αναφορά μάλλον αδικεί τις υπόλοιπες  αφού, κατά γενική ομολογία, η συντριπτική πλειοψηφία των ταινιών που προβλήθηκαν φέτος ήταν κατά πολύ καλύτερες από τις περσινές. Ανεξάρτητα αν τα θέματα τους εμπνέονταν από διαχρονικά προβλήματα ή αυτά της άμεσης επικαιρότητας ήταν όλες καλλιτεχνικά αρτιότερες, με  υπέροχη μουσική και φωτογραφία, περισσότερο δεμένες με την ελληνική και ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Κριτικάρισαν, σατίρισαν, χλεύασαν όσα συμβαίνουν γύρω μας με αγάπη και τρόπο άρτιο καλλιτεχνικά τρόπο προκαλώντας έντονα συναισθήματα και συχνά τον θαυμασμό, όπως φανέρωναν τα χειροκροτήματα, στους περισσότερους από 200 φίλους του κινηματογράφου που και τις δύο ημέρες παρακολούθησαν τις προβολές. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες ήταν και οι συζητήσεις που ακολούθησαν τις προβολές. Έξι  δημιουργοί, τρεις γυναίκες το Σάββατο  οι Φαίδρα Τσολίνα («Εκδυσις»), Βίβιαν Παπαγεωργίου («InnerLand») και Σταυριάνα Λίτσα («Παλίρροιες-Το παραμύθι της θάλασσας») και τρεις άνδρες την Κυριακή οι  Δημήτρης Νάκος («4 Μαρτίου»), Χρήστος Χουλιάρας («Dream Toy») και Χάρης Παντελιδάκης («Pacino’s Way») όλοι τους νεότατοι,  προικισμένοι με σεμνότητα, τον αυθορμητισμό της ηλικία τους και τη σοφία της πλέον επιβαρυμένης ελληνικής γενιάς, απέδειξαν με  το έργο τους και τη συμβολή τους στη συζήτηση ότι παρά την κρίση και τη γενική οικονομική, πολιτική  και κοινωνική κατάρρευση που βασιλεύει στη χώρα, γνωρίζουν και εμπνέονται από τα προβλήματα των ανθρώπων γύρω τους, δημιουργούν με βάση τους καημούς και τους πόθους τους, ξέρουν να  χειρίζονται την κάμερα και τους ηθοποιούς τους. 

Ο δρόμος που επέλεξαν δεν είναι εύκολος. Αλλά η δουλειά τους και ο προβληματισμός τους εμπνέουν εμπιστοσύνη,  πείθουν ότι το ελληνικό σινεμά βρίσκεται σε καλά χέρια και έχει μακρύ μέλλον. Αν μάλιστα υπάρξει και σοβαρή οικονομική υποστήριξη από την πολιτεία, ώστε να μπορούν απερίσπαστοι από βιοποριστικά προβλήματα να αφοσιωθούν στην καλλιτεχνική δημιουργία, τα αποτελέσματα της δουλειάς τους θα είναι απείρως καλύτερα.
 
Η ομάδα του Cine-Δράση
Η σκηνοθέτης Φαίδρα Τσολίνα η δική μας Ζωή Μπουλέρου και οι σκηνοθέτριες Βίβιαν Παπαγεωργίου και Σταυριάνα Λίτσα
Από αριστερά Δημήτρης Νάκος, η δική μας ζωή Μπουλέρου, Χρήστος Χουλιάρας, Χάρης Παντελιδάκης

Το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας ταξιδεύει…στα Βριλήσσια
Σάββατο και Κυριακή 28 και 29 Μαΐου , ΤΥΠΕΤ 7:00μμ


Το Cine-Δράση για 2η συνεχή χρονιά παρουσιάζει στους σινεφίλ  των Βριλησσίων  και των γύρω περιοχών τις βραβευμένες, το 2015, ταινίες του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας. Σε ένα διήμερο γεμάτο εικόνες, ήχους και συζητήσεις  θα προβληθούν συνολικά 15 ταινίες, ενώ τουλάχιστον 7 βραβευμένοι σκηνοθέτες οι: Φαίδρα Τσολίνα, Βίβιαν Παπαγεωργίου, Σταυριάνα Λίτσα, Θανάσης Νεοφώτιστος, Φαφούτης Παναγιώτης,  Δημήτρης Νάκος και Ιφιγένεια Κοτσώνη έχουν δηλώσει ότι θα παρευρεθούν στις προβολές, θα παρουσιάσουν στους θεατές τη δουλειά τους και θα απαντήσουν σε ερωτήσεις σχετικά με αυτή και τον ελληνικό κινηματογράφο 

Μέσα από τα Μάτια της
Στέλιος Μοίρας

Την Κυριακή 17 Απριλίου στις 7:00μμ σας προσκαλούμε στην παρουσίαση του βιβλίου του Στέλιου Μοίρα «Μέσα από τα Μάτια της». Η παρουσίαση θα γίνει στο στέκι της κίνησης δημοτών Βριλησσίων Δράση για μια Άλλη Πόλη που βρίσκονται Πίνδου 30 και Μαραθώνος.
O Στέλιος Μοίρας γεννήθηκε το 1984 και μεγάλωσε στο Κερατσίνι. Σπούδασε Κοινωνική Εργασία  και εργάζεται ως κοινωνικός λειτουργός. Η σχέση του με τον κινηματογράφο είναι πολύ στενή  και αρθρογραφεί τακτικά στο κινηματογραφικό blog pamecinema iraklio.

Το μυθιστόρημα  «Μέσα από τα Μάτια της» είναι το δεύτερο μυθιστόρημα του που εκδίδεται μετά το «Το Παγοποιείο». Ανάμεσα στα δύο μυθιστορήματα κυκλοφόρησε η ποιητική του συλλογή συλλογή «Rogamar».Στην νοτιοαφρικάνικη διάλεκτο Rogamar σημαίνει προσευχή στη θάλασσα.
​
Η συλλογή περιέχει ποιήματα που γράφτηκαν κατά τη χρονική περίοδο 2007-2012 σε Κρήτη, Κω, Πάτμο, Άγιο Δημήτριο Λακωνίας, Σύρο, Σέριφο και Αθήνα.
Picture
A SPACE IN TIME by Alexandre Athané
Picture
THE ORCHESTRA by Mikey Hill
Picture
THE BALLAD OF HOMELLES by Monica Manganelli
11ο  Athens Animation Film Festival, Βραβεία Κοινού
Στην ψηφοφορία που ακολούθησε τις διήμερες προβολές του 11ου Athens Animation Film Festival, τις οποίες το Cine-Δράση  φιλοξένησε στα Βριλήσσια το Σάββατο και την Κυριακή 8-10/Απρίλη  νικήτριες αναδείχτηκαν οι παρακάτω ταινίες

Πρώτο Βραβείο
A SPACE IN TIME by Alexandre Athané, France 2015
H Claire, είναι ένα μικρό  κοριτσάκι που ξοδεύει όλο τον ελεύθερο  χρόνο της παίζοντας με τον παππού της, γεγονός που δεν αρέσει πάντα στη μαμά της. Όλα τα παιχνίδια τους συνδέονται με το όνειρό τους να δουν τον Άνθρωπο να περπατά στο φεγγάρι. Στις 20 Ιουλίου, του 1969, ενώ όλη η ανθρωπότητα παρακολουθεί τον αστροναύτη  Armstrong να κάνει βόλτα στο φεγγάρι η  Claire έχει σκέφτεται το δικό της προσωπικό ήρωα. Ένα ευαίσθητο και τρυφερό φιλμ ενηλικίωσης.

Δεύτερο Βραβείο
THE ORCHESTRA by Mikey Hill, Australia 2015
Φανταστείτε έναν κόσμο όπου μια μπάντα από μικροσκοπικούς μουσικούς σας ακολουθούν και παίζουν ένα soundtrack για τη ζωή σας κοινοποιώντας  τα συναισθήματα, τους φόβους και τις ελπίδες σας. Σε αυτόν τον κόσμο ζει ο ηλικιωμένος Vernon, ένας μοναχικός άνθρωπος του οποίου η απόλυτη συστολή αναγκάζει τους μουσικούς της ορχήστρας να εκτελούν τα έργα εντελώς παράφωνα. Όταν Vernon και η μικρή  μπάντα του πέφτουν πάνω στον καινούριο γείτονα τους και την κλασική ορχήστρα του, θεωρούν ότι τους παρουσιάζεται η τελευταία τους ευκαιρία  στην ευτυχία, μια ευκαιρία να παίξουν με αρμονία. Αλλά πριν γίνει αυτό θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα σκηνή.

Τρίτο βραβείο 
THE BALLAD OF HOMELLES by Monica Manganelli, Italy 2015
The Ballad of the Homeless (Η μπαλάντα των Αστέγων) είναι ένα ποιητικό και σουρεαλιστικό ταξίδι στα εδάφη της ιταλικής περιοχής Εμίλια Ρομάνα που το 2012  καταστράφηκε από σεισμό. Μέσα από τα μάτια του Τομάζο, ενός μικρού παιδιού που περπατά στην περιοχή με το φίλο του (ένα σαλιγκάρι σύμβολο επιμονής που προσπαθεί να πετάξει όπως φαίνεται από την ομπρέλα που κρατάει) αναδεικνύεται η ιδέα της αναγέννησης του γης και οι αξίες της αλληλεγγύης και της ελπίδας 

Μια γιορτή του Κινηματογράφου στα Βριλήσσια.
Το Cine-Δράση φιλοξενεί
το 11ο Athens Animation Film Festival

Σάββατο και Κυριακή 9 και 10 Απριλίου από τις 17:00μμ στο ΤΥΠΕΤ (Αίθουσα Νίκος Εγγονόπουλος, Πάρκο Μίκης Θεοδωράκης (πρώην ΤΥΠΕΤ), Π. Μπακογιάννη 38-42).
Το Cine-Δράση φιλοξενεί μέρος των εκδηλώσεων (προβολές διαγωνιζόμενων ταινιών, εργαστήρια κινουμένων σχεδίων για νέους, συζητήσεις, ψηφοφορίες για την ανάδειξη της καλύτερης ταινίας κ.α.) του 11ου  Athens Animation Film Festival (Athens AnimFest).
Δύο κορυφαίοι δημιουργοί του είδους ο Πολωνός Piotr Dumala και η Αμερικανίδα Jamie Bolio συνομιλούν με το κοινό για τη δουλειά τους και την τέχνη τους.

Πλούσιο και πρωτοποριακό για μια ακόμα φορά το πρόγραμμα του Cine-Δράση για το τρίμηνο Απρίλιος-Μάιος-Ιούνιος 2016

Φιλοξενία του 11ου Athens AnimFest, προβολές για παιδιά, παραστάσεις καραγκιόζη, το «Φεστιβάλ Δράμας ταξιδεύει» για δεύτερη φορά στα Βριλήσσια και πολλά άλλα περιλαμβάνει το πλουσιότατο πρόγραμμα προβολών και δραστηριοτήτων του Cine-Δράση για το τρίμηνο Απρίλιος-Μάιος -Ιούνιος 2015
Για πρώτη φορά το Cine-Δράση φιλοξενεί στην πόλη μας (Σάββατο και Κυριακή 9 και 10 Απρίλη αντίστοιχα), σε συνεργασία με την Ομοσπονδία Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας, μέρος του διαγωνιστικού προγράμματος του 11ου Athens Animation Festival (Athens AnimFest) και άλλες εκδηλώσεις του (εργαστήρια animation από την Έρση Σπαθοπούλου, συζητήσεις κλπ). Επιπλέον Όσοι παρακολουθούν τις προβολές θα έχουν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν σε ψηφοφορία για την ανάδειξη της καλύτερης ταινίας (Βραβείο κοινού).
Για πρώτη φορά επίσης το  Cine Δράση καθιερώνει  τα Κυριακάτικα πρωινά προβολές για παιδιά ξεκινώντας με δύο από τις ομορφότερες παιδικές ταινίες το «Η εποχή των παγετώνων 4: Ο χορός των Ηπείρων» και το “Wall-e”. Προοπτική μας να μονιμοποιηθεί αυτή η δραστηριότητα. Για τους μικρούς -και όχι μόνον- φίλους μας ετοιμάζουμε και φέτος 2 παραστάσεις καραγκιόζη στις 13 και 20 Ιούνη με τον καταξιωμένο γείτονά μας καραγκιοζοπαίχτη Γιάννη Νταγιάκο.
Για δεύτερη χρονιά το Φεστιβάλ ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας «Ταξιδεύει στα Βριλήσσια». Το Σάββατο και την Κυριακή 28 και 29 Μαΐου προβάλλονται στο ΤΥΠΕΤ οι βραβευμένες ταινίες (2015) του αναγνωρισμένου παγκοσμίως Φεστιβάλ  Δράμας.
Το πρόγραμμα ολοκληρώνεται με την προβολή 14 ταινιών και την οργάνωση τριών συζητήσεων για τους ρομά, το περιβάλλον κ.ά. Πρόκειται για ταινίες σάτιρας, δράσης, κοινωνικές, αστυνομικές από σκηνοθέτες από όλο τον κόσμο, ανάμεσά τους 2 ταινίες Ελλήνων σκηνοθετών (Λευτέρης Ξανθόπουλος, Νίκος Παπατάκης) που αφορούν την Ελλάδα της διασποράς.  Όλες τους, βραβευμένες ή όχι, έχουν προταθεί από όλους όσους συμμετέχουν στις προβολές και έχουν προσεκτικά επιλεγεί ώστε να προκαλούν τις αισθήσεις και να κινητοποιούν τις σκέψεις μας.

​Σκέψεις με αφορμή την 8η Μάρτη 2016  και την ταινία «Το Διαζύγιο: η Δίκη της Βιβιαν Ανσάλεμ»
Από την Αλίκη Κοσυφολόγου

Η 8η Μάρτη δεν έχει επετειακό ή εορταστικό χαρακτήρα.  Είναι μια ημερομηνία συμβολικής αναφοράς στους συλλογικούς αγώνες για την εξάλειψη της πατριαρχίας και της έμφυλης ανισότητας, η οποία αναγνωρίζεται ως ένα διαχρονικό, διαταξικό φαινόμενο.
Ειδικότερα, σήμερα  οι έμφυλες όψεις  της προσφυγικής κρίσης αναδεικνύουν το βαθμό διατήρησης ενός άνισου κι εκμεταλλευτικού καθεστώτος φύλου. Η επέκταση των δικτύων εμπορίας ανθρώπων - θύματα των οποίων είναι στην πλειοψηφία τους γυναίκες και παιδιά- είναι ακόμη μια απεχθής όψη της πατριαρχικής βίας που υφίστανται οι γυναίκες ως κατηγορία. Βεβαίως, το έλλειμμα στρατηγικής αντιμετώπισης του τράφικινγκ, η ανοχή σε φαινόμενα διαφθοράς που εμποδίζουν την πραγματική αντιμετώπιση των συνεπειών του αλλά και η στάση που τηρούν ευρύτερα απέναντι στο προσφυγικό ζήτημα οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, τους βαραίνουν με  εξίσου σοβαρές ευθύνες για την συντήρηση κι εξάπλωση του φαινομένου.
 
Σκέψεις με αφορμή την ταινία  Το Διαζύγιο της Βιβιαν Ανσάλεμ
 
Φορείς έμφυλης βίας, συντήρησης και αναπαραγωγής των έμφυλων ανισοτήτων γίνονται συχνά το κράτος και οι θεσμοί. Στο φιλμ των αδελφών Ρόνιτ Ελκαμπετς και Σλόμι Ελκαμπετς (2014) αναπαρίστανται με έμφαση οι κοινωνικές συνέπειες της διατήρησης ενός βαθύτατα πατριαρχικού και άνισου καθεστώτος δικαίου. – «Στο Ισραήλ ο πολιτικός γάμος δεν αναγνωρίζεται, άρα ούτε και το διαζύγιο. Ο γάμος νομιμοποιείται μόνο από τον Ραβίνο και εκείνος είναι που μπορεί, αν θέλει, να επικυρώσει και τη διάλυσή του, εάν, ωστόσο, συναινέσει ο σύζυγος – το γυναικείο αίτημα σε καμιά περίπτωση δεν είναι αρκετό[1]»-.
 
Σχέση της εκκλησίας με το κράτος

Ασκώντας μια κριτική στον έλλειμμα της ανεξαρτησίας των θεσμών και στον βαθιά θρησκειοκρατούμενο – μέχρι σήμερα- χαρακτήρα της ισραηλινής κοινωνίας, το φιλμ μεταξύ όλων αναδεικνύει τις διαδικασίες – υλικές και συμβολικές – μέσα από τις οποίες η θρησκεία και οι αρχές που θεσπίζει  (αξιωματικά) αποτελούν συχνά το υπόβαθρο της ηθικής νομιμοποίησης μιας σειράς από διακρίσεις για το φύλο, την φυλή και τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, αποδίδεται νομιμοποιητικό υπόβαθρο σε ρατσιστικές, σεξιστικές αντιλήψεις και στην καθιέρωση και ενίσχυση ιδεοληψιών και στερεοτύπων αλλά και συγκεκριμένα στην διατήρηση της έμφυλης ανισότητας και της θεσμικής και κοινωνικής καταπίεσης των γυναικών.
 
Αλίκη Κοσυφολόγου

[1] http://flix.gr/cinema/gett-review.html
 


​Μια ζωηρή συζήτηση με αφορμή την προβολή της ταινίας «Αυτό αλλάζει τα πάντα»
Την Τετάρτη 2 Μάρτη έγινε στο ΤΥΠΕΤ η προβολή το ντοκιμαντέρ “This Changes everything”(Αυτό αλλάζει τα πάντα) του Avi Lewis, βασισμένο στο βιβλίο της Ναόμι Κλάιν. Την προβολή ακολούθησε ζωηρότατη συζήτηση με τη συμμετοχή του Ηλία Γιαννίρη, πολεοδόμου-χωροτάκτη, επίκουρου καθηγητή του Πολυτεχνείου Κρήτης. Ο περιβαλλοντολόγος συνομιλητής μας απέφυγε τη συνήθη μακροσκελή εισήγηση, ενώ στο διάλογο που ανέπτυξε με τους θεατές της ταινίας επεσήμανε τα παρακάτω:
«…Η ιδέα της δημοσιογράφου Ναόμι Κλάιν ότι οι άνθρωποι μπορούν να εκμεταλλευτούν την περιβαλλοντική κρίση για να μετατρέψουν το αποτυχημένο οικονομικό μας σύστημα σε κάτι ριζικά διαφορετικό και πολύ καλύτερο για τους ίδιους, θέτει στο επίκεντρο το σύγχρονο προβληματισμό για την αλλαγή της αυτοκαταστροφικής πορείας της ανθρωπότητας. Αυτό που διαφοροποιεί την Κλάιν είναι το επιχείρημά της ότι ο καπιταλισμός –όχι ο άνθρακας (στερεά και υγρά καύσιμα)- είναι η ρίζα της αλλαγής του κλίματος…»
«…Στο 19ο και 20ο αιώνες κυριάρχησε ο μαρξισμός. Η μαρξιστική ιδέα είναι απλή. Αντί να εξελίσσεται από μόνο του το κοινωνικό-οικονομικό σύστημα η ανθρωπότητα μπορεί συνειδητά να μεταβεί σε μια σχεδιασμένη εξέλιξη με εργαλείο την πολιτική οικονομία. Με το Λενινισμό επιλέχτηκε μια τέτοια σχεδιασμένη εξέλιξη, με το Κράτος και το Κόμμα σε κεντρικό ρόλο. Ακολούθησε η Ρώσικη Επανάσταση του 1917. Ιστορικά όμως φάνηκε ότι δεν αρκεί να κατέχεις τα μέσα παραγωγής. Πρέπει να δεις τι να κάνεις με αυτά. Και πώς συναρθρώνεται με την οικονομία τόσο η ίδια η κοινωνία όσο και το περιβάλλον. Η δυναμική της κοινωνίας γρήγορα αντικαταστάθηκε από την κομματική νομενκλατούρα, η οικονομία προσδέθηκε άκριτα στην έννοια της Βιομηχανικής Ανάπτυξης και μεταξύ άλλων έγιναν και τεράστια οικολογικά εγκλήματα…»
«…Με αφορμή την ιδεολογική παρέμβαση της Ναόμι Κλάιν εγείρονται μερικά θεμελιώδη «πρέπει» όπως:
- Να ξανακαταλάβουμε τι ήταν η βιομηχανική επανάσταση, ο ηγετικός ρόλος της οικονομικής μεγέθυνσης και η συνακόλουθη και πάνδημη ιδεολογία της «ανάπτυξης». Μιας «ανάπτυξης» που βασίζεται στην αέναη οικονομική μεγέθυνση, η οποία με τη σειρά της θέτει την τεχνολογική πρόοδο ως εργαλείο στο επίκεντρο, σε έναν Κόσμο πεπερασμένο. Η άπλετη ενεργειακή βάση του σύγχρονου κόσμου, βασισμένη στον άνθρακα, πρέπει να αναθεωρηθεί στην πράξη.
-Να ξαναδούμε τα ζεύγματα «ανάπτυξη –υπανάπτυξη» και «ανάπτυξη- αποανάπτυξη-degrowth.».
( degrowth: Ένα πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό κίνημα βασισμένο στην οικολογική οικονομία, στον αντικαταναλωτισμό και σε αντικαπιταλιστικές ιδέες). Θα πρέπει να αντικαταστήσουμε την εργαλειακή αντίληψη θεώρησης του Κόσμου με τη λειτουργική αντίληψη…»
Ο ομιλητής τόνισε περισσότερες από μία φορές ότι υπάρχει ανάγκη σήμερα «…να συγκροτήσουμε μια νέα θεωρία βάζοντας μέσα στο κάδρο και τους αυξανόμενους σε όλο τον Κόσμο σύγχρονους κοινωνικούς πειραματιστές, τις συλλογικότητες που διεκδικούν, τις αυξανόμενες αυτοδιαχειριζόμενες επιχειρήσεις και τις νεολαιίστικές ομάδες που δραστηριοποιούνται στα πολυάριθμα νέα συλλογικά εγχειρήματα ως απάντηση στην κρίση…» «..Μπορούμε να δουλέψουμε για το νέο ανθρωπολογικό τύπο που χρειαζόμαστε, για την «ομοσπονδιοποίηση» των πρωτοβουλιών και για τη νέα «γλώσσα» με την οποία θα εκφραζόμαστε…»
Από την πλευρά τους οι θεατές της ταινίες ανέπτυξαν πλούσιο προβληματισμό για ζητήματα που αφορούν στην ενημέρωση για τους κινδύνους που απειλούν το περιβάλλον, με δραστηριότητες στα σχολεία και στις γειτονιές, καθώς και πρωτοβουλίες που αφενός αποτρέπουν καταστροφικές δράσεις, αφετέρου συμβάλλουν στο σχηματισμό συλλογικοτήτων που διεκδικούν μια καλύτερη ζωή και έναν πλανήτη που θα μπορεί να αυτό-ανανεώνεται.

Μανώλης Χάρος : «Η κοινωνική πράξη
και ο ακτιβισμός, είναι μόνοι οδοί διαφυγής
από τη μεγάλη κρίση που μας μαστίζει».

Ένας μεγάλος καλλιτέχνης και δραστήριος πολίτης στα Βριλήσσια από το Cine-Δράση, σε μια ολοήμερη εκδήλωση στο ΤΥΠΕΤ, την Κυριακή 7 Φλεβάρη.

Το Cine-Δράση συνεχίζοντας τις «εξω-κινηματογραφικές» του δραστηριότητες παρουσιάζει την Κυριακή 7 Φλεβάρη, στους δημότες των Βριλησσίων τη δουλειά του καλλιτέχνη Μανώλη Χάρου σε μια εκδήλωση που ξεκινάει στις 12 το μεσημέρι και τελειώνει στις 10:00μμ και περιλαμβάνει έκθεση έργων, προβολή ντοκιμαντέρ και συζήτηση με τον διακεκριμένο καλλιτέχνη.

Ο Μανώλης Χάρος γεννήθηκε στα Κύθηρα, το 1960. Σπούδασε χαρακτική και ζωγραφική στην École Nationale Supérieure des Beaux Arts (1978-1982) και έκανε μεταπτυχιακό στην επικοινωνία της εικόνας στην École Nationale Supérieure des Arts Décoratifs (1982-1983) στο Παρίσι. Την πρώτη του ατομική έκθεση πραγματοποίησε στην Αθήνα το 1981. 'Εχει, επίσης, οργανώσει σειρά ατομικών εκθέσεων και έχει μετάσχει σε πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 1984 τιμήθηκε με το βραβείο Prix des Fondations στον τομέα της λιθογραφίας. 'Εχει ακόμη ασχοληθεί με το σχεδιασμό επίπλων, αντικειμένων, παιγνιδιών και εντύπων. Το έργο του εντάσσεται στο χώρο της παραστατικής ζωγραφικής με μια αφαιρετική και εξπρεσιονιστική διάσταση. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Μετρά, λοιπόν, περισσότερα από 30 χρόνια συνεχούς παρουσίας στον εικαστικό χώρο με πολυάριθμες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει εικονογραφήσει επίσης βιβλία, ενώ έχει υπάρξει και βασικός συντελεστής μουσικο-θεατρικών παραγωγών.

Τα πινέλα και η τέχνη όμως δεν είναι τα μόνα όπλα που επιστρατεύει για να βάψει τον κόσμο «αλλιώς». Όσο περνούν τα χρόνια ο γνωστός καλλιτέχνης συμμετέχει όλο και πιο ενεργά στα κοινά, άλλοτε ως μέλος του Δ.Σ. του ΚΕΘΕΑ, άλλοτε αναλαμβάνοντας τοπική δράση στα Κήθυρα – το αγαπημένο νησί καταγωγής του, όπου υπήρξε υποψήφιος δήμαρχος στις τελευταίες δημοτικές εκλογές– και άλλοτε αγωνιζόμενος για θέματα που καίνε όπως η ιδιωτικοποίηση των ακτών και η μοίρα των χημικών της Συρίας. Βαθιά πεποίθησή του είναι πως «η κοινωνική πράξη, ο ακτιβισμός, είναι μόνοι οδοί διαφυγής από τη μεγάλη κρίση που μας μαστίζει».

Την αφίσα της εκδήλωσης φιλοτέχνησε ο ίδιος ο καλλιτέχνης.

«Τα μπλουζ είναι μια μουσική κραυγή, οι μπλούζμεν τραγουδάνε ανάμεσα από
τα δόντια, με σφιγμένα δόντια, τη χαρά τους και τον πόνο τους».
Ροβήρος Μανθούλης
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine Δράση
σας καλεί την Κυριακή 4 Οκτώβρη 2015, 8:00μμ
στην Αίθουσα  Νίκος Εγγονόπουλος
(Πάρκο Μίκης Θεοδωράκης, πρώην ΤΥΠΕΤ, Π. Μπακογιάννη 38-42 Βριλήσσια)

• παρουσίαση  του ετήσιου προγράμματος προβολών και εκδηλώσεων
• προβολή της ταινίας του Emir Kusturica
«Ο Μπαμπάς Λείπει σε Ταξίδι για Δουλειές» (Otac na sluzbenom putu)

Λεπτομέρειες για την ταινία στα "Προσεχώς¨

Η τελευταία προβολή
του θερινού Cine Δράση
Picture

Με μια όμορφη ταινία, μεζεδάκι και ποτό αποχαιρετίσαμε την Τετάρτη 9.9 το θερινό σινεμά.

Την Τετάρτη 9 Σεπτέμβρη με την προβολή της ταινίας «Γκλόρια» ολοκληρώθηκε ο κύκλος καλοκαιρινών προβολών που το Cine-Δράση πραγματοποίησε στον προαύλιο χώρο του 2ου Γυμνασίου Βριλησσίων. Από τις 17 Ιούλη κάθε Τετάρτη  ανελλιπώς, χωρίς διακοπή ακόμα  ούτε τις παραμονές του Δεκαπενταύγουστου, μέρες που κατά γενική ομολογία η πόλη «αδειάζει», υπήρχε προβολή μιας πολύ ενδιαφέρουσας ταινίας να ικανοποιήσει τα σινεφίλ γούστα των συνδημοτών μας που βρίσκονταν στην πόλη. Η συμμετοχή του κόσμου , που ποτέ δεν έπεσε κάτω από τα εβδομήντα άτομα, αποδεικνύει  ότι πραγματικά όλη αυτή η δραστηριότητα ήλθε να καλύψει ένα κενό: αυτό της ανυπαρξίας δραστηριοτήτων πολιτισμού στο προάστιο, ακόμα και των πιο απλών που μπορούν να προκαλέσουν ευχαρίστηση σε όσους τις παρακολουθούν, χωρίς να κοστίζουν ολόκληρες περιουσίες. Για όλους εμάς τους ανθρώπους της Κινηματογραφικής Λέσχης Βριλησσίων ήταν όλο αυτό μια εμπειρία ανεκτίμητη. Ο  καθένας ήταν στο πόστο του. Και δεν χρειάστηκαν και λίγοι και δεν ήταν και λίγα αυτά που έπρεπε να γίνουν. Κάποιοι (Λεωνίδας, Σμαρώ, Γιάννης, Μάρκος) έπρεπε  να πηδάνε παράθυρα και να σκαρφαλώνουν μπαλκόνια (εντάξει έκαναν και λίγη γυμναστική) για να βάλουν την οθόνη. Κάποιοι άλλοι (Μαρία Α., Μαρία Στ., Τασία Μ., Νίκος Χ.) έβγαζαν κάθε Τετάρτη περίπου 100 καρέκλες έξω. Κάποιοι (ένας, ο Θωμάς, άντε και μια φορά ο Άγγελος Τσ., ) «έπαιζαν»- και το έκαναν καλύτερα από πολλούς επαγγελματίες- τους τεχνικούς φροντίζοντας την αρτιότητα της προβολής. Κάποιοι (Μαρία Κ.) τύπωναν και μοίραζαν τα ενημερωτικά υλικά. Για να μην μιλήσω για τον υπεύθυνο (Γιάννης Τ.,) φωτισμού. Δεν ήταν και λίγα τα εμπόδια, οι αστοχίες ή ενοχλήσεις. Παρόλα αυτά όλα κύλησαν κανονικά αν εξαιρέσουμε την προτελευταία προβολή που αναβλήθηκε εξαιτίας του συναγερμού που παρά τις προσπάθειες  πολλών επέμενε να σφυρίζει δαιμονισμένα. Αλλά και αυτή η αστοχία αντιμετωπίστηκε με υπομονή και χιούμορ από όλους θεατές και οργανωτές.

Όλοι γνωρίσαμε καινούριους ανθρώπους, συνδημότες μας που δεν τους είχαμε ξαναδεί, αλλά που ελπίζουμε να βλέπουμε συχνά σε όλες μας τις δραστηριότητες. Το πιο εντυπωσιακό από όλα ήταν η ποιότητα των ανθρώπων που παρακολουθούσε τις ταινίες. Δεν είναι μόνο ότι ποτέ δεν έμειναν σκουπίδια στο χώρο, είναι κυρίως ο σεβασμός σε αυτό που γίνονταν και η βοήθεια που κάθε φορά προσφέρονταν χωρίς να ζητηθεί για να μαζευτούν και να μεταφερθούν σε στεγασμένο χώρο οι καρέκλες, τα ηχεία και τα άλλα υλικά των προβολών.

Θα θέλαμε με την ευκαιρία αυτή να ευχαριστήσουμε όλους όσους από την αρχή είδαν   θετικά την πρότασή μας για μεταφορά των καλοκαιρινών προβολών στο 2ο Γυμνάσιο. Την διευθύντριά του σχολείου κ. Φωτεινή Κατσαμπούρη, την Επιτροπή Παιδείας του Δήμου και όσους δημοτικούς συμβούλους (Άλκης Εγγολφόπουλος, Σοφία Χατζάρα, Γιώτα Παρασκευοπούλου) υποστήριξαν το αίτημα , το σύλλογο διδασκόντων και το σύλλογο γονέων του 2ου Γυμνασίου. Τον κ. Δημήτρη, επιστάτη του σχολείου, που πολλές φορές μας έβγαλε από δύσκολη θέση, την κ. Βούλα την καθαρίστρια.

(Οι φωτογραφίες είναι από την πρώτη μέρα των προβολών στο 2ο Γυμνάσιο)

Όψεις της σύγχρονης ζωής
μέσα από τις μικρού μήκους ταινίες του Φεστιβάλ Δράμας

To περασμένο Σαββατοκύριακο 5 και 6 Σεπτεμβρίου, πραγματοποιήθηκε στα Βριλήσσια το κινηματογραφικό διήμερο «Το Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας ταξιδεύει στα Βριλήσσια», που διοργάνωσε η Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine-Δράση.
Οι επιδιώξεις αυτής της δραστηριότητας, πολλαπλές:

Καταρχήν, να φέρουμε σε επαφή το κινηματογραφόφιλο κοινό της περιοχής με τις ταινίες μικρού μήκους που σκηνοθέτησαν Έλληνες δημιουργοί. Είναι ο μόνος τρόπος να τις παρακολουθήσει κανείς! Κυρίως όμως, να δώσουμε ένα βήμα στους σκηνοθέτες αυτούς – στην πλειοψηφία τους νέους ανθρώπους- που, στην προσπάθεια τους να δημιουργήσουν, είναι παραμελημένοι και εγκαταλειμμένοι από την πολιτεία, χωρίς οικονομική υποστήριξη.

Ακόμη και αυτός ο ειδικός φόρος επί των εισιτηρίων του σινεμά, που προορίζονταν για ενίσχυση της εγχώριας κινηματογραφικής παραγωγής, καταργήθηκε με το τελευταίο 3ο μνημόνιο. Σ' αυτούς λοιπόν τους, κατά κάποιο τρόπο ήρωες, που δημιουργούν αριστουργήματα, αλλά και έργα πειραματικά, συχνά αμφιβόλου αισθητικής αξίας, (που όμως αν δεν πειραματιστούν δεν μπορούν και να τελειοποιηθούν), θέλαμε να δείξουμε την υποστήριξή μας.

Κάποτε επίσης, οι κινηματογραφικές αίθουσες, τους έδιναν την δυνατότητα να προβάλουν τη δουλειά τους οργανώνοντας προβολές ταινιών μικρού μήκους πριν από μια "κανονική" ταινία. Στην σημερινή εποχή του κέρδους, αυτή η δυνατότητα δεν υπάρχει, αφού όπως ανέφεραν και οι σκηνοθέτες, "από τις ταινίες αυτές δεν βγάζεις χρήμα".

Τις εκδηλώσεις παρακολούθησαν και τις 2 ημέρες περίπου 150 άτομα όλων των ηλικιών. Από τον κ. Γιώργο, που έχει περάσει τα ογδόντα μέχρι τον Νικόλα που έχει δεν έχει πατήσει τα 11, ο οποίος και ερωτήσεις έκανε και άποψη εξέφρασε, ενώ ήταν αρκετά παιδιά που δεν είχαν περάσει τα 10 τα οποία παρακολούθησαν και τις ταινίες και τη συζήτηση.

Και των δύο προβολών, ακολούθησε ενδιαφέρουσα συζήτηση. Την πρώτη ημέρα, με την συμμετοχή του σκηνοθέτη Σπύρου Σκάνδαλου του οποίου η ταινία «Ιλένα», με θέμα τη διεκδίκηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας από ένα γέροντα μουσικό που πάσχει από μια χρόνια ασθένεια που καταβάλει το σώμα αλλά όχι το μυαλό και την ψυχή του, κέρδισε το βραβείο της Ένωσης Ελλήνων Κινηματογραφιστών.

Την δεύτερη ήταν εκεί ο σκηνοθέτης Θανάσης Νεοφώτιστος και ο συν-σεναριογράφος ψυχίατρος Γρηγόρης Σκαράκης, των οποίων η ταινία «Προσευχή» με θέμα την παρενόχληση των μαθητών με διαφορετικότητα στους χώρους του σχολείου, απέσπασε την ανώτατη διάκριση του Φεστιβάλ Δράμας τον Χρυσό Διόνυσο, ενώ κέρδισε και τιμητική διάκριση για τον σχεδιασμό του ήχου (Alejandro Cabrera).

Είναι και οι δύο σκηνοθέτες πολύ νεαροί. Ίσως και εξ αιτίας της ηλικίας τους να κατάφεραν να αποδώσουν και στις ταινίες τους και στη συζήτηση με αιχμηρό και αντικειμενικό τρόπο, πάντα με τη διατήρηση μιας προσωπικής, υποκειμενικής ματιάς, τόσο το θέμα που πραγματεύονταν όσο και το πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο δημιουργούν.

Είναι κρίμα που αυτές τις δραστηριότητες δεν τις παρακολούθησαν περισσότεροι γείτονές μας. Κυρίως θα μπορούσαν να είναι μαζί μας πολλοί εκπαιδευτικοί κάθε σχολικής βαθμίδας. Πολλά θα είχαν να δουν, να σχολιάσουν, να διδαχθούν και να πάρουν ιδέες για τη δουλειά τους. Η ταινία «Προσευχή», για παράδειγμα, δεν θα πρέπει να λείπει από κανένα σχολικό καλλιτεχνικό πρόγραμμα.

Το Cine-Δράση θα συνεχίσει την υποστήριξη των μικρομηκάδων σκηνοθετών προβάλλοντας κάθε χρόνο τις βραβευμένες ταινίες του Φεστιβάλ Δράμας. Σιγά-σιγά, θα γίνει κι αυτός ένας θεσμός για την πόλη μας.

Μαρίνα Παπαχριστοδούλου

Κινηματογραφικό διήμερο:
Σάββατο 5 και Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου  7.30μμ

«Το Φεστιβάλ ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας Ταξιδεύει
…στα Βριλήσσια»


Η Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine-Δράση εξασφάλισε και παρουσιάζει στους συνεφίλ των Βριλησσίων και των γύρω περιοχών τις βραβευμένες ταινίες του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας. Πρόκειται για 16 ταινίες που δημιούργησαν 17 σκηνοθέτες και διαρκούν συνολικά περίπου 3 ώρες. Στη θεματολογία τους περιλαμβάνονται πολιτικά και οικονομικά θέματα της επικαιρότητας και κοινωνικά ζητήματα που αφορούν τα ζητήματα των σχέσεων των δυο φύλων, των γονιών με τα παιδιά τους, της μετανάστευσης, των ατόμων με ειδικές ανάγκες κ.ά. Τα θέματα αυτά έχουν κινηματογραφηθεί με τέτοιο τρόπο που καταφέρνουν να μαγέψουν το πιστό κοινό του κινηματογράφου και να προσφέρουν νέες εμπειρίες και εκπλήξεις.

Η προβολή τους δεν γίνεται τυχαία, αλλά υπηρετεί την γενικότερη επιθυμία του Cine-Δράση να υποστηριχτεί με κάθε τρόπο η σύγχρονη κινηματογραφική παραγωγή ταινιών μικρού και μεγάλου μήκους από Έλληνες σκηνοθέτες. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για αυτούς που, μέσα στις δύσκολες συνθήκες της κρίσης και χωρίς την αναγκαία οικονομική και ηθική υποστήριξη από την πολιτεία, δημιουργούν έργα τέχνης που ανταγωνίζονται ισάξια τις ξένες παραγωγές ,βραβεύονται στα διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ και φόρουμ και καλλιεργούν θετική εικόνα για τη χώρα μας και τον λαό μας στα πέρατα του κόσμου.

Οι προβολές θα γίνουν το Σάββατο 5 και την Κυριακή 6 Σεπτέμβρη  2015, ώρα 8:30μμ στην Aίθουσα "Νίκος Εγγονόπουλος", (Πάρκο Μίκης Θεοδωράκης, πρώην ΤΥΠΕΤ, Π. Μπακογιάννη 38-42 Βριλήσσια). Και τις δυο ημέρες ακολουθεί συζήτηση με σκηνοθέτες των ταινιών και παράγοντες του Φεστιβάλ Δράμας

Σε αυτή την εκδήλωση τον τόνο έδωσαν τα παιδιά….
Από την παράσταση   Καραγκιόζη με τον καραγκιοζοπαίχτη Άθω Δανέλλη

3ο Δημοτικό Σχολείο Βριλησσίων 10 Ιούνη 2015
Χθες δεν κατάφερα να συγκεντρωθώ και να παρακολουθήσω την παράσταση του καραγκιόζη. Με απορρόφησαν οι αντιδράσεις των παιδιών που εκστασιασμένα παρακολουθούσαν τον Άθω Δανέλλη και τον συνεργάτη του, να χειρίζονται τις φιγούρες τους και να λένε τις ατάκες τους. Τα δεκάδες παιδιά που ήταν στην εκδήλωση, καθισμένα στις καρέκλες δίπλα στους γονείς τους ή κατάχαμα ακριβώς μπροστά στην οθόνη, δεν παρακολουθούσαν απλώς. Κυριολεκτικά συμμετείχαν τα ίδια, γελώντας, φωνάζοντας και προειδοποιώντας, όποτε χρειαζόταν, τους καραγκιοζοπαίχτες. «Ποντίκιιιιι, ποντίκιιιι», φώναζαν δυνατά όταν εμφανίζονταν το απειλητικό για τον καραγκιόζη και τους φίλους του ζωάκι ή «φάντασμα-φάντασμα» όταν έβγαινε το μαύρο φάντασμα που απειλούσε την εξουσία του βεζίρη και γέμιζε με τρόμο τη γειτονιά της καραγκιοζο-οικογένειας.

Σε πείσμα του καιρού που δεν ήθελε με τίποτα να σταθεροποιηθεί και κάθε τόσο έριχνε τις βροχούλες του. Σε πείσμα όλων των δυσκολιών που προστέθηκαν την τελευταία, κυριολεκτικά, στιγμή από εξωγενείς παράγοντες, που όπως είπε και ο Γιάννης Τσούτσιας σε συνέντευξή του στα Βριλησσιώτικα Νέα «…είναι λίγο δύσκολο να αντιληφθούν ότι όλα αυτά γίνονται γιατί η Δράση είναι μια ζωντανή κίνηση που ζει στα Βριλήσσια, που θέλει να συμβάλλει για τα Βριλήσσια, δεν έχουμε δεύτερες και τρίτες σκέψεις και από αυτή την άποψη όποιοι αισθάνονται ανταγωνιστικά για την επιτυχία του εγχειρήματος του Cine-Δράση, μάλλον κρίνουν εξ ιδίων και νομίζω ότι δημιουργούν προβλήματα που θα ξεπεραστούν από την ίδια τη ζωή...". Σε πείσμα όλων των περί αντιθέτου προβλέψεων ήταν μια ακόμα πολύ όμορφη εκδήλωση του Cine-Δράση.

Ξεκίνησε με ομιλία της καθηγήτριας Τασίας Μάρη, η οποία αφού ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους για τη συμμετοχή τους, έκανε μια μικρή αναφορά στην ιστορία του καραγκιόζη . Όπως είπε:
«…. Ο Καραγκιόζης, όπως τον ξέρουμε σήμερα, έχει τις ρίζες του στην Άπω Ανατολή. Πριν από 10 αιώνες τουλάχιστον, οι Κινέζοι, που είχαν άλλωστε ανακαλύψει πρώτοι το χαρτί & έκλειναν μ’ αυτό τα παράθυρά τους, σκέφτηκαν να εκμεταλλευτούν την εντύπωση από τις σκιές που σχηματίζονταν τη νύχτα πάνω στη φωτισμένη επιφάνειά τους.
Το Θέατρο Σκιών στην Κίνα είχε στην αρχή θρησκευτικό χαρακτήρα, που σχετιζόταν με τις σκιές του Κάτω Κόσμου. Γι’ αυτό και το πανί του έπαιρνε ποιητικές ονομασίες, όπως «πανί των ονείρων», «πανί των σύννεφων», «πανί της προσδοκίας του θανάτου» Από την Κίνα πήραν το Θέατρο Σκιών & άλλοι ανατολικοί λαοί: οι Ινδοί, οι Πέρσες, και τελικά οι Τούρκοι, που στην αρχή τού έδωσαν επίσης νόημα θρησκευτικό & σοβαρό, συνδυασμένο με τις γιορτές του Ραμαζανιού & σιγά-σιγά έφτασαν στο κωμικό, όπως το ξέρουμε σήμερα.
Η γέννηση του αγαπημένου μας Καραγκιόζη, δεν είναι απόλυτα εξακριβωμένη. Σύμφωνα με έναν θρύλο ο Καραγκιόζης και ο Χατζηαβάτης ήταν υπαρκτά πρόσωπα και ζούσαν στην Προύσα. Ο Χατζηαβάτης ήταν εργολάβος οικοδομών και είχε αναλάβει να χτίσει το σαράϊ του πασά της Προύσας. Πήρε στο γιαπί εργάτες και αρχιμάστορα έβαλε τον Καραγκιόζη που ήταν μαραγκός, μα είχε μυαλό πρωτομάστορα.
Ο πασάς είδε ότι το σαράϊ αργούσε να τελειώσει κι φοβέρισε τον Χατζηαβάτη πως θα τον θανατώσει. Ο Χατζηαβάτης φοβήθηκε και φανέρωσε στον πασά ότι φταίχτης ήταν ο Καραγκιόζης που έλεγε αστεία στους μαστόρους και γελούσαν. Ο πασάς φοβέρισε και τον Καραγκιόζη αλλά εκείνος εξακολούθησε να αστειεύεται. Έτσι ο πασάς τον θανάτωσε.

Όλοι αγανάχτησαν με τον άδικο σκοτωμό του Καραγκιόζη κι ο πασάς για να ημερέψει τον λαό έχτισε ένα ωραίο μνημείο στην Προύσα κι έθαψε εκεί τον Καραγκιόζη με μεγάλες τιμές. Η αδικία όμως αυτή κόστισε πολύ στον πασά κι αρρώστησε βαριά. Οι άλλοι αγάδες για να διασκεδάσουν τον πασά έφεραν τον Χατζηαβάτη στο σαράϊ να του λέει τα χωρατά του Καραγκιόζη. Μια μέρα ο Χατζηαβάτης έκοψε έναν χάρτινο Καραγκιόζη, τέντωσε ένα πανί που το φώτισε κι έδωσε παράσταση.
Ο πασάς ευχαριστήθηκε τόσο που του έδωσε άδεια να παίζει παραστάσεις όπου θέλει. Λέγεται, λοιπόν, πως έτσι δημιουργήθηκε ο Καραγκιόζης. Ο Καραγκιόζης αποτελεί πολιτισμικό αγαθό και σημαντικό κομμάτι της παράδοσής μας. . Τα έργα του αναφέρονται σε παραδοσιακά θέματα του λαϊκού πολιτισμού και επιβεβαιώνουν τις παραδοσιακές αξίες του λαού μας. Συμβάλλουν ακόμη στην ενημέρωση για επίκαιρα θέματα, στην κοινωνική κριτική και κυρίως στην πολιτική σάτιρα!...»
«… Η πιο γόνιμη περίοδος που ανθεί το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο Σκιών, είναι από το 1915 μέχρι το 1950 όπου στην περίοδο αυτή, δημιουργούνται τα περισσότερα έργα, απ` αυτά που παίζονται και σήμερα, και γεννιούνται οι μεγαλύτεροι καραγκιοζοπαίκτες. Τη δυναμική πορεία του Λαϊκού θεάτρου σκιών την ανακόπτει βίαια η τεχνολογία και η ανάπτυξη της 7ης τέχνης, του Κινηματογράφου, και αργότερα της τηλεόρασης. Σήμερα, το θέαμα, βρίσκεται και πάλι σε άνοδο. Στη Μεσόγειο, μόνο στην Ελλάδα παίζεται Θέατρο Σκιών, και σε τόσο μεγάλο ακροατήριο. Κι αυτό, ίσως γιατί ο καραγκιόζης δεν είναι ένα κινούμενο καρτούν, όπως πιστεύουν κάποιοι, αλλά η προσωποποίηση του Έλληνα. Ο Καραγκιόζης είναι ο εαυτός μας, η μορφή που δε σκύβει το κεφάλι. Είναι η μορφή που μάχεται και διεκδικεί ανυπότακτα…»

Και συνέχισε παρουσιάζοντας τα πολύπλευρα ταλέντα του καραγκιοζοπαίχτη. Όπως είπε πρόκειται για ένα μεγάλο δημιουργό που μόνος του κατασκευάζει τις φιγούρες του. Μόνος του φτιάχνει τα σκηνικά. Μόνος του κάνει όλες τις φωνές , τη Σκηνοθεσία, τη μουσική επιμέλεια, προετοιμάζει με τη φαντασία του τα διάφορα εφέ. Επίσης μόνος του, κατασκευάζει τη σκηνή του, δίνοντας τη δική του αρχιτεκτονική. Οι Έλληνες Καραγκιοζοπαίχτες, παλεύουν σήμερα, για την δημιουργία Εθνικής σκηνής Θεάτρου Σκιών με στόχο να διατηρηθεί και να αναπτυχθεί η τόσο σπουδαία τέχνη
Η Τασία Μάρη ολοκλήρωσε τη σύντομη ομιλία της με την παρουσίαση του εργαστηρίου σκιών του Άθω Δανέλλη λέγοντας ότι ο συγκεκριμένος καραγκιοζοπαίχτης είναι ένας «… από τους ελάχιστους εναπομείναντες, διατηρεί από το 1989 μόνιμες σκηνές με βραδινές παραστάσεις για ενήλικο κοινό, όπου παρουσιάζει σπάνια έργα από το ξεχασμένο ρεπερτόριο του Ελληνικού Θεάτρου Σκιών καθώς και δικές του πρωτότυπες δημιουργίες κρατώντας ζωντανή αυτή την τόσο σημαντική λαϊκή θεατρική παράδοση. Από το 2007 ως το 2010 συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, παρουσιάζοντας παραστάσεις παραδοσιακού Θεάτρου Σκιών. Επίσης, το 2009, 2010 και 2011 συνεργάστηκε με τον Διονύση Σαββόπουλο σε παραστάσεις που παρουσιάστηκαν στο Θέατρο Παλλάς και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών…»
Στη συνέχεια άρχισαν τα όργανα και η παράσταση. Επί μία ώρα ο Αθηναϊκός Θίασος Σκιών κατάφερε να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων θεατών και σκόρπισε άφθονο γέλιο με τη σάτιρα του που δεν περιορίστηκε στα παλιά όμορφα θέματα, στα οποία πάντα αναφέρονται οι παραστάσεις του, αλλά επεκτάθηκε και σε ζητήματα της πολιτικής επικαιρότητας.

Το Cine-Δράση θέλει με την ευκαιρία αυτή να ευχαριστήσει τον κ. Χρήστο Ζυγογιάννη, διευθυντή του 3ου Δημοτικού Σχολείου Βριλησσίων , την δημοτική σύμβουλο κ. Γιώτα Παρασκευοπούλου, πρόεδρο της 1ης Σχολικής Επιτροπής, καθώς και όλα τα μέλη της επιτροπής που μας παραχώρησαν το προαύλιο του 3ου δημοτικού για να πραγματοποιήσουμε την εκδήλωσή μας. Θέλει επίσης να ευχαριστήσει τα Βριλησσιώτικα Νέα για την κάλυψη της εκδήλωσης

Η Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine-Δράση οργανώνει παράσταση καραγκιόζη
με τον εξαιρετικό καραγκιοζοπαίχτη
Άθω Δανέλλη

την Τετάρτη 10 Ιούνη, στις 9.00μμ στον προαύλιο χώρο 3ου Δημοτικού σχολείου Βριλησσίων 
(25ης Μαρτίου και Μακεδονίας)


Το Cine-Δράση με αυτήν την πρωτοβουλία επιθυμεί να προσφέρει σε όλους του δημότες, αλλά κυρίως στους μικρούς μας φίλους,  μια αξέχαστη βραδιά   σάτιρας και γέλιου. Επιδιώκει επίσης να αποκομίσει ορισμένα έσοδα απαραίτητα για να καλύψει ανάγκες που προκύπτουν από τη λειτουργία του θερινού σινεμά: κάθε Τετάρτη από 17 Ιούνη και μέχρι 9 Σεπτέμβρη, στις 9,00μμ, στο προαύλιο του 2ου Γυμνασίου (Ταϋγέτου και Ξάνθης). ΄Ετσι λοιπόν η είσοδος στην παράσταση είναι με εισιτήριο που κοστίζει 2ευρώ.

Πάρτε, λοιπόν, τα παιδιά σας και ελάτε!

Γιατί όπως λέει και ο ίδιος ο Άθως:
«Η καραγκιοζοθεραπεία γέλιου  αβασάνιστα αλλάζει τη ζωή μας, απομακρύνοντας την κατάθλιψη και τα καρδιολογικά προβλήματα, κάνοντας άχρηστους καρδιολόγους και ψυχιάτρους»

Άθως Δανέλλης - Αθηναϊκός Θίασος Σκιών  
Ο Άθως Δανέλλης κατάγεται από την Κρήτη. Σε πολύ μικρή ηλικία γνώρισε και αγάπησε τον Καραγκιόζη δίπλα σε παλιούς δασκάλους της Τέχνης. Γρήγορα ξεκίνησε να παίζει και να μελετά το Θέατρο Σκιών. Σπούδασε δημοσιογραφία στην Αγγλία. Συνεργάστηκε με την ΕΡΑ, την ελεύθερη ραδιοφωνία και τον περιοδικό Τύπο. Παρουσίασε σειρές εκπομπών με θέμα το ελληνικό και παγκόσμιο Θέατρο Σκιών, ενώ συμμετείχε σε θεατρικές, κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές. Με τον "Αθηναϊκό Θίασο Σκιών" του, έχει λάβει μέρος σε πολλά φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Η.Π.Α., Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία κ.α.).Το 1997 ήταν βασικός συνεργάτης στην πρωτοποριακή "Όπερα Σκιών" του Νίκου Μαμαγκάκη σε σκηνοθεσία Γιάννη Σμαραγδή, η οποία παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Το 1998, ίδρυσε το "Αρχείο Ελληνικού Θεάτρου Σκιών" με σκοπό την αποκατάσταση και αξιοποίηση των θεατρικών κειμένων και ιστορικών στοιχείων του Ελληνικού Καραγκιόζη. Από τους ελάχιστους εναπομείναντες καραγκιοζοπαίχτες, διατηρεί από το 1989 μόνιμες σκηνές με βραδινές παραστάσεις για ενήλικο κοινό, όπου παρουσιάζει σπάνια έργα από το ξεχασμένο ρεπερτόριο του Ελληνικού Θεάτρου Σκιών καθώς και δικές του πρωτότυπες δημιουργίες κρατώντας ζωντανή αυτή την τόσο σημαντική λαϊκή θεατρική παράδοση.
Διδάσκει την τέχνη του Θεάτρου Σκιών (ιστορία και θεωρία, ύφος και μίμηση, ρόλος της μουσικής στην παράσταση, κατασκευή και ζωγραφική φιγούρας, σκηνικού και ρεκλάμας) σε σεμινάρια ανά την Ελλάδα και το εξωτερικό, γράφει άρθρα και μελέτες και έχει την επιμέλεια εκδόσεων, ραδιοφωνικών εκπομπών και παραστάσεων.
Από το 2007 ως το 2010 συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, παρουσιάζοντας παραστάσεις παραδοσιακού Θεάτρου Σκιών.Τις περιόδους 2009, 2010 και 2011 συνεργάστηκε με τον Διονύση Σαββόπουλο σε παραστάσεις που παρουσιάστηκαν στο Θέατρο Παλλάς και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Ιάπωνες ...μετά

10 υπέροχοι νέοι άνθρωποι, γιαπωνέζοι φοιτητές, μέλη της Λέσχης Αρχαίου Θεάτρου του Πανεπιστήμιο του Τόκυο, ενός από τα πλέον φημισμένα Πανεπιστήμια στον κόσμο, διένυσαν μιαν απόσταση περίπου εννέα χιλιάδων πεντακοσίων χιλιομέτρων και βρέθηκαν στα Βριλήσσια για μερικές μέρες φιλοξενούμενοι της Κινηματογραφικής Λέσχης Cine Δράση. Σκοπός τους να παρουσιάσουν στους δημότες των Βριλησσίων και 2 ακόμα περιοχών της χώρας μας (Αρχαίας Ήλιδας και Δελφών) την κωμωδία «Επιτρέποντες» του Μενάνδρου, ένα έργο αναγνωρισμένο από την εποχή του ακόμα ως ένα από τα αριστουργήματα της κλασικής γραμματείας .
300 και πλέον πολίτες των Βριλησσίων και όχι μόνον, παρακολούθησαν την παράσταση. Ανάμεσά τους ο πρεσβευτής της Ιαπωνίας στην χώρα μας Μασούο Νισιβαγιάσι, ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης της Ιαπωνίας Τοσίο Ιντά, ο δήμαρχος Βριλησσίων Ξένος Μανιατογιάννης, ο πρώην δήμαρχος Κωνσταντίνος Ιωαννίδης ο δημοτικός σύμβουλος και επικεφαλής της Κίνησης δημοτών «Δράση για μια Άλλη Πόλη» Γιάννης Τσούτσιας, η αντιδήμαρχος παιδείας Σοφία Χαντζάρα, πολλοί καθηγητές ελληνικών και ξένων πανεπιστημίων καθώς και αρκετοί Ιάπωνες που ζουν και εργάζονται στην Αθήνα.
Φιλοξενούμενους και θεατές υποδέχτηκε εκ μέρους του CineΔράση, η πρόεδρός τoυ Μαρίνα Παπαχριστοδούλου η οποία στο σύντομο χαιρετισμό της τόνισε μεταξύ άλλων τα εξής:
«…Αισθανόμαστε ιδιαίτερη χαρά και υπερηφάνεια να έχουμε σήμερα μαζί μας 10 υπέροχους νέους πολίτες. Η κίνηση τους να ασχοληθούν με την αρχαία τραγωδία και να έρθουν να την παρουσιάσουν στη χώρα που δημιουργήθηκε και μάλιστα στη γενέθλια γλώσσα της, τα αρχαία ελληνικά, έχει για  μας  βαρύνουσα σημασία.
 Είναι η καλύτερη απόδειξη αναγνώρισης της συνεισφοράς του ελληνικού λαού στην πρόοδο της ανθρωπότητας
Σημαίνει ότι οι λαοί και ιδιαίτερα η νεολαία, ακόμα και αυτή πολύ μακρινών χωρών κατανοούν ότι:
-Ο πολιτισμός που αναπτύχθηκε στην αρχαία Ελλάδα, με όλες τις εκφράσεις του, η γλώσσα, ο στοχασμός, η τέχνη, οι κοινωνικές, οικονομικές και θρησκευτικές αξίες επηρέασαν καταλυτικά την μετέπειτα εξέλιξη ολόκληρου του κόσμου. Οι αρχαίοι Έλληνες θεμελίωσαν όλα, σχεδόν, τα σημαντικά πεδία της σύγχρονης φιλοσοφίας. Έθεσαν τα βασικά ερωτήματα στη μεταφυσική, τη γνωσιολογία, την λογική, την ηθική, την πολιτική φιλοσοφία. Τα επιτεύγματα της τέχνης τους ζωγραφικής, γλυπτικής, αρχιτεκτονικής και τα βασικά της χαρακτηριστικά όπως η ανθρωποκεντρική έμφαση, η εξιδανίκευση της φύσης, η συμμετρία, ο ρυθμός, η πολυχρωμία αποτελούν, μαζί με τα σημαντικότερα δημιουργήματα της λογοτεχνίας και του θεάτρου, σπουδαία μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Τα αρχιτεκτονικά τους οικοδομήματα επιπλέον αποτέλεσαν σε όλους τους επόμενους αιώνες πηγή έμπνευσης για τους καλλιτέχνες σε όλο τον κόσμο.
-Οι αρχαίοι Έλληνες εφηύραν επίσης την πολιτική, ανακάλυψαν τη δημοκρατία, προβληματίστηκαν πάνω στην πολιτική θεωρία και ήταν ιδιαίτερα δημιουργικοί και εφευρετικοί στις δομές και στις πολιτικές τους συνήθειες. Το πολιτικό τους λεξιλόγιο χρησιμοποιείται και σήμερα σε ολόκληρο τον κόσμο. Η Αθηναϊκή δημοκρατία ήταν ριζοσπαστική και άμεση. Ένα είδος δημοκρατίας που δίνει σε όλους ισότητα και ελευθερία. Με τα μέτρα του πολίτη της εποχής μας που έχει συνηθίσει, σε συνθήκες κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, να λειτουργεί δια αντιπροσώπων, το τρίπτυχο ισονομία, ισηγορία και ισοκρατία, η αρχή του άρχειν και του άρχεσθαι, το δικαίωμα συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων που αφορούν το μέλλον του και τον έλεγχο για την υλοποίηση τους, εξακολουθεί να είναι το επιθυμητό, το όραμα. Για την Αθηναϊκή δημοκρατία ήταν μια καθημερινή πραγματικότητα.
Σήμερα σε μια δύσκολη περίοδο για τη χώρα μας και τον ελληνικό λαό τέτοιου είδους κινήσεις σαν αυτή των μελών της Λέσχης αρχαίου θεάτρου του Τόκυο, μας δίνει πίσω κάτι από τη χαμένη μας υπερηφάνεια και μας κάνει περισσότερο δυνατούς στο καθήκον να βγάλουμε τη χώρα από το τέλμα…»
Στη συνέχεια ξεκίνησε η παράσταση και σε όλη τη διάρκεια της μια ατμόσφαιρα συγκίνησης, σχεδόν μυσταγωγίας επικράτησε στον υπαίθριο χώρο του πάρκου Μίκης Θεοδωράκης. Οι θεατές, αρκετοί καθισμένοι στις 250 καρέκλες που μεταφέρθηκαν εκεί για αυτό το σκοπό, ή  στο γκαζόν, πολλοί από αυτούς όρθιοι, φάνηκε να αγνοούν τα όποια τεχνικά προβλήματα. Την αδύναμη ακουστική του χώρου (οι φοιτητές επέμεναν να παίξουν ακριβώς όπως στην αρχαία Ελλάδα: χωρίς μικρόφωνα), που την εξασθένιζε περισσότερο το επίμονο τραγούδι των τζιτζικιών και οι φωνές των μικρών παιδιών από τη γειτονική παιδική χαρά, την αδυναμία να κατανοήσουν την δύσκολη υπόθεση του έργου, αφού τα σχετικά προγράμματα που ετοίμασε το Cine Δράση έφτασαν μόνο για το ένα τρίτο περίπου των παρευρισκομένων, ούτε τους απασχόλησε η δυσκολία να αντιληφθούν τα όσα διαδραματίζονταν επί σκηνής, αφού τα αρχαία ελληνικά εκφέρονταν με έντονη ιαπωνική προφορά. Μάλλον ήταν ακριβώς αυτή η έντονη γιαπωνέζικη χροιά στις λέξεις, το πάθος των νεαρών ηθοποιών και η ευρηματικότητα τους που συγκίνησαν πολύ τους θεατές. Ή καλύτερα ήταν η συνειδητοποίηση μιας πραγματικότητας που ξεχνιέται μέσα στην καθημερινότητα μας και τις ιδιαίτερα ταπεινωτικές στιγμές που ζει ο ελληνικός λαός αυτές τις εποχές των μνημονίων. Ότι δηλαδή είναι οι αρχαίοι πρόγονοί μας που δημιούργησαν τις βάσεις πάνω στις οποίες εδραιώθηκε όλος ο ανθρώπινος πολιτισμός. Σε μια εποχή που τα κλασσικά γράμματα υποχωρούν και οι ανθρωπιστικές εν γένει σπουδές δέχονται βαρύτατα πλήγματα και περιορίζονται σε όλο τον κόσμο, οι σπουδαστές του Πανεπιστημίου του Τόκιο ήρθαν να μας θυμίσουν τις αξίες που προέρχονται από τα  έργα των αρχαίων Ελλήνων λογοτεχνών και στοχαστών και εμπνέουν ακόμα και σήμερα το δικό τους μακρινό πολιτισμό.
Στη συνέχεια ηθοποιοί και θεατές μεταφέρθηκαν στον φιλόξενο κήπο της «Δράσης για μια Άλλη Πόλη». Εκεί τους περίμεναν οι μουσικοί Ηφαιστίωνας Βαξεβανέρης και Γιώργος Νίκας, μέλη της πρωτοποριακής μπάντας SAOS, που δημιουργήθηκε στις αρχές του 2015 και καινοτομεί μελοποιώντας, για πρώτη φορά στις μέρες μας μετά την αρχαιότητα, αρχαίους Ελληνικούς στίχους, αποδίδοντας τους με παραδοσιακά ή κλασικά μουσικά όργανα και μουσικούς χρωματισμούς από αρχαία λύρα, συνδυασμένη με τον ελληνικό παραδοσιακό ήχο. Τους παραπάνω συνόδεψε με τσαμπούνα και νησιώτικη λύρα ο Βριλησσιώτης μουσικός Κώστας Γκελέσος. Όλοι τους προσφέρθηκαν αφιλοκερδώς.  Η  Futaba SATO, ηθοποιός και μουσικός που έπαιξε αρχαία ελληνική λύρα επί σκηνής και διακρίθηκε στο ρόλο της Αβρότονον στην παράσταση τραγούδησε με την ιδιαίτερα εκφραστική φωνή της παραδοσιακά γιαπωνέζικα τραγούδια. Το γλέντι άναψε, βοήθησαν σε αυτό το σπιτικό κρασί, το τσιπουράκι και τα κεράσματα που ετοίμασαν τα μέλη του Cine Δράση . Σε λίγο όλοι Ιάπωνες και Έλληνες γίναμε ένα. Και ήταν ιδιαίτερα συγκινητικό να παρακολουθείς τους νεαρούς φιλοξενούμενους να αισθάνονται άνετα σαν στο σπίτι τους και να χορεύουν μόνοι τους ή σε κύκλο τον ικαριώτικο και άλλους παραδοσιακούς ελληνικούς χορούς.
Ο απολογισμός αυτής της εκδήλωσης δεν θα ήταν ολοκληρωμένος αν δεν αναφερόμαστε στους αφανείς ήρωες. Αυτούς που την προετοίμασαν. Που ήταν λίγοι, αλλά ιδιαίτερα αποτελεσματικοί και διεκπεραίωσαν  με επιτυχία έναν τεράστιο όγκο δουλειάς, που αφορούσε τη φιλοξενία, την προετοιμασία του χώρου της παράστασης και του γλεντιού που έκλεισε την εκδήλωση. Δεν θέλουμε να αδικήσουμε κανέναν αλλά αυτή η εκδήλωση δεν θα ήταν τόσο ξεχωριστή χωρίς την συμβολή του Λεωνίδα Ιωαννίδη. Ως άλλος «Ξένιος Ζευς» διακρίθηκε τόσο στην υποδειγματική ελληνική φιλοξενία των φοιτητών, όσο και στην πρακτική προετοιμασία της εκδήλωσης. Βοηθός του ο Παντελής Σαμπάνος. Στο Γιάννη Τσίχλα και τη Μαρία Στίγκα οφείλουμε το ξεχωριστό ελληνικό δείπνο. Σε όλα τα μέλη και τους φίλους του Cine Δράση οφείλουμε την όμορφη ιδέα της πραγματοποίησης μιας τόσο διαφορετικής εκδήλωσης.
Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine-Δράση

Ανακοίνωση

Από τον Σεπτέμβριο, σταθερά κάθε Πέμπτη στο ΤΥΠΕΤ,
οι κινηματογραφικές προβολές  του Cine-Δράση
 
Στην τελευταία συνεδρίαση του Δ.Σ. του Πολιτιστικού & Αθλητικού Οργανισμού Βριλησσίων (ΠΑΟΔΗΒ), όπου συζητήθηκαν τα αιτήματα των συλλόγων για την παραχώρηση δημοτικών αιθουσών, αποφασίστηκε να διατεθεί στην Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine–Δράση κατά τη διάρκεια της χειμερινής περιόδου 2017-2018, η αίθουσα του ΤΥΠΕΤ, κάθε Πέμπτη χωρίς εξαιρέσεις, αντί της Τετάρτης, που ίσχυε τα τελευταία χρόνια, ώστε να διατηρηθεί το συνεχές των κινηματογραφικών προβολών.
 
Η εναλλακτική αυτή πρόταση κατατέθηκε  στο Δ.Σ. του Οργανισμού  από τον εκπρόσωπο της Κίνησης δημοτών Βριλησσίων Δράση για μια Άλλη Πόλη  προκειμένου να αρθεί το αδιέξοδο, αφού   μέλη του Δ.Σ. του ΠΑΟΔΗΒ επέμεναν στον ισχυρισμό  ότι η Τετάρτη είναι ημέρα «φιλέτο» και τη χρήση της αίθουσας θα επιθυμούσαν και άλλοι τοπικοί σύλλογοι.
 
Το Cine–Δράση, επιθυμώντας να συμβάλλει στη αποσυμφόρηση ενός καλλιεργούμενου κλίματος αντιθέσεων μεταξύ των μελών του Δ.Σ. και εκπροσώπων συλλόγων, εμμένοντας ταυτόχρονα στην επιχειρηματολογία του, πρότεινε προς διευκόλυνση όλων, να «μεταφερθεί» η ημέρα των προβολών από την Τετάρτη την Πέμπτη, η οποία δεν «διεκδικείται» από κανέναν (προς το παρόν!), προκειμένου να αφαιρέσει κάθε πρόσχημα από όσους παριστάνουν ότι δεν κατανοούν πως μια συνεχής δραστηριότητα δεν ευοδώνεται σε εναλλασσόμενο χρόνο και τόπο.   
 
Υπενθυμίζουμε προς κάθε κατεύθυνση,  ότι για μας η προσπάθεια που καταβάλλουμε εδώ και επτά χρόνια με επιμονή και συνέπεια, εν μέσω δυσκολιών, για τη λειτουργία της Κινηματογραφικής Λέσχης στα Βριλήσσια, είναι  απλά και μόνον μια  προσφορά  κυρίως προς όσους δημότες αγαπούν το σινεμά, αλλά και προς  εμάς τους ίδιους και τίποτα περισσότερο. Συνεπώς, όσοι, αντί να συμβάλουν, θέτουν διαρκώς προσκόμματα, ας αναζητήσουν άλλο πρόσχημα στο μέλλον. Και τις Πέμπτες του χειμώνα, το Cine – Δράση θα συνεχίσει με την ίδια, και ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία τις εκδηλώσεις του.
 
Ευχαριστούμε την πρόεδρο και το σύνολο σχεδόν των μελών του Δ.Σ. του ΠΑΟΔΗΒ, που κατανόησαν την επιχειρηματολογία μας και υιοθέτησαν τελικά την εναλλακτική πρόταση που καταθέσαμε.
 
Βριλήσσια 15/6/2017
Το ΔΣ της Κινηματογραφικής Λέσχης Βριλησσίων Cine-Δράση
12ο AthensAnimfest μια Γιορτή Κινηματογράφου
και Μουσικής, στα Βριλήσσια
 
 Πόσα θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε και να αναφέρουμε εδώ από όλα όσα συνέβησαν στις διήμερες εκδηλώσεις,
που με αφορμή το 12ο AthensAnimfest, διοργάνωσε
η Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine-Δράση
το Σαββατοκύριακο 18 και 19 Μαρτίου, χωρίς να αδικήσουμε
τα υπόλοιπα; Το μόνο σίγουρο είναι ότι  ήταν ένα πραγματικό διήμερο πανηγύρι  του πιο δύσκολο κομματιού
του κινηματογράφου με το οποίο ελάχιστοι είμαστε εξοικειωμένοι, αυτό των κινουμένων σχεδίων. Το πρόγραμμα περιλάμβανε μια Ημερίδα, προβολές 30 ταινιών μικρού μήκους (16 στο διαγωνιστικό μέρος και 14 στα πλαίσια της ημερίδας, υπαίθρια εκτέλεση δύο Performance της «22stops»
της Κατερίνας Δρακοπούλου και το «I Am A Camera»
της Bogna Juchnowicz από την Πολωνία, διαδραστικές συμμετοχές, συναυλία κ.ά.
  
Τα νιάτα κάνουν τη διαφορά!
 Το πρωί του Σαββάτου όσοι είχαν την ευκαιρία μπόρεσαν
να παρακολουθήσουν την Ημερίδα με θέμα «Οπτικοακουστικά Μέσα και Εκπαίδευση: «Animation και Περιβάλλον»,
που οργανώθηκε με τη συνεργασία πέντε Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων: της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθήνας, του Εργαστηρίου Διαδραστικών Τεχνών
του Τμήματος Τεχνών Ήχου & Εικόνας του Ιόνιου Πανεπιστήμιου, του Εργαστηρίου Μουσικής Ακουστικής
​και Τεχνολογίας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του ΕΚΠΑ, του Εργαστηρίου Περιβαλλοντικής Επικοινωνίας
και Οπτικοακουστικής Τεκμηρίωσης του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
και του Εργαστηρίου Σχεδίασης Διαδραστικών Συστημάτων
του Τμήματος Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων
και Συστημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Έντεκα Πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, οι Ελένη Μούρη, Παναγιώτης Κυριακουλάκος, Μιχάλης Αρφαράς, Κωνσταντίνος Τηλιγάδης, Χρυσάνθη Σωτηροπούλου, Σπύρος Παπαδόπουλος, Ιωάννης Πεϊκίδης, Παύλος Βαλσαμίδης, Αντιγόνη Παρούση, Αναστασία Γεωργάκη και η προεδρεύουσα  Ευαγγελία Κούρτη,  οι περισσότεροι καλλιτέχνες και οι ίδιοι, πολυβραβευμένοι στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όλοι άνθρωποι με μεράκι, ταλέντο και μεγάλο ενδιαφέρον για την δουλειά τους, κατέθεσαν τις εμπειρίες τους από την εκπαιδευτική, καλλιτεχνική και κοινωνική δραστηριότητα και ανέπτυξαν τις απόψεις τους για πλήθος θεμάτων γενικών όπως η ενσωμάτωση των κινουμένων σχεδίων στις εκπαιδευτικές δραστηριότητες για το περιβάλλον, η χρήση του animation στην ευαισθητοποίηση των νέων
σε περιβαλλοντικά θέματα, τα σύγχρονα ψηφιακά περιβάλλοντα, η αισθητική του sound design στο animation
ή  ειδικών όπως η συνεργατική παραγωγή Οπτικοακουστικού Κειμένου για ένα πολυσυζητημένο θέμα όπως οι Καρυάτιδες και άλλα λιγότερο γνωστά όπως οι κύκλοι του Μέτωνα,
ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων, η Αρμονία των σφαιρών
του Πυθαγόρα κοκ.
Η Ημερίδα απευθυνόταν σε εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων και φοιτητές. Οι πρώτοι έλαμψαν με την απουσία τους, αλλά οι δεύτεροι ήρθαν και έδωσαν μια νεανική νότα στο ΤΥΠΕΤ και με την παρουσία τους και με τις παρεμβάσεις τους. Μετά τις εισηγήσεις ακολούθησε η προβολή 5 ταινιών κινουμένων σχεδίων που ασχολούνταν με τις σχέσεις
του ανθρώπου με το περιβάλλον και ολοκληρώθηκε με την προβολή 9 σπουδαστικών ταινιών που είχαν δημιουργήσει
οι παρόντες φοιτητές. Ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή της ημέρας,
όχι τόσο ή μόνον για την καλλιτεχνική αρτιότητα των ταινιών, που ομολογουμένως ορισμένες ξεπερνούσαν σε φαντασία
και τέχνη τις αντίστοιχες του διαγωνιστικού μέρους, όσο με
την ευαισθησία και το κέφι που οι ίδιοι οι δημιουργοί παρακολουθούσαν, σχολίαζαν και χειροκροτούσαν γενναιόδωρα, τις ταινίες των συμφοιτητών τους.
Ξεχωρίσαμε κάποιες από αυτές: Στην ταινία «ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΟΥ ΤΕΛΕΙΟΥ ΑΝΤΡΑ», της Ανατολής Παναγιωτίδου
και Βιργινίας Μάνεση, μια χημικός απογοητευμένη από τις σχέσεις της θέλει να φτιάξει τον τέλειο άντρα στο εργαστήριο της. Τα πάντα είναι οργανωμένα ως την τελευταία λεπτομέρεια μέχρι που ρίχνει το τελευταίο συστατικό. Θα τα καταφέρει άραγε; Το φιλμ «ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΜΕΡΑ», των Ελένη Γεωργιάδου και Ελσόνα Αγκάρα είναι μια σύντομη ιστορία που αποτυπώνει την καθημερινότητα του σύγχρονου ανθρώπου που καλείται
να ανταπεξέλθει στους έντονους και απαιτητικούς εργασιακούς ρυθμούς θυσιάζοντας άλλες παραμέτρους της προσωπικής του ζωής. Το «GLITCH» του Ιωάννη Κούρτη αναρωτιέται αν ξέρεις ότι δεν είσαι κάποιο πρόγραμμα; Αν σου αρέσει το σώμα που σε έχει παγιδεύσει και αν φανέρωσες σήμερα το αληθινό σου πρόσωπο; Το φιλμάκι «Η ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΚΑΛΤΣΑΣ»
σε σκηνοθεσία Μαριλένας Βέκιου & Ειρήνης Κωβαίου διηγείται, με πολύ χρώμα και φαντασία, μια ιστορία όπου κάποτε, κάπου στη χώρα των χαμένων καλτσών ένας απρόσμενος επισκέπτης από το παρελθόν έρχεται να ταράξει τα νερά της ήσυχης πόλης. Κόντρα σε όλους και στα στερεότυπα της μικρής κοινωνίας μπορούν τα θέλω
και το «μαζί» να επιβιώσουν;
 
Κινούμενα Σχέδια ή Balkan Familia;
Όλο το απόγευμα του Σαββάτου ο εσωτερικός και εξωτερικός χώρος του ΤΥΠΕΤ απέκτησε μια πρωτόγνωρη ζωντάνια. Μέσα, περίπου 15 άτομα ετοίμαζαν την αίθουσα για τις βραδινές προβολές και την συναυλία. Έξω το συγκρότημα σε ομάδες έκανε πρόβες στα παγκάκια. Οι προβολές διαγωνιζόμενων ταινιών κινουμένων σχεδίων, όπως σε κάθε διαγωνισμό άλλες απογοήτευσαν και άλλες γοήτευσαν
το κοινό. Κυρίως προβλημάτισε η θεματολογία τους, όπου
η οικονομική και κυρίως η κοινωνική κρίση κυριάρχησε στα σενάρια και η απαισιοδοξία που προκαλείται εξ αιτίας της, αλλά και οι αρνητικές επιδράσεις της στην διάλυση του κοινωνικού ιστού και στους χαραχτήρες των ανθρώπων αποδόθηκαν με τα πλέον μελανά χρώματα. Και εκεί πάνω
στη μαυρίλα που κατέλαβε το κοινό, ήλθε με το τέλος των προβολών η συναυλία των Balkan Familia. Ένα συγκρότημα από δεκαπέντε 20χρονα, πανέμορφα αγόρια και κορίτσια, φοιτητές όλοι του Εργαστηρίου Μουσικής Ακουστικής και Τεχνολογίας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του ΕΚΠΑ, πραγματοποιώντας στα Βριλήσσια αφιλοκερδώς την πρώτη του δημόσια εμφάνιση, κατάφερε να κάνει τη διαφορά. 
Με τις κιθάρες του, τα ηλεκτρικά μπάσα, το κανονάκι,
​το σαξόφωνο, το πιάνο, τα ντραμς, έπαιξαν και με τις υπέροχες φωνές τους απέδωσαν με μεγάλο κέφι, ζωντανή σκηνική παρουσία και ζεστασιά τραγούδια, παραδοσιακά, του Γκόραν Μπρέγκοβιτς του Διονύση Σαββόπουλου και άλλων, ξεσηκώνοντας τους παρευρισκόμενους. Όσο και αν το σκεφτόμαστε, δεν μπορούμε με σιγουριά να απαντήσουμε αν αυτό που συγκίνησε το κοινό ήταν περισσότερο η μουσική και οι φωνές τους ή κυρίως το ομαδικό πνεύμα τους, ο σεβασμός και η φροντίδα του ενός για τον άλλο και η σεμνότητα τους στοιχεία που κυριαρχούσαν στην συμπεριφορά τους όλο το διάστημα της μισής μέρας που ήταν κοντά μας.
Ότι και να ήταν τους ευχαριστούμε από καρδιάς!
 
Τα βραβεία
Και τις δύο ημέρες μετά τις προβολές ακολούθησε συζήτηση με έλληνες σκηνοθέτες. Την πρώτη ημέρα ο Γιάννης Ζιόγκας συζήτησε με το κοινό για την βραβευμένη στο Φεστιβάλ Δράμας (2015) «Εthnophobia» του, μια ταινία στην οποία η επιβίωση, η ρήξη και η συμβίωση πάνε μαζί. Και όλα συνοδεύονται από εκρήξεις χαράς και πόνου, αποτελέσματα μιας εσωτερικής ανάγκης του ανθρώπου να βρίσκει και να μεγαλοποιεί τις διαφορές ακόμα και εκεί που οι ομοιότητες είναι εμφανώς μεγαλύτερες. Ο Γιάννης Ζιόγκας, μετανάστης ο ίδιος από την Αλβανία έχει σπουδάσει σκηνογραφία και σκηνοθεσία και έχει μακροχρόνια καριέρα στον κινηματογράφο, τηλεόραση, θέατρο και διαφήμιση. Ειδικεύεται στο animation και συγκεκριμένα στο stop motion animation με πλαστελίνη και puppets. Οι ταινίες του έχουν προβληθεί και βραβευτεί στα διεθνή φεστιβάλ του Annecy, Giffoni, Χιροσίμας, Νέας Υόρκης, Πράγας, Κίνας, Δράμας κτλ. Η «Εthnophobia» είναι η 13η μικρού μήκους animation ταινία.
 
Την δεύτερη ημέρα ο Χρήστος Μπουραντάς παρουσίασε την ταινία «Aurelia» που σκηνοθέτησε μαζί με τον Κρέωνα Κρυωνά, μια ταινία για ένα φαινόμενο που ξεκίνησε μικρό, αλλά εξελίχτηκε σε κάτι μεγάλο. Θα μπορούσε να είναι η επίθεση της μέδουσας Aurelia aurita, θα μπορούσε όμως το ίδιο καλά να είναι και η κρίση που κατακυρίευσε τις ζωές μας. Στη συνέχεια οι σκηνοθέτες και τις δύο ημέρες απάντησαν σε ερωτήσεις του κοινού που αφορούσαν την τέχνη του animation, τον ελληνικό κινηματογράφο και το μέλλον του, κυρίως όμως την ηθική και οικονομική υποστήριξη από την πολιτεία προς τους δημιουργούς. Στη συνέχεια ανακοινώθηκαν τα Βραβεία Κοινού, που ανέδειξε η ψηφοφορία των θεατών
​και των δύο ημερών.
Το Πρώτο Βραβείο με μεγάλη διαφορά (διπλάσιους ψήφους από την δεύτερη) κέρδισε η ταινία  «Aurelia» των Χρήστου Μπουραντά και Κρέωνα Κρυωνά, το Δεύτερο Βραβείο η ταινία «Εthnophobia» του Γιάννη Ζιόγκα και το Τρίτο η ταινία «Basket/Tokri», του Suresh Eriyat από την Ινδία.

Εικόνα 1  Η Perfomer Κατερίνα Δρακοπούλου
 Εικόνα 2:Η Πολωνή Bogna Juchnowicz
Εικόνα 4, 5 : Balkan Familia
Εικόνα 7 O Μάρκος Κρητικός από το Cine-Δράση και ο σκηνοθέτης Γιάννης Ζιόγκας
"Η ΝΟΣΤΑΛΓΟΣ"
​
Ένα προσκύνημα στον μεγάλο μας διηγηματογράφο Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και το αθάνατο έργο του από την σκηνοθέτρια Ελένη Αλεξανδράκη. Με βοηθούς της τους πρόωρα χαμένους Κωστή Παπαγιώργη στο
σενάριο και τον Νίκο Παπάζογλου στη μουσική, προσέγγισε το πρωτότυπο κείμενο με σεβασμό και αξιοθαύμαστη πιστότητα χωρίς να το προδώσει. Ήταν και αυτό μια προσφορά του "Cine Δράση" Βριλησσίων στα μέλη και φίλους του την 1η Μαρτίου 2017 στο ΤΥΠΕΤ. Ο φωτογραφικός φακός των Βασίλη Καψούρου και Χρήστου Ασημακόπουλου κατά την σεληνόφωτη νύχτα που ετυλίσσεται το στόρι στα ήρεμα νερά του Αιγαίου σε στιγμές ανάπαυλας με ελαφρό αεράκι, συναγωνίστηκε επάξια με ξεχωριστές πινελιές το προσεγμένο σενάριο και την μαγευτική μουσική της ταινίας. Και η κυρία Αλεξανδράκη ολοκλήρωσε την προσπάθεια της με την ανάθεση
της ερμηνείας σε μια κάστα εκλεκτών αναγνωρισμένων αλλά και ερασιτεχνών ηθοποιών από το πανέμορφο νησί της Νισύρου που γυρίστηκε το έργο. Εδώ όμως φάνηκαν και τα όρια του σκηνοθέτη όταν καταπιάνεται δεμένος χειροπόδαρα με ένα καταξιωμένο στη συνείδηση του κόσμου λογοτεχνικό κείμενο για να το μεταφέρει στην οθόνη. Και δεν είναι η πρώτη φορά. Συχνά συμβαίνει αυτό και πότε ο κινηματογράφος υπερβαίνει το λογοτέχνημα, άλλες φορές ισοψηφεί και άλλες υπολείπεται αυτού. Τότε ο σκηνοθέτης εισπράττει τα απαξιωτικά σχόλια του φιλότεχνου κοινού. Δύσκολο και ριψοκίνδυνο εγχείρημα. Εδώ το έργο άρεσε. Κάτι ο καθιερωμένος και αγκαλιασμένος από όλο το πολιτικό φάσμα Παπαδιαμάντης, κάτι το θέμα που αναφερόταν σε μια ζωή παρελθόντων ετών στην ελληνική επαρχία εν πολλοίς με αίμα και δάκρυα ξεπερασμένο, ο ρομαντισμός του ανεκπλήρωτου έρωτα,η μουσική μας, η γλώσσα μας, ο τόπος μας , το Αιγαίο μας και το επιστέγασμα όλων η "ενάρετη", "υπάκουη", η συμβιβασμένη φτωχοκοπέλα με την χλιαρή αντίσταση και την συγχωρεμένη σε μια στιγμή γεμάτη νοσταλγία αποκοτιά της που δεν έφτασε στη ρήξη, κάπου, κάπως, σε κάποιους και κάποιες άρεσε, δικαίωνε και εβόλευε... Και όλα αυτά παραμονές της 8ης Μαρτίου, ημέρα της γυναίκας που η λέσχη μας καλεί σε νέο προσκλητήριο με ένα πάλι όμορφο καθώς λένε έργο το "Ο Βούδας λιποθύμησε από ντροπή", την ίδια πάντα ώρα, στο ίδιο πάντα μέρος στις 8.15' μμ στο ΤΥΠΕΤ.
Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος, Βριλήσσια.
Δράμα η Δράμα; ​
Να το ξανακάνουμε;
 
Όσοι βρεθήκαμε το περασμένο Σαββατοκύριακο (18-19 Φεβρουαρίου) στο ΤΥΠΕΤ για να παρακολουθήσουμε στις προβολές των βραβευμένων ταινιών του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας που, για τρίτη συνεχή χρονιά, οργάνωσε το Cine-Δράση ζήσαμε μια περίεργη εμπειρία.
Ειδικά την πρώτη μέρα οι ταινίες στην πλειοψηφία τους ήταν απογοητευτικές και άνισες από κάθε άποψη. Από την μια υπήρχαν φιλμ υψηλού επιπέδου που εμπνευσμένα, με κατασκευαστική αρτιότητα, εξαιρετικές ερμηνείες, ευαισθησία, ρεαλισμό και ποίηση παρουσίαζαν το θέμα με το οποίο καταπιάνονταν. Ταινίες που με τόλμη εξερευνούσαν νέους δρόμους κινηματογραφικής γλώσσας και αφήγησης. Οι περισσότερες όμως ήταν ταινίες που ή δεν είχαν τίποτα να πουν ή πραγματεύονταν το θέμα τους, φλύαρα, αργά, επικεντρώνοντας σε λεπτομέρειες, αποδυναμώνοντας το βασικό στοιχείο που τους απασχολούσε. Από ένα σημείο και μετά μάλιστα είχαμε την αίσθηση ότι παρακολουθούσαμε τα ίδια και τα ίδια: το δύσκολο θέμα της άνοιας και των ανήμπορων γεροντικών κορμιών, ανθρώπους που δεν μπορούν να επικοινωνήσουν ούτε με αυτούς που αγαπούν και φροντίζουν, την ίδια ζοφερή εικόνα μιας κατακλυσμένης από άνεργους, άστεγους και μετανάστες Αθήνας.
Ίσως επειδή έχουμε διαμορφώσει την πεποίθηση ότι και η απλή συμμετοχή μιας ταινίας σε ένα Φεστιβάλ όπως αυτό της Δράμας, είναι μια διάκριση, πόσο μάλλον η ίδια η βράβευση της, τρέφαμε περισσότερες ελπίδες. Αλλά αυτό που βλέπαμε στην οθόνη μας κούρασε και μας απογοήτευσε. Τόσο που οι λιγότερο υπομονετικοί, αυτοί που δεν τους ενδιαφέρουν αρκετά οι πειραματισμοί σε «καινούριες» φόρμες και θεματολογίες ή όσοι δεν διαθέτουν απεριόριστες ψυχικές και αισθητικές αντοχές άρχισαν σιγά-σιγά να αποχωρούν με αποτέλεσμα να γίνει ενώπιον ελάχιστου κοινού η πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση που ακολούθησε τις προβολές και στην οποία συμμετείχαν ο δικαίως βραβευμένος με τον Χρυσό Διόνυσο, για την ταινία του «Κύβος», Αλέξανδρος Σκούρας και ο Μιχάλης Παπαντωνόπουλος βραβευμένος, επίσης δικαίως, με το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας (για την ταινία «TWIST»).
Εικόνα 2 Από αριστερά : Δημήτρης Κατσιμίρης, Νίκος Αυγουστίδης, Ζωή Μπουλέρου, Δημήτρης Νάκος και Ντίνος Παναγόκος
 
Είναι φυσικό μετά τις προβολές και την ψυχρολουσία από την ποιότητα των ταινιών να ακολουθήσει μια άλλη, δεύτερη, συζήτηση για το αν αξίζει να ασχολούμαστε με τέτοιου είδους δραστηριότητες. Η αλήθεια είναι ότι  συλλογικότητες όπως το Cine-Δράση επιβάλλεται να φέρνουν το κοινό σε επαφή με τις νέες κινηματογραφικές παραγωγές ανεξάρτητα αν αυτές είναι κάτω από τις προσδοκίες, δεν συγκινούν ή δικαίως απογοητεύουν το σύνολο όσων τις παρακολουθεί. Γιατί η προβολή των ταινιών αυτών εκτός από την ανάγκη ψυχαγωγίας (με ό,τι αυτή η λέξη περιλαμβάνει) των θεατών υπηρετεί και ορισμένες ακόμα ανάγκες. Καταρχήν υπηρετεί την ανάγκη οι, γενικά υποτιμημένες, ταινίες μικρού μήκους να συναντήσουν το κοινό τους. Μετά την κατάργηση, γύρω στο 2000, της υποχρέωσης των αιθουσαρχών να δείχνουν πριν από κάθε προβολή και μια τέτοιου είδους ταινία μικρού, το κοινό τους περιορίστηκε δραματικά και απέμειναν να τις παρακολουθεί όσοι, ελάχιστοι, μπορούν να συμμετέχουν στα Φεστιβάλ και οι λίγο περισσότεροι που παρακολουθούν τις εκδηλώσεις «Το Φεστιβάλ Ταξιδεύει…» που οργανώνονται από τις ανά την Ελλάδα κινηματογραφικές λέσχες. Η γνώμη του κοινού θετική και πολύ περισσότερο η αρνητική, απαραίτητη προϋπόθεση για τη βελτίωση του έργου του σκηνοθέτη μόνο εκεί μπορεί να διαμορφωθεί και να ακουστεί.
​Επόμενα τέτοιου είδους πρωτοβουλίες ενισχύουν και στηρίζουν τους συντελεστές των ταινιών, τα Φεστιβάλ, τον ίδιο τον ελληνικό κινηματόγραφο.
Οι άνθρωποι που αγαπάμε τον κινηματογράφο ενδιαφερόμαστε και για το μέλλον της ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής. Δεν έχουμε αυταπάτες. Ξέρουμε ότι και αυτός ο χώρος έχει τις ίδιες παθογένειες που χαρακτηρίζουν παρόμοιους χώρους και ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Και εδώ πιθανό, ελλοχεύουν κάποια σκάνδαλα οικονομικά ή άλλα, σαν αυτό  της ΑΕΠΙ, ή άλλα που δεν είναι οικονομικά όπως η αδυναμία επί δύο σχεδόν χρόνια να οριστεί υπεύθυνος στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (το ίδιο ακριβώς θέμα υπάρχει τώρα για το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος). Ξέρουμε ότι και δεν εδώ δεν βασιλεύει η αξιοκρατία, ότι η επιλογή όσο και να φαίνεται αντικειμενική και δημοκρατική συχνά εξυπηρετεί άλλους σκοπούς και επιβραβεύει ημέτερους και όχι ικανούς και ταλαντούχους. Ξέρουμε επίσης ότι μπορεί να υπάρχουν και στοιχεία αλήθειας στις απόψεις που ισχυρίζονται ότι γέρασε το Φεστιβάλ Δράμας, που φέτος κλείνει τα σαράντα του χρόνια. Τι να πει το Βερολίνο που έκλεισε τα 67 και οι Κάννες που κλείνουν σε λίγο τα 70; Αν υπάρχει και πρέπει να ανατραπεί μια γερασμένη νοοτροπία και ένα γραφειοκρατικό καθεστώς, απαραίτητη προϋπόθεση ανατροπής είναι η γνώση και η συμμετοχή. Τελικά αν χρειάζεται, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, να βγάλουμε ένα συμπέρασμα αυτό θα πρέπει να είναι ότι δεν μπορούμε πλέον να αφήνουμε τις τύχες της δικές μας, και κανενός τομέα της οικονομικής κοινωνικής πολιτικής και κυρίως πολιτιστικής ζωής της χώρας στα χέρια ειδικών και ειδημόνων.  Τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει αν δεν το αναλάβουν αυτοί που τους αφορά. Και φυσικά ο πολιτισμός και η πολιτιστική παραγωγή του τόπου αφορά όλους μας.

Η γνώμη σας μετράει

Αγαπητοί φίλοι,
Η Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine-Δράση σκέφτεται να οργανώσει, μια σειρά διαλέξεων με θέμα την Ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου με γενικό τίτλο «Ελληνικός Κινη-ματογράφος 100 χρόνια ταινίες: Μια ιστορική ανασκόπηση ενός αιώνα ελληνικών ταινιών μυθοπλασίας». Πριν προχω-ρήσουμε στην διοργάνωση απευθυνό-μαστε σε εσάς με αυτή την επιστολή ώστε να διερευνήσουμε το ενδιαφέρον όλων των τακτικών θαμώνων της Λέσχης να βαθύνουμε τις γνώσεις και την εμπειρία μας για την αγαπημένη μας 7η Τέχνη. Και εφόσον υπάρχει ενδιαφέρον να το οργανώσουμε από κοινού με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Οι διαλέξεις θα είναι 12. Συγκεκριμένα:
1η Διάλεξη
Εισαγωγή: Κινηματογράφος και Ιστορία - Η έλευση του στην Ελλάδα και οι πρώτοι έλληνες κινηματογραφιστές.
2η διάλεξη
Η προπολεμική περίοδος. Προβολή αποσπασμάτων από: Georges Mellies, αδελφοί Μανάκια, Ολυμπιάδα, Επίκαιρα, Περιπέτειες του Βιλλάρ, Σπυριντίων, Μαδράς, Γιόζεφ Χεπ, Δάφνις και Χλόη, Κοινωνική Σαπίλα, Αφοί Γαζιάδη,
Το ελληνικόν θαύμα, Οι απάχηδες των Αθηνών.
Η έλευση του ήχου. Οι ταινίες στα στούντιο της Αιγύπτου.
3η διάλεξη
Οι ταινίες της Κατοχής και το ξεκίνημα του Φίνου - Οι βάσεις για την ελληνική κινηματογραφική παραγωγή.
Οι Γερμανοί Ξανάρχονται - ο Μεθύστακας - Πικρό Ψωμί
και Ξυπόλυτο Τάγμα - Τζιπ, περίπτερο και αγάπη -
Οι άσσοι του γηπέδου - Γρηγορίου.
4η διάλεξη
Η δεκαετία του 1950. Εταιρίες Παραγωγής- ο Φίνος και οι άλλοι - Τζαβέλλας Κούνδουρος- Κακογιάννης - Δημόπουλος - Γεωργιάδης
5η διάλεξη
Η «χρυσή δεκαετία» του 1960. Το ελληνικό σταρ σύστεμ -
Τα είδη: Κωμωδίες - μελοδράματα - μιούζικαλ - φουστανέλες κλπ. –Το άνοιγμα στο εξωτερικό: Μανταλένα - Ποτέ την Κυριακή - Zorba the Greek - Δαλιανίδης.
6η διάλεξη - Νέος Ελληνικός Κινηματογράφος (ΝΕΚ) - προοίμιο: Κανελλόπουλος - Μανουσάκης -
Οι κινηματογραφικές λέσχες– Το ντοκυμαντερ -
Η ομάδα των 5 - οι 100 ώρες του Μάη - Το φεστιβάλ Θεσαλονίκης του 1966 - Λογοκρισία
7η διάλεξη
Εκπρόσωποι του ΝΕΚ vs ο mainstream ελληνικός κινηματογράφος - εξέλιξη και τέλος του. Αγγελόπουλος, Βούλγαρης, Παναγιωτόπουλος, Σταμπουλόπουλος, Δαμιανός, Μανθούλης, κλπ
8η διάλεξη
Η Μεταπολίτευση: μεταβολές στον ελληνικό κινηματογράφο - Πτώση των εισιτηρίων –εμφάνιση της τηλεόρασης -
Οι αλλαγές σε θεσμικό επίπεδο: ΕΚΚ -
Η πρόσληψη των ταινιών από το κοινό - Μετά το ΝΕΚ:
Η εξέλιξη των εκπροσώπων του - Αριστερά και ελληνικός κινηματογράφος - Χάπη Νταίη, Παραγγελιά,
Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο, κλπ.
9η διάλεξη
Η «αλλοπρόσαλλη» δεκαετία του 1980: Η νέα γενιά - Νικολαίδης, Πανουσόπουλος, Τορνές, Περράκης, Παπαστάθης, Παπατάκης, Τσιώλης - Το φαινόμενο της βιντεοκασσέτας -
Η μικρή αναλαμπή της ελληνικού εμπορικού κινηματογράφου: Δαλιανίδης, Μάθε παιδί μου γράμματα, Λούφα και Παραλλαγή - Οι σχέσεις με το Κράτος: χρηματοδότηση, Νόμος Μελίνας, Φεστιβαλ Θεσσαλονίκης, ΕΡΤ.
10η διάλεξη
Η δεκαετία του 1990. Επανεκκίνηση: Γραμματικός, Γκορίτσας, Γιάνναρης, Χαραλαμπίδης, Αβδελιώδης, Κουτσάφτης -
Η ιδιωτική τηλεόραση: Η χρυσή εποχή των ελληνικών σήριαλ - Το πέρασμα των μοτίβων του ελληνικού κινηματογράφου
στις σειρές: κωμωδία, μελόδραμα (Φώσκολος, Δαλιανίδης, Ρέππας - Παπαθανασίου, Παπαδοπούλου) .
11η διάλεξη
(2000-2010) - Νέα χιλιετία, νέες αναζητήσεις: Φάγκρας, Οικονομίδης, Τσίτος, Κατσίκης, Παπαδημητράτος, Αλεξίου -
Η τηλεοπτική διαφήμιση στην Ελλάδα - Ακμή και παρακμή
της ελληνικής τηλεόρασης - Το ελληνικό ντοκιμαντέρ.
12η διάλεξη
(2010 έως σήμερα) - Ο ελληνικός κινηματογράφος μέσα
​στην κρίση (και πέρα από αυτή). Weird Wave και ανεξάρτητες παραγωγές (μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ)
​‘Όπως προκύπτει από τα παραπάνω
Πρόκειται για παρουσίαση δημιουργών και χαρακτηριστικών ταινιών από διαφορετικές χρονικές περιόδους, φιλμική ανάλυση ως προς το φορμαλιστικό τους μέρος, τα τεχνικά μέσα και τα αισθητικά κριτήρια υπό τα οποία αυτές παρήχθησαν καθώς και σχολιασμό του πολιτιστικού και κοινωνικο-οικονομικού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο προβλήθηκαν  και προσελήφθησαν από το κοινό. Οι διαλέξεις εκτός από την ομιλία και την συζήτηση περιλαμβάνουν προβολή στιγμιότυπων από μια πλουσιότατη λίστα ταινιών όλων σχεδόν των σκηνοθετών που δημιούργησαν στην Ελλάδα καθώς και ειδικές θεματικές ενότητες όπως πχ. ελληνικό ντοκιμαντέρ, γυναίκες σκηνοθέτριες, κινηματογράφος του φανταστικού κλπ. Εισηγητής είναι ο Παναγιώτης Δενδραμής, κινηματογραφιστής και υποψήφιος διδάκτορας του ΕΚΠΑ (αυτή την περίοδο ολοκληρώνει τη διδακτορική του διατριβή πάνω στον ελληνικό κινηματογράφο). Έχει δουλέψει ως βοηθός σκηνοθέτη, κάμεραμαν, μοντέρ και βοηθός παραγωγής για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, ενώ η μικρού μήκους ταινία του «Tο δωμάτιο» συμμετείχε στο φεστιβάλ Δράμας το 2009. Επιπλέον συμμετείχε ως εκπαιδευτής σε επιμορφωτικά προγράμματα σε σχολεία της Αττικής, με στόχο την εξοικείωση των μαθητών με την οπτικοακουστική κουλτούρα και τα μέσα της. Το σεμινάριο θα γίνεται κάθε Δευτέρα ή Πέμπτη στις; 8:15΄μμ στα γραφεία της Κινηματογραφικής λέσχης (Πίνδου 30 και Μαραθώνος, Βριλήσσια). Η διάρκεια κάθε διάλεξης θα είναι 2ώρες. Το σεμινάριο έχει ένα κόστος που αφορά την αμοιβή του εισηγητή και το υλικό (πχ σημειώσεις κλπ) που θα παρέχονται τους συμμετέχοντες. Το κόστος αυτό θα επιμεριστεί σε όσους το παρακολουθήσουν και ανάλογα με τον αριθμό τους θα κυμανθεί από 10-20 ευρώ το μήνα. Το κόστος θα προπληρώνεται για ολόκληρο το μήνα και είναι περιττό εδώ να τονίσουμε την ανάγκη να είμαστε όλοι τυπικοί.
Θα θέλαμε να μελετήσετε αυτή την πρόταση και να συζητήσουμε την άλλη Τετάρτη την δυνατότητα να το πραγματοποιήσουμε.
Ενδεικτική φιλμογραφία
Προπολεμική περίοδος
Πλάνα των αδερφών Μανάκια (1905 – 1918) ,Οι περιπέτειες του Βιλλάρ (Γιόζεφ Χεπ - 1924),Ο Μάγος της Αθήνας (Αχιλλέας Μαδράς – 1930), Δάφνις και Χλόη ( Ορέστης Λάσκος – 1931), Κοινωνική Σαπίλα (Στέλιος Τατασόπουλος – 1932), Ειδική αναφορά στο Δημήτρη Γαζιάδη και τη «Νταγκ Φιλμ» (πλάνα από την ταινία του για την Μικρασιατική εκστρατεία αλλά και από τη διασκευή του στους Απάχηδες των Αθηνών -  1930).
Μεταπολεμική περίοδος
Οι Γερμανοί ξανάρχονται (Αλέκος Σακελάριος/Φ. Φίνος - 1948), Ο Μεθύστακας ( Γ. Τζαβέλλας - 1950), Πικρό Ψωμί (Γ. Γρηγορίου - 1951), ή εναλλακτικά Το ξυπόλυτο τάγμα (Γ. Τάλας- 1954), Στέλλα (Μιχάλης Κακογιάννης - 1955), Ο Δράκος (Νίκος Κούνδουρος – 1956), Μανταλένα (Ντ. Δημόπουλος – 1960), Νόμος 4000/ μερικοί το προτιμούν κρύο (Γ. Δαλιανίδης- 1962), Ουρανός (Τ. Κανελλόπουλος – 1962), Ειδική αναφορά στις ταινίες του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1966 και προβολή αποσπασμάτων από το Πρόσωπο με πρόσωπο (Ρ. Μανθούλης - 1966), Μέχρι το πλοίο (Α. Δαμιανός- 1966), Τζίμης ο τίγρης (Π. Βούλγαρης – 1966) και 750.000  (Α. Γρίβας), Ευδοκία (Α. Δαμιανός - 1971),Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση; (Ν. Κατσουρίδης - 1971), Ο Θίασος (Θ. Αγγελόπουλος - 1975), Τα χρώματα της ίριδος (Ν. Παναγιωτόπουλος – 1975), Χάπι Νταίη (Π. Βούλγαρης – 1976), Παραγγελιά (Π. Τάσσιος – 1980), Οι Απέναντι (Γ. Πανουσόπουλος - 1981), Γλυκιά συμμορία (Ν. Νικολαίδης – 1983), Ρεμπέτικο ( Κ. Φέρρης – 1983), Καρκαλού (Σ. Τορνές- 1984), Λούφα και Παραλλαγή (Ν. Περράκης – 1984), Η φωτογραφία (Ν. Παπατάκης - 1986), Θεόφιλος (Λ. Παπαστάθης – 1987), Παρακαλώ γυναίκες μην κλαίτε (Σ. Τσιώλης -1992), Απόντες (Ν. Γραμματικός - 1996), Βαλκανιζατέρ (Σ. Γκορίτσας -1997), Από την άκρη της πόλης (Κ. Γιάνναρης – 1998), Η εαρινή σύναξις των αγροφυλάκων (Δ. Αβδελιώδης – 1999), Safe Sex (Θ. Ρέππας – Β. Παπαθανασίου - 1999), Φτηνά τσιγάρα ( Ρ. Χαραλαμπίδης - 2000), Αγέλαστος Πέτρα (Φ. Κουτσάφτης - 2000),Πες στη μορφίνη ακόμα την ψάχνω (Γ. Φάγκρας - 2001) ,Σπιρτόκουτο (Γ. Οικονομίδης - 2003), CCTV (Β. Κατσίκης – 2004), Τσίου. (Μάκης Παπαδημητράτος - 2005), Ιστορία 52 (Α. Αλεξίου - 2008), Κυνόδοντας (Γ. Λάνθιμος – 2009), Στρέλλα (Π. Κούτρας - 2009), Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού (Ε. Λυγίζος – 2012), Νορβηγία (Γ. Βεσλεμές - 2014).

Ενδεικτική βιβλιογραφία
• Μανόλης Αρκολάκης, Ελληνικός κινηματογράφος (1896-1939): συγκρίσεις σε ευρωπαϊκό και μεσογειακό πλαίσιο. Τρόποι παραγωγής και διανομής, (Διδακτορική διατριβή), Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ), Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών, 2009
• Ελίζα-Αννα Δελβερούδη, "Ο κινηματογράφος", Ιστορία της Ελλάδας του 20ού αιώνα, Οι απαρχές, τ. Α2, Αθήνα, Βιβλιόραμα, 1999, σ. 388-399.
• Ελίζα-Άννα Δελβερούδη, "Ο κινηματογράφος", Ιστορία της Ελλάδας του 20ού αιώνα, Μεσοπόλεμος, τ. Β2, Αθήνα, Βιβλιόραμα, 2003, σ. 367-377.
• Δημήτρης Καλαντίδης, Ελληνική κινηματογραφική βιβλιογραφία, 1923-2000, εκδ. Αιγόκερως, 2000.
•  Άγγελος Ρούβας, Χρήστος Σταθακόπουλος, Ελληνικός κινηματογράφος Ιστορία, φιλμογραφία, βιογραφικά: 1971-2005,τομ. 1,2, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2005.
• Γιάννης Σολδάτος, Ο Ελληνικός κινηματογράφος, Ντοκουμέντα 1: Από τα περιοδικά του μεσοπολέμου, εκδ. Αιγοκερως, Αθήνα, 1994
• Γιάννης Σολδάτος, Ένας αιώνας ελληνικός κινηματογράφος 1970-2000,τομ.1, 2, εκδ.Κοχλίας, Αθήνα, 2002.
• Χρυσάνθη Σωτηροπούλου, Ελληνική κινηματογραφία: 1965-1975, Θεσμικό πλαίσιο, οικονομική κατάσταση, εκδ, Θεμέλιο, Αθήνα 1989.
Καταρρίπτοντας τους μύθους

Ο μύθος λέει ότι ο κόσμος προτιμάει να κάθεται σπίτι του,
να βλέπει τη σαβούρα της τηλεόρασης,
αντί να πηγαίνει στα διάφορα στέκια,
να παρακολουθεί δύσκολα και σκληρά, ενίοτε,
έργα ποιότητας. Άλλωστε, συνεχίζει ο μύθος,
στις δύσκολες εποχές που ζούμε, μόνο ευχάριστα πράγματα αντέχουμε να βλέπουμε. 
Αλλά χθες το βράδυ, οι σινεφίλ της γειτονιάς μας αψήφισαν
το κρύο και το παγωμένο ψιλόβροχο και γέμισαν το ΤΥΠΕΤ,
για να παρακολουθήσουν με κομένη την ανάσα,
μια αριστουργηματική και παράλληλα σκληρή και μεγάλης διάρκειας ταινία για το Ολοκαύτωμα,
τον "Πιανίστα" του Ρομάν Πολάνσκι.
H “Stella” πέθανε νωρίς
και όχι επειδή ο Φούντας κρατούσε μαχαίρι
​Η προβολή της ταινίας «Με λένε Στέλλα» ήταν η μοναδική, στα 5 και πλέον χρόνια που υπάρχει το Cine-Δράση, που δεν ολοκληρώθηκε. Για άλλη μια φορά ο δαίμονας του ΤΥΠΕΤ έκανε το θαύμα του. Τα τεχνικά προβλήματα που παρουσιάζονται σε όλο το διάστημα των τελευταίων τριών χρόνων, που η Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων χρησιμοποιεί κάθε Τετάρτη την αίθουσα «Νίκος Εγγονόπουλος», έχουν όχι σπάνια  ταλαιπωρήσει τους θεατές, κάποιες φορές μάλιστα μας έχουν εκθέσει σε προσκεκλημένους καλλιτέχνες, σκηνοθέτες ή εικαστικούς. Το τελευταίο διάστημα τα προβλήματα έχουν επιδεινωθεί, με αποκορύφωμα την προβολή της 7/12, όπου η ταινία «Με λένε Στέλλα» κολλούσε συνεχώς. Παρά τις προσπάθειες που έγιναν (όπως αντικατάσταση της κόπιας) τα προβλήματα παρέμειναν με αποτέλεσμα να διακοπεί η προβολή και αφού είχε προβληθεί περισσότερο από το μισό μιας πραγματικά πολύ καλής ταινίας. Για μια ακόμα φορά οι περίπου 90 θεατές, με υπομονή και ευγένεια περίμεναν την λύση του προβλήματος, αλλά στο τέλος έφυγαν με την δυσάρεστη αίσθηση μιας υπόσχεσης που δεν εκπληρώθηκε.
Η αλήθεια είναι ότι το κακό παράγινε και πρέπει να αντιμετωπιστεί. Να δοθεί μια μόνιμη λύση και σε αυτό η ευθύνη βρίσκεται στην δημοτική αρχή και προσωπικά τον δήμαρχο που είναι γνώστης της κατάστασης και έχει υποσχεθεί την διευθέτηση των προβλημάτων (επισκευή προτζέκτορα, αντικατάσταση ηχείων, DVD player κλπ). Περιμένουμε, αλλά μέχρι την οριστική λύση το Cine-Δράση θα εξασφαλίσει, μεταφέροντας στο χώρο δικά του αντίστοιχα μηχανήματα, την αρμονική κάθε φορά προβολή. Και γιατί οι   επιλογές ωραίων ταινιών πρέπει να υποστηρίζονται με τον ανάλογο τεχνικό εξοπλισμό, αλλά κυρίως γιατί αυτή η όμορφη αίσθηση να συνυπάρχεις, να νοιώθεις τα ίδια αισθήματα, να κάνεις παρόμοιες σκέψεις βλέποντας από κοινού ταινίες δεν πρέπει με τίποτα να χαθεί.  Οι σινεφίλ στα Βριλήσσια θέλουμε να συνεχίσουμε «μαζί» να βλέπουμε ταινίες, να ζούμε ταινίες, να σκεφτόμαστε ταινίες.
Το Cine-Δράση ζητά συγνώμη από τους θεατές της προηγούμενης Τετάρτης, που έμειναν στα κρύα, όχι του λουτρού, αλλά της παράστασης και υπόσχεται ότι θα επιμείνει μέχρι την οριστική λύση του προβλήματος.
Αντιπροσωπεία της Κινηματογραφικής Λέσχης Βριλησσίων Cine-Δράση στο 29 Συνέδριο της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας (ΟΚΛΕ)
 
Στις 21, 22, 23 Οκτωβρίου στην Καλαμάτα, στο Αμφιθέατρο «Θόδωρος Αγγελόπουλος» του Εργατικού Κέντρου της πόλης, θα πραγματοποιηθεί το 29ο ετήσιο Συνέδριο της ΟΚΛΕ. Το Συνέδριο έχει θέμα «Ο έρωτας στον Κινηματογράφο»,  είναι αφιερωμένο στα 40 χρόνια της  Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (Π.Ε.Κ.Κ) και διοργανώνεται από την ΟΚΛΕ και την Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Καλαμάτας- Filmhouse. Συνδιοργανωτής είναι η Περιφέρεια Πελοποννήσου, ενώ τελεί υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Ήδη η πόλη της Καλαμάτας κινείται στο ρυθμό του Συνεδρίου αφού από την Δευτέρα 19.10 έχουν αρχίσει οι παράλληλες εκδηλώσεις προβολές, συζητήσεις εργαστήρια. Οι εργασίες του συνεδρίου περιλαμβάνουν προβολές  ελληνικών και ξένων ταινιών, μικρού και μεγάλου μήκους, ντοκιμαντέρ και βίντεο, όλα τους έργα  με σημαντική  συμβολή στην ανάπτυξη της 7ης Τέχνης. Προβάλλονται επίσης ταινίες μικρού μήκους Μεσσήνιων κινηματογραφιστών όπως η «Κυριακή εννιά με εννιά» της Ιρίνα Μπόικο, παρουσιάζονται βιβλία σχετικά με το σινεμά, λειτουργούν πρωτότυπα κινηματογραφικά εργαστήρια όπως το «Μαθαίνω τον εαυτό μου καλύτερα με ταινίες μικρού μήκους» που συντονίζει ο Αθανάσιος Τσάπελης, εκπαιδευτικός, επιμορφωτής, πρόεδρος Κινηματογραφικής Λέσχης Κω. Και το βασικότερο οργανώνονται συζητήσεις για όλα τα θέματα που αφορούν στον κινηματογράφο.
Κορυφαίοι έλληνες ερευνητές και θεωρητικοί του κινηματογράφου, του θεάτρου και της λογοτεχνίας όπως οι Γιάννης Σολδάτος, Ειρήνη Σταματοπούλου και Κώστας Καλημέρης,   σκηνοθέτες όπως  οι Σταύρος Τσακίρης, Γιώργος Πανουσόπουλος,   Βασίλης Βαφέας, Σάκης Μανιάτης, ηθοποιοί, εκδότες, καθηγητές Πανεπιστημίου, θεατρολόγοι  και κορυφαίοι   κριτικοί κινηματογράφου όπως οι Ανδρέας Τύρος, Νίνος Φένεκ Μικελίδης και Νέστορας Πουλάκος πρόεδρος,  αντιπρόεδρος  και  γενικός γραμματέας αντίστοιχα της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, ο Δημήτρης Καλαντίδης (κριτικός και Πρόεδρος ΟΚΛΕ), θα αναπτύξουν τις απόψεις τους και θα συζητήσουν με τους συμμετέχοντες   πλευρές του κεντρικού θέματος στου 29ου Συνεδρίου. Ζητήματα όπως «Περί έρωτος και φόβου», «Ελληνικός κινηματογράφος: Η μετατροπή της κοινωνικής ταινίας σε κοινωνικό μελό, σε “ρεαλιστική” ταινία και, τέλος, σε ταινία σεξ», «Η ιδιάζουσα ερωτική σχέση μεταξύ της Tristana και του don Lope, μέσα από τον φακό του Luis Buñuel», «“Η άκρα αριστερά του έρωτα”: Οι ομοφυλόφιλες ταυτότητες στον ελληνικό κινηματογράφο»,  αλλά και η προβολή 20λεπτου βίντεο-ανθολογίας από σημαντικές ερωτικές σκηνές του παγκόσμιου κινηματογράφου  αναμένεται ότι θα κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον των συνέδρων και τις τρεις ημέρες του Συνεδρίου. Η πείρα και οι γνώσεις τους υπόσχονται ένα πολύ, πολύ ενδιαφέρον τριήμερο.
Το Cine-Δράση θα εκπροσωπηθεί στην κορυφαία αυτή στιγμή του κινήματος των Κινηματογραφικών Λεσχών με 4 αντιπροσώπους, 3 μέλη του διοικητικού συμβουλίου  και ένα δραστήριο μέλος του συλλόγου, που όλοι περιμένουν με περιέργεια να ζήσουν τη μεγάλη εμπειρία να αποκομίσουν καινούριες γνώσεις και ιδέες που θα υλοποιήσουν στα προγράμματα της Κινηματογραφικής Λέσχης της πόλης μας
H όμορφη περιπέτεια του θερινού σινεμά τελείωσε…
αρχίζει το χειμερινό!
(Από την Τετάρτη 14/9 και πάλι στο ΤΥΠΕΤ).

Με την προβολή της ταινίας  «Ο τρίτος άνθρωπος» του Carol Reed τελείωσαν οι προβολές που το Cine-Δράση οργάνωσε το φετινό καλοκαίρι για δεύτερη συνεχή χρονιά στο Β΄ Γυμνάσιο Βριλησσίων.
Κάθε Τετάρτη από τις 22 Ιουνίου έως τις 7 Σεπτεμβρίου εκατοντάδες κάτοικοι Βριλησσίων, κάθε ηλικίας, άνθρωποι άγνωστοι μεταξύ μας μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού, που όμως αισθανόμαστε κοινή την ανάγκη να συμμετέχουμε στην όμορφη και ομαδική ψυχαγωγική δραστηριότητα που λέγεται σινεμά βρεθήκαμε στον ίδιο χώρο, γνωριστήκαμε, μιλήσαμε για τα κοινά μας ενδιαφέροντα, ήρθαμε λίγο πιο κοντά ο ένας στον άλλον. Ζήσαμε στιγμές χαλάρωσης από τις ανησυχίες μας και απελευθέρωσης ή έστω ελάφρυνσης από το βαρύ καθημερινό φορτίο των καταπιεσμένων συναισθημάτων μας. Το σχολικό προαύλιο υπήρξε για όλους μας ένα ασφαλές καταφύγιο για να χαμογελάσουμε, να γελάσουμε δυνατά, να κλάψουμε σιωπηρά ή με λυγμούς χωρίς τον κίνδυνο να μας κρίνει ο οποιοσδήποτε, απλά γιατί όλοι οι παρευρισκόμενοι  ζούσαμε  την ίδια ώρα τα ίδια λίγο ως πολύ συναισθήματα, αυτά που μας προκάλεσε η παρακολούθηση  στην οθόνη μιας όμορφης ερωτικής σκηνής, ενός ανυπέρβλητης ομορφιάς φυσικού τοπίου, μιας αδικίας, μιας γέννησης, ενός θανάτου. Βρήκαμε ακόμα τροφή για τη σκέψη μας, απαντήθηκαν κάποια ερωτηματικά μας, φωτίστηκαν κάποιες σκοτεινές πλευρές για τα τεκταινόμενα αυτή τη περίοδο σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο στην  πατρίδα μας και σε όλο τον κόσμο. Όλοι εμπνευστήκαμε νέους τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων μας, γίναμε λίγο πλουσιότεροι συναισθηματικά και σοφότεροι πνευματικά.
Στο διάστημα αυτό προβλήθηκε μια μεγάλη γκάμα προσεκτικά επιλεγμένων ταινιών, που  έχουν  στο ενεργητικό  τους πολλά βραβεία και διακρίσεις, όλων των κατηγοριών κωμωδίες  σάτιρες, φιλμ νουάρ, πολεμικές ή αισθηματικές κ.ά.  από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, πρόσφατες  ή παλιότερες που όμως εξακολουθούν να διατηρούν τη φρεσκάδα και τη ζωντάνια τους. Ταινίες για τις σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλα, για τη φιλία και την ανθρώπινη επικοινωνία, για την ελπίδα και την επιμονή,  την αγάπη και το μίσος, την αλήθεια και το ψέμα, την εκδίκηση και τη λύτρωση. ‘Άλλες για τα μεγάλα προβλήματα της εποχής όπως η καταστροφή του περιβάλλοντος από τον άνθρωπο, ή η καταστροφή του ανθρώπου ως ατόμου ή ως ομάδας από το κυνηγητό του αλόγιστου κέρδους.
Όμορφα βράδια. Και να πει κανείς ότι ήταν μια εύκολη δουλειά; Η αλήθεια είναι ότι το να πραγματοποιείς κάθε Τετάρτη προβολή σε υπαίθριο χώρο είναι μια περιπέτεια. Δεκάδες καρέκλες, βαριά ηχεία, τραπεζάκια και άλλα αντικείμενα έπρεπε να μπουν και να βγουν από τις αίθουσες του σχολείου. Αλλά υπήρχε δυνατή ομάδα. Ο Λεωνίδας Ιωαννίδης έπρεπε κάθε Τετάρτη να σκαρφαλώσει στο αφύλακτο μπαλκονάκι για να κρεμάσει την οθόνη, ο Άγγελος Τσίχλας να είναι επί ποδός για να στήσει και να ξεστήσει το σύστημα προβολής, πάντα με την ανησυχία μήπως κάτι πάει στραβά με τα μηχανήματα ή οι καιρικές συνθήκες κάνουν κάποια στιγμή το θαύμα τους. Η Μαρία Στίγκα διακρίθηκε στην καθαριότητα, αν και συχνά το αεράκι ξαναγέμιζε το χώρο με φύλλα. Η γραφίστρια μας Βίκυ Μαλλίρη για μια ακόμα φορά επιμελήθηκε υψηλής αισθητικής πρόγραμμα προβολών και αφίσες, που τύπωσε ο Σάμης των εκδόσεων Γαβριηλίδης. Όλοι αυτοί βέβαια και άλλοι πολλοί, που ο χώρος δεν μας επιτρέπει να αναφέρουμε συγκεκριμένα, δούλεψαν χωρίς κανένα προσωπικό οικονομικό κέρδος πέρα από τη χαρά που προσφέρει η ομαδική δημιουργία και η αίσθηση του συνανήκειν. Αλλά είχαμε και καλούς βοηθούς: όλους τους μόνιμους ή περιστασιακούς θεατές επώνυμους (όπως πχ ο πρώην δήμαρχος Κώστας Ιωαννίδης, ο Κώστας Κωνσταντάτος από το συγκρότημα Εncardia, ο ποιητής Χρήστος Βατούσιος κ.ά) ή ανώνυμους  που  σταθερά μετά το τέλος των προβολών βοηθούσε το ξεστήσιμο. Θα ήταν παράλειψή μας αν δεν αναφέραμε τρία από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της περιοχής  την έντυπη εφημερίδα «Αμαρυσία», το διαδικτυακό Ραδιόφωνο Άνω Βριλησσίων και τον ενημερωτικό ιστότοπο artandpress.gr, που με τη σταθερή προβολή των δραστηριοτήτων μας συνέβαλαν τα μέγιστα στην ενημέρωση των συνδημοτών μας για αυτές, τη στιγμή που κάποια άλλα μέσα μας αγνοούν επιδεικτικά ή έστω θεωρούν ότι ο κόσμος ενδιαφέρεται περισσότερο για ένα συνηθισμένο τρακάρισμα οχημάτων χωρίς τραυματίες παρά για το γεγονός ότι στα Βριλήσσια θα έρθει στις 25/9 ο Φίλιππος Κουτσαφτής για να παρουσιάσει την ταινία του «Αρκαδία Χαίρε».  
Θα θέλαμε τέλος να ευχαριστήσουμε την Επιτροπή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Δήμου Βριλησσίων και συγκεκριμένα τον Άλκη Εγγολφόπουλο, καθώς και την Φωτεινή Κατσαμπούρη διευθύντρια του Β΄ Γυμνασίου  που όχι μόνο αποδέχτηκαν το αίτημα του Cine Δράση για πραγματοποίηση των προβολών στον προαύλιο χώρο του σχολείου, αλλά έκαναν τα πάντα για να υποστηρίξουν την προσπάθεια αυτή. 
ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΟΥΜΕ ΕΝΑ ΠΛΗΘΩΡΙΚΟ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΧΕΙΜΩΝΑ στο ΤΥΠΕΤ και ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΕΝΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ στο Β΄ Γυμνάσιο Βριλησσίων (Ταϋγέτου και Ροδόπης)

Το Cine-Δράση αποχαιρετά μια δημιουργική και πληθωρική χειμερινή σεζόν και ξεκινάει τη θερινή με δύο  εξαιρετικές εκδηλώσεις:
Την προβολή της ταινίας «Ή οικογένεια Μπελιέ» την Τετάρτη  22.6 8:15΄μμ. Η προβολή αυτή είναι η τελευταία  που γίνεται στο ΤΥΠΕΤ. Από την Τετάρτη 29 Ιουνίου οι προβολές θα γίνονται στον προαύλιο χώρο του 2ου Γυμνασίου Βριλησσίων (Ταϋγέτου και Ροδόπης, είσοδος από Ταϋγέτου). Και μια δωρεάν συναυλία το Σάββατο 25 Ιουνίου στις 9:00 μμ στο ΤΥΠΕΤ.  Εκεί  η  Banda Del Sol, που ιδρύθηκε το 2013 από μέλη της πρώην Φιλαρμονικής του Δήμου Ηλιούπολης, θα παίξει αφιλοκερδώς μουσική από γνωστές ταινίες του Κινηματογράφου όπως «Ο Νονός» του Φράνσις Φορντ Κόπολα, «Ο Μελισσοκόμος» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, «Σινεμά ο Παράδεισος του Τζιουζέπε Τορνατόρε κ.ά. Παράλληλα σε υπαίθρια οθόνη θα προβάλλονται σκηνές από τις παραπάνω ταινίες. Η Banda Del Sol,  παρά  τη νεαρή της ηλικία, έχει ήδη εμφανιστεί στο αίθριο του Μεγάρου Μουσικής στους εορτασμούς για την παγκόσμια ημέρα μουσικής 2015, στο ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» στα πλαίσια του φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους 2015 και στην 5η συνάντηση Φιλαρμονικών Δήμου Λεβαδέων.

Ενδιαφέρουσες πρωτοβουλίες από το νέο Δ.Σ. του Cine-Δράση

Συζήτηση μετά από κάθε προβολή, απόπειρα σινεμά ​για παιδιά, ανοιχτή συζήτηση για το πρόγραμμα


​Την Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου, πραγματοποιήθηκε η πρώτη τακτική Γενική Συνέλευση της Κινηματογραφικής Λέσχης Βριλησσίων Cine-Δράση και στην συνέχεια εκλέχτηκε το πρώτο «επίσημο» διοικητικό συμβούλιο της.

Το νέο Δ.Σ. συγκροτήθηκε σε σώμα:

- Πρόεδρος: Μαρίνα Παπαχριστοδούλου

- Αντιπρόεδρος : Μάρκος Κρητικός

- Γραμματέας: Μαρία Στίγκα

- Ταμίας: Ιωαννίδης Λεωνίδας

- Μέλη:

Καζασίδου Σμαράδγα

Μαλλίρη Βίκυ

Μπουλέρου Ζωή

Το συμβούλιο, διερευνώντας τις προτάσεις που έγιναν στη Γενική Συνέλευση κατέληξε να προχωρήσει άμεσα στα παρακάτω:

-Να γίνεται μετά από κάθε προβολή συζήτηση για την ταινία, με όσους θεατές το επιθυμούν.

Έτσι, την προσεχή Τετάρτη 2 Μαρτίου, που θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ «This changes everything», θα παρευρίσκεται ο Ηλίας Γιαννίρης, περιβαλλοντολόγος, Επίκουρος Καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης.

Στην αμέσως επόμενη προγραμματισμένη προβολή της 9ης Μαρτίου, όπου θα προβληθεί η ταινία "Διαζύγιο: Η Δίκη της Viviane Amsalem" (Gett), θα παρευρίσκεται η Αλίκη Κοσυφολόγου, Διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών του ΕΚΠΑ, ώστε με την ευκαιρία της 8ης Μάρτη, Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας- θα αναδείξει πλευρές της ανισοτιμίας των γυναικών σε συνθήκες βαθιάς κρίσης.

-Να οργανώσει, τα Κυριακάτικα πρωινά, δοκιμαστικά, προβολές ταινιών για παιδιά, στην προσπάθειά της να καθιερώσει ένα θεσμό δοκιμασμένο που μπορεί να συμβάλλει στη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου των παιδιών προσχολικής και σχολικής ηλικίας. Επίσης να προχωρήσει σε μια εκδήλωση με τον γείτονα μας καταξιωμένο καραγκιοζοπαίχτη Φώτη Νταγιάκο, σε ένα σχολείο του δήμου, κοντά στη λήξη της σχολικής χρονιάς.

-Το συμβούλιο ασχολήθηκε πολύ σοβαρά με τα συνεχόμενα τεχνικά προβλήματα που προκύπτουν κατά τη διάρκεια των προβολών, τα οποία οφείλονται -ως επί το πλείστον- στην κάκιστη κατάσταση των μηχανημάτων του ΤΥΠΕΤ και της αίθουσας Μουσών στο Πνευματικό Κέντρο. Αποφάσισε να κάνει οτιδήποτε δυνατόν, ώστε να εξαλειφθεί το πρόβλημα, κινούμενο σε δύο κατευθύνσεις: Από τη μία, να εξασφαλίσει την προβολή με δικά του μέσα, και από την άλλη, να συνεννοηθεί με τη δημοτική αρχή ώστε, με ελάχιστο κόστος, να ανανεωθεί ο υπάρχον εξοπλισμός των δυο πολιτιστικών αιθουσών του δήμου μας.

-Τέλος, αποφασίστηκε να συνεχιστεί η παράδοση των ανοιχτών συνεδριάσεων, όπως ίσχυε μέχρι σήμερα. Έτσι λοιπόν, καλεί όλα τα μέλη του συλλόγου, αλλά και όσους παρακολουθούν τις προβολές σε μια πρώτη συνάντηση την Παρασκευή 4 Μαρτίου, ώρα 8:30μμ, στο στέκι της Κίνησης Δημοτών Βριλησσίων Δράση Για μια Άλλη Πόλη (Πίνδου 30 και Μαραθώνος), με σκοπό να επεξεργαστούμε από κοινού το πρόγραμμα προβολών και δραστηριοτήτων του τριμήνου Απρίλιος – Μάιος – Ιούνιος 2016.

(Όποιος δεν μπορεί να παρευρεθεί, έχει πάντα τη δυνατότητα να στείλει γραπτές προτάσεις στην ηλεκτρονική διεύθυνση: cinedrasi20111@gmail.com)

Εγγραφή της Κινηματογραφικής Λέσχης Βριλησσίων, Cine-Δράση,
στην Ομοσπονδία Κινημαγραφικών Λεσχών Ελλάδας

Σε συνεργασία με το Ελεύθερο  Πανεπιστήμιο
του Δήμου τις τρεις επόμενες Τετάρτες,
θα γίνουν οι παρακάτω διαλέξεις:

 
20.1.2016, 6:00μμ, ΤΥΠΕΤ

«Ρεύματα στην τέχνη του Κινηματογράφου»
εισηγητής Δημήτρης Καλλαντίδης, κριτικός κινηματογράφου, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας (ΟΚΛΕ)



27.1.2016, 6:00μμ, ΤΥΠΕΤ

«Ιστορία του Παγκόσμιου Κινηματογράφου»
εισηγητής Βαλούκος Στάθης συγγραφέας και σεναριογράφος



3.2.2016, 6:00μμ, ΤΥΠΕΤ

«Ο κινηματογράφος ως κοινωνικό φαινόμενο»
εισηγήτρια Χρυσάνθη Σωτηροπούλου, επίκουρος καθηγήτρια του τμήματος θεατρικών σπουδών του πανεπιστημίου της Πάτρας

Σας  ενημερώνουμε ότι
Η προβολή της ταινίας «Ολομόναχοι Μαζί»
την Τετάρτη 20 .2016, 8:15μμ δεν θα γίνει στο ΤΥΠΕΤ,
αλλά στην αίθουσα Μουσών του πολιτιστικού κέντρου
του Δήμου Βριλησσίων (Κισσάβου 11)
To Cine Δράση αποχαιρετά μια δημιουργική χρονιά, με συζήτηση, προβολή ταινίας, ποτό.

Κυριακή 27.12, 7.00μμ, στο ΤΥΠΕΤ
από το Cine-Δράση
Προβολή ταινίας και συζήτηση με τον μεγάλο Έλληνα Σκηνοθέτη Ροβήρο Μανθούλη


Μπλουζ με σφιγμένα δόντια
(Le blues entre les dents)

Γαλλία 1972.
Φιξιόν-ντοκιμαντέρ. Διάρκεια, 85΄.
Σκηνοθεσία: Roviros Manthoulis
(Ροβήρος Μανθούλης).
Σενάριο: Claude Fléouter - Roviros Manthoulis. Πρωταγωνιστούν: Amelia Cortez, Onike Lee, Roland Sanchez, Jimmy Huf, William Leroy Evans, B.B. King, Brownie McGhee, Sonny Terry, Mance Lipscomb, Robert Pete Williams, Water 'Fury' Lewis κ.ά.

Οταν το ντοκιμαντέρ «Μπλουζ με σφιγμένα δόντια»
βγήκε στις ελληνικές αίθουσες, είχε μόλις πέσει η χούντα και η αίσθηση αυτής, της πρωτοποριακής κινηματογραφικής δουλειάς του συμπατριώτη μας που διέπρεπε στη Γαλλία χαράχτηκε για πάντα στη μνήμη μας.
Η ταινία παρουσιάζει πραγματικά πρόσωπα, τα οποία
στα σπίτια τους, στο Χάρλεμ και το Μπρονξ, δείχνουν στην κάμερα αποσπάσματα από τη ζωή τους.
Η υπόθεση παρατίθεται σε πλάνα γυρισμένα με ηλικιωμένους μουσικούς του μπλουζ. Οι διάλογοι είναι αυτοσχεδιασμένοι. Ακολουθώντας το ντοκιμαντέρ την ιστορία του μπλουζ αποκαλύπτει τη μοίρα ενός λαού,
που βγήκε από τη σκλαβιά και έναν αιώνα μετά βρισκόταν ακόμα στα γκέτο και τις φυλακές.

Η ταινία έχει τιμηθεί με το Βραβείο Κριτικής στις Βρυξέλλες.

(διαβάστε περισσότερα στο αρχείο ταινιών 2015)

Εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=n5jntluNGp4
το trailer της ταινίας

Από 16 Σεπτεμβρίου 2015
ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΜΕ  ΣΤΟ ΤΥΠΕΤ

ΚΑΘΕ ΤΕΤΑΡΤΗ 8:15μ
(δείτε το νέο πρόγραμμα προβολών και εκδηλώσεων)

Τετάρτη 9 Σεπτέμβρη, 9.00μμ
στο Β' Γυμνάσιο
(Ταϋγέτου και Ξάνθης)
η ταινία: «Γκλόρια» (Gloria)
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΘΕΡΙΝΗ ΠΡΟΒΟΛΗ

To Cine-Δράση επηρεασμένο από το κλίμα των ημερών κάνει και αυτό τη μεγάλη στροφή.
Αντί για την ταινία «Ένα κρεβάτι στα τέσσερα»,
που αναφέρεται στο πρόγραμμά του,
αλλά κρίθηκε, εκ των υστέρων, πολύ δραματική για τις ημέρες που περνάμε και επιπλέον ακατάλληλη για ανηλίκους, που όλο και περισσότερο τιμούν με την παρουσία τους τις προβολές μας, αποφάσισε να σας προσφέρει ένα βράδυ γεμάτο σαρωτικό χιούμορ προβάλλοντας την απολαυστική μαύρη κωμωδία
«Ιστορίες για αγρίους»
που προέρχεται από την μακρινή,  αγανακτισμένη και ομοιοπαθούσα Αργεντινή (κάτι ξέρουν αυτοί).

ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ
ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ στα ΒΡΙΛΗΣΣΙΑ
ΑΝΑΒΑΛΛΕΤΑΙ
•
Οι προβολές θα πραγματοποιηθούν
το Σάββατο 5
και την Κυριακή 6 Σεπτέμβρη  2015, ώρα 8:30μμ
στην Aίθουσα "Νίκος Εγγονόπουλος", (Πάρκο Μίκης Θεοδωράκης, πρώην ΤΥΠΕΤ, Π. Μπακογιάννη 38-42 Βριλήσσια).

Πρώτη φορά θερινό σινεμά 
στο 2ο Γυμνάσιο!
•
Από την Τετάρτη 17 Ιούνη και κάθε Τετάρτη, στις 9.00μμ
στο προαύλιο του 2ου Γυμνασίου Βριλησσίων (Ταϋγέτου και Ξάνθης)